Η Ελένη Κατσαμά γεννήθηκε στην Αθήνα, τον Ιούλιο του 1973. Σπούδασε δημοσιογραφία και θέατρο και εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1997. Το 2003 εξέδωσε το πρώτο της μυθιστόρημα, τους "Ωραίους Γκρεμούς". Αρθρογράφησε σε εφημερίδες και περιοδικά και εργάστηκε στον εκδοτικό χώρο. Εχει γράψει σενάρια για ταινίες μικρού μήκους και πλάθει σενάρια γενικότερα. Μερικά απ' αυτά αποτελούν τη συλλογή διηγημάτων "Χάδι στη ράχη του ψαριού", πέντε ιστορίες για τη φωτεινή και τη σκοτεινή πλευρά της αγάπης. Η Ελένη Κατσαμά μίλησε στο e-go για την καινούρια της δουλειά.

e-go: Τι είναι αυτό που "δένει" τις πέντε ιστορίες του βιβλίου σας;
Ε.Κ: Η ανάγκη των ηρώων να βρουν την αγάπη, τον έρωτα, την ευτυχία, η ανάγκη τους να εγκαταλειφθούν από τις εμμονές τους, να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, όχι πράττοντας όπως έμαθαν να πράττουν, αλλά έτσι όπως γεννήθηκαν για να πράττουν, ανακαλύπτοντας τον δικό τους σκοπό στη ζωή. Υπάρχει και κάποια άλλη σύνδεση μεταξύ των ιστοριών. Κάποια αντικείμενα που άντεξαν στο πέρασμα των αιώνων και που ενώ στις πρώτες ιστορίες κατασκευάζονται, στις επόμενες χρησιμοποιούνται ή και καταστρέφονται. Οι μνήμες από το παρελθόν είναι άλλοτε έντονες και άλλοτε ξεθωριασμένες, ίσως και να πρόκειται για τους ίδιους ήρωες που συναντιούνται ξανά και ξανά ταξιδεύοντας μέσα στο χρόνο.

e-go: Πώς αντιλαμβάνεστε τις δύο πλευρές της αγάπης;
Ε.Κ: Η αγάπη, έτσι όπως την έχουμε διδαχθεί από τη θρησκεία, τέλεια και ανιδιοτελής, στα ανθρώπινα μέτρα σχεδόν κακοποιείται. Βιώνεται με έναν σχεδόν απελπισμένο τρόπο, ίσως εξαιτίας του φόβου. Του φόβου της απώλειας, της απόρριψης, της μοναξιάς. Μοιάζει κτητική, εκβιαστική και χρειάζεται να αποδείξει την ύπαρξη και την αμοιβαιότητά της.

e-go: "Πέντε ιστορίες από χρώμα". Ποια χρώματα επιλέξατε για να ζωγραφίσετε την κάθε ιστορία σας;
Ε.Κ: Η "Μικρή πειρατική ιστορία" γράφτηκε με γήινα χρώματα, χρησιμοποιήθηκαν όλες οι αποχρώσεις βράχων, χώματος, μετάλλων. "Η τελευταία πινελιά" είναι ζωγραφισμένη από το σούρουπο μέχρι λίγο πριν την αυγή. Το "Χάδι στη ράχη ψαριού" είναι μια ιστορία που έχει βουτήξει στο κόκκινο της φωτιάς, ενώ "Ο κήπος με τα σαλιγκάρια" γλίστρησε μέσα στη θάλασσα. Η τελευταία ιστορία, με τον τίτλο "Τα πνεύματα της άμμου", είναι χρυσή, λευκή, κίτρινη, πολύ λαμπερή.

e-go: Είναι δύσκολο για ένα νέο άνθρωπο να καθιερωθεί στον λογοτεχνικό στίβο;
E.K: Ίσως θα πρέπει να ρωτήσετε έναν συγγραφέα που να έχει καθιερωθεί σ' αυτόν τον στίβο.

e-go: Τελευταία υπάρχει μια στροφή προς τη συγγραφή διηγημάτων. Πιστεύετε ότι το διήγημα βρίσκει μεγαλύτερη ανταπόκριση στο αναγνωστικό κοινό ή απλώς είναι πιο εύκολο στη συγγραφή του;
Ε.Κ : Έχω την εντύπωση πως οι αναγνώστες προτιμούν την ανάγνωση ενός μυθιστορήματος. Πάντως ένα διήγημα δεν είναι καθόλου ευκολότερο στη συγγραφή του, αν και απαιτεί λιγότερο χρόνο. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που υπάρχει αυτή η στροφή που λέτε. Ένα διήγημα απαιτεί λιγότερο χρόνο τόσο για να γραφτεί όσο και για να διαβαστεί και όλοι ξέρουμε πόσο περιορισμένος είναι πια ο ελεύθερος χρόνος μας.

e-go: Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;
Ε.Κ: Ναι, ένα μυθιστόρημα. Παράλληλα ετοιμάζω κάποια διηγήματα, προκειμένου να καταγράψω σκέψεις, συναντήσεις, όνειρα και εφιάλτες που δεν έχουν θέση ανάμεσα στις σελίδες αυτού του μυθιστορήματος.