Σε τραβεστί το βραβείο Τέρνερ!

09.12.2003
Στον κεραμίστα Γκρέισον Πέρι και στο θηλυκό alter ego του, την Κλερ, απονεμήθηκε το φετινό βραβείο Τέρνερ. Και όταν λέμε alter ego δεν εννοούμε την αγαπημένη του, αλλά μία "άλλη όψη" του εκκεντρικού καλλιτέχνη.
Στον κεραμίστα Γκρέισον Πέρι και στο θηλυκό alter ego του, την Κλερ, απονεμήθηκε το φετινό βραβείο Τέρνερ. Και όταν λέμε alter ego δεν εννοούμε την αγαπημένη του, αλλά μία "άλλη όψη" του εκκεντρικού καλλιτέχνη.
Ο Πέρι, λοιπόν, εμφανίστηκε στην απονομή των βραβείων ως Κλερ, φορώντας δήλαδή μία κατάξανθη περούκα και ένα μωβ φουστάνι γεμάτο λαγουδάκια και λουλουδάκια, που είχε γραμμένη πάνω τη λέξη "κουνιστός" και το όνομα "Κλερ". Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι το φουστάνι αυτό κόστισε 2.500 λίρες και κατά τον καλλιτέχνη συμβολίζει την "αντιστροφή της χαρούμενης παιδικότητας".

Παρούσες στην τελετή απονομής του βραβείου ήταν η γυναίκα και η κόρη του, οι οποίες, όπως φαίνεται, διόλου ενοχλούνται από τα περίεργα γούστα του. "Λοιπόν, είναι ώρα να κερδίσει το Βραβείο Τέρνερ και ένας τραβεστί κεραμίστας", ανέφερε χαρακτηριστικά ο Πέρι και ευχαρίστησε την γυναίκα του, Φιλίππα, για την υποστήριξή της.

Και για όσους αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν ο τραβεστί-εκκεντρικός καλλιτέχνης να έχει γυναίκα και παιδιά.... σας παραθέτουμε το βιογραφικό του, όπως το διαβάσαμε από το BBC.

Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι ο Γκρέισον Πέρι δεν είναι ομοφυλόφιλος. Γεννήθηκε το 1960 σε μία συνοικία του Εσεξ και οι γονείς του χώρισαν όταν ακόμα ήταν πέντε ετών. Ετσι, αναγκάστηκε να ζήσει και υποστεί κάθε είδους κακοποίηση από ένα αγροίκο, πολύ αρρενωπό πατριό που ήταν γαλατάς, σε μία συνοικία που κάποιος έπρεπε να παίζει ξύλο για να αποδεικνύει τον ανδρισμό του. Οι πρώτες ενδείξεις της "θηλυκής του πλευράς" ήρθαν στην επιφάνεια στα εφτά του, όταν άρχισε να φορά γυναικεία ρούχα. Στην ίδια ηλικία "γνώρισε" και την κεραμική τέχνη, την οποία λάτρεψε.
Αργότερα, ο Πέρι σπούδασε τέχνη στο Braintree and Portsmouth και συμμετείχε σε μία ομάδα νεο-νατουραλιστών. Τα αγαπημένα του θέματα είναι εξίσου εκκεντρικά με τον ίδιο: ο θάνατος και η κακοποίηση παιδιών. Η τέχνη του, όπως υποστηρίζει, είναι "αυτοβιογραφική", και αναφέρεται στα πολύ άσχημα παιδικα του χρόνια.