Οι έξι καλλιτέχνες που έχουν επιλεγεί ως υποψήφιοι για το Βραβείο ΔΕΣΤΕ 2009, θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους σε μια έκθεση που θα φιλοξενηθεί φέτος στους χώρους του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης και η οποία θα διαρκέσει από τις 14 Μαϊου 2009 έως τις 30 Σεπτεμβρίου 2009.
Η συνεργασία αυτή μεταξύ του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ και του Μουσείου εντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος «Βήμα στους Νέους» με το οποίο το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης ανοίγει ένα διάλογο με τους νέους, ενημερώνει το κοινό για τη σύγχρονη δημιουργία και ενισχύει ένα δυναμικό περιβάλλον ανταλλαγής ιδεών.
Μία διεθνής, πενταμελής Κριτική Επιτροπή θα επιλέξει και θα ανακοινώσει στις 14 Σεπτεμβρίου 2009 το νικητή του φετινού Βραβείου, ο οποίος και θα παραλάβει το χρηματικό έπαθλο των €10.000.
Το Βραβείο ΔΕΣΤΕ θεσμοθετήθηκε το 1999 και απονέμεται κάθε δύο χρόνια σε έναν Έλληνα καλλιτέχνη, που ζει είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό. Στόχος του Βραβείου ΔΕΣΤΕ είναι η παρουσίαση του έργου μιας νέας, ανερχόμενης γενιάς καλλιτεχνών. Αυτό αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής του Ιδρύματος για τη στήριξη και προώθηση της σύγχρονης τέχνης.
Οι Καλλιτέχνες του Βραβείου ΔΕΣΤΕ 2009:
Ο Αθανάσιος Αργιανάς συνδυάζει στο έργο του μια προσωπική μουσική πειραματική έρευνα με τη γλυπτική, επανερμηνεύοντας μια σειρά νεωτερικούς μύθους. Οι αισθητικές και οι πολιτιστικές αναφορές, το παρελθόν και το παρόν, η λαϊκή τέχνη και ο κονστρουκτιβισμός, οι ουτοπικές μηχανές και οι μαθηματικές ή οι αστρονομικές θεωρήσεις αναδεικνύονται σε προνομιακό πεδίο διαπραγμάτευσης.
Το έργο του Βαγγέλη Βλάχου, μέσα από μια μεθοδολογία έρευνας και συγκέντρωσης αρχειακού υλικού, συγκροτεί ανοιχτές αφηγήσεις της πρόσφατης ιστορίας, που επανεξετάζουν ή επιτρέπουν νέες προσεγγίσεις πτυχών της επίσημης εκδοχής της ιστορίας. Το πρόσφατο έργο του Βαγγέλη Βλάχου -εστιάζοντας σε διαφορετικές στιγμές της πρόσφατης ιστορίας και χρησιμοποιώντας κυρίως αρχειακό υλικό από διαφορετικές πηγές- εξετάζει το κατά πόσο το υλικό αυτό μπορεί να χρησιμεύσει σαν εργαλείο για να ξανασκεφτούμε έννοιες του παρελθόντος που φαίνεται ότι εξακολουθούν να επηρεάζουν και να διαμορφώνουν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το σήμερα.
Το έργο της Χάρις Επαμεινώνδα αποτελείται από βίντεο και κολάζ τα οποία συχνά παρουσιάζονται μαζί, δημιουργώντας νέες αφηγήσεις. Αντλώντας από αρχειακό υλικό δημιουργεί ασυνήθιστες νοητικές συνδέσεις και ελεύθερους συνειρμούς σαν ένα είδος πολυεπίπεδου μνημονικού άτλαντα. Τα έργα της διαπραγματεύονται έναν κόσμο όπου ο χρόνος μοιάζει να έχει ανασταλεί και όπου ιστορικά σπαράγματα και θραύσματα επανασυνδυάζονται δημιουργώντας νέους κόσμους.
Η Ειρήνη Ευσταθίου εξερευνά ευρήματα εικόνων (found images) ως επισημάνσεις, ερμηνείες αλλά και ως αρνήσεις εκείνου που ονομάζουμε Ιστορία. Η ζωγραφική τεχνική της είναι εμπνευσμένη από τις πηγές της, που ποικίλουν από ερασιτεχνικές βιντεοσκοπήσεις σε φωτογραφίες των ΜΜΕ, ιδιωτικά αρχεία, στιγμιότυπα ταινιών κ.τ.λ. Η Ευσταθίου ενδιαφέρεται για τους τρόπους δια-μεσολάβησης που ανοίγονται κατά τη μίμηση ενός τέτοιου υλικού.
Το έργο της Ραλλούς Παναγιώτου μπορεί να ιδωθεί σαν μια γλυπτική διαδικασία δημιουργίας μιας σειράς πεδίων όπου διαδραματίζονται καταστάσεις, μιας σειράς από ?σκηνές? (stages). Η γλυπτική της βασίζεται στη σύνθεση "σκηνών" στις οποίες οργανώνεται και συντάσσεται η έννοια της ψυχολογικής κατάστασης ως θέαμα. Επίσης, σχηματοποιούνται καταστάσεις που αφορούν την απομόνωση, την απώλεια εξουσίας ή την απώλεια της πολυτέλειας αλλά, κυριότερα, καταδεικνύονται καταστάσεις που αφορούν τη μορφοποίηση της ιδέας της ψυχολογικής έντασης.
Το έργο του Γιώργου Σαπουντζή, επικεντρώνεται στον «ενδιάμεσο χώρο», δηλαδή στο αποτέλεσμα της αμφίδρομης σχέσης του δημόσιου με τον ιδιωτικό χώρο. Με τις performances, τα εφήμερα («παρασιτικά») γλυπτά που λειτουργούν σκηνογραφικά και τα βίντεό του, δημιουργεί ένα αστικό limbo όπου όλα επαναπροσδιορίζονται, κατά συνέπεια ακόμη και όλα όσα τα περιβάλλουν. Εστιάζοντας την προσοχή του στη διαδικασία οικειοποίησης της πόλης και στην εκ νέου χαρτογράφησή της, καθιστά το καθημερινό αντικείμενο μνημειώδες, και το μνημειακό κοινότοπο.
Επιτροπή Επιλογής του Βραβείου ΔΕΣΤΕ 2009:
Σάντρα Μαρινοπούλου - Πρόεδρος του Ιδρύματος Ν. Π. Γουλανδρή, Συντονίστρια της Επιτροπής Επιλογής, Ξένια Καλπακτσόγλου - Επιμελήτρια, Συνδιευθύντρια της Μπιενάλε της Αθήνας, Αλεξάνδρα Κοροξενίδη - Ιστορικός Τέχνης, Δημοσιογράφος, Εφημερίδα «Καθημερινή» (Αγγλική Έκδοση), Περιοδικό «Highlights», Σωτήρης Μπαχτσετζής - Επιμελητής, Ιστορικός Τέχνης, Στέφανος Τσιβόπουλος - Εικαστικός, Υποψήφιος για το Βραβείο ΔΕΣΤΕ 2005.
Κριτική Επιτροπή του Βραβείου ΔΕΣΤΕ 2009:
Δάκης Ιωάννου- Πρόεδρος, Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, Lisa Phillips - Διευθύντρια, New Museum of Contemporary Art, Νέα Υόρκη, Patrizia Sandretto Re Rebaudengo - Fondazione Sandretto Re Rebaudengo Per L' Arte, Τορίνο, Jeffrey Deitch - Πρόεδρος, Διευθυντής, Deitch Projects, Νέα Υόρκη, Thomas Struth - Καλλιτέχνης.
