Ένας εκδότης με αφορμή τα εβδομηκοστά του γενέθλια καλεί μια ομάδα συγγραφέων στο εξοχικό του. Στη διάρκεια αυτών των ημερών οι συγγραφείς για χάρη του επικούρειου οικοδεσπότη τους πρέπει να γράψουν ο καθένας μια ιστορία με θέμα την παρεξήγηση. Ανάμεσά τους και ένας νεαρός που προσλαμβάνεται ως μάγειρας ο οποίος, κλέβοντας τα μυστικά που τροφοδοτούν τους φόβους και τα όνειρα των ενηλίκων, μυείται στον έρωτα και στον κόσμο της λογοτεχνίας.
"Όταν ήμουν μικρός ονειρευόμουν ξύπνιος ότι μπορούσα να πετάξω. Μερικές φορές, όταν κοιμάμαι, ακόμη ονειρεύομαι ότι το κάνω. Δε μου φαίνεται και τόσο κακό." [...] Κοίταξα ψηλά. Φαντάστηκα το κεφάλι μου αβαρές εκεί πάνω, σαν μια σφαίρα από την οποία όλα θα φαίνονταν πολύ μακρινά. "Πέτα, αν θέλεις" κατέληξε ο Φαρούκ. " Όμως θα πρέπει να κατεβαίνεις στο έδαφος για να ξεκουράζεσαι. Τα πουλιά του Πάκο μιλούν πολύ γιατί είναι κουτά. Αυτός ο σκύλος είναι καλύτερη παρέα. Δεν έχει ανάγκη να σκέφτεται τόσο μακρόπνοα."
(Απόσπασμα από το βιβλίο)
Το μυθιστόρημα του Πέδρο Θαραλούκι σαγηνεύει τον αναγνώστη με την πνευματώδη γραφή του και τον ελιτισμό που αποπνέει, αποκαλύπτοντας τους "μηχανισμούς" και τα ερεθίσματα που εμπνέουν έναν καλλιτέχνη και τον ωθούν στη δημιουργία. Ο συγγραφέας ανιχνεύει τις ασήμαντες λεπτομέρειες που κινητοποιούν το νου και την ψυχή, καταλήγοντας ότι η λογοτεχνία -και κάθε τέχνη- δεν είναι πάντα υπόθεση μεγαλόπνοων ιδεών, αλλά κάποτε ακόμη και αποτέλεσμα πολύ προσωπικών εσωτερικών αναγκών.
Ο Πέδρο Θαραλούκι γεννήθηκε το 1954 στη Βαρκελώνη. Εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο σε ηλικία 20 ετών και από τότε αφοσιώθηκε στη συγγραφή. Έχει γράψει μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων. Έχει τιμηθεί μεταξύ άλλων και με το βραβείο μυθιστορήματος Herralde. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Στα ελληνικά κυκλοφορεί επίσης το βιβλίο του Ο υπεύθυνος των βατράχων (Εκδ. Σέλας)
Εκδόσεις Μεταίχμιο
Συγγραφέας: Πέδρο Θαραλούκι
Τίτλος: Για εραστές και για κλέφτες
Μετάφραση: Bέρα Δαμόφλη
Σελίδες: 286
ΙSBN: 960-375-589-3
Το μυθιστόρημα του Πέδρο Θαραλούκι σαγηνεύει τον αναγνώστη με την πνευματώδη γραφή του και τον ελιτισμό που αποπνέει, αποκαλύπτοντας τους "μηχανισμούς" και τα ερεθίσματα που εμπνέουν έναν καλλιτέχνη και τον ωθούν στη δημιουργία. Ο συγγραφέας ανιχνεύει τις ασήμαντες λεπτομέρειες που κινητοποιούν το νου και την ψυχή, καταλήγοντας ότι η λογοτεχνία -και κάθε τέχνη- δεν είναι πάντα υπόθεση μεγαλόπνοων ιδεών, αλλά κάποτε ακόμη και αποτέλεσμα πολύ προσωπικών εσωτερικών αναγκών.