O Φώτης και ο Στέφανος, ο Λουκάς κι ο Πέτρος, ο Χρήστος και η Όλγα. Δεν είναι περιθωριακοί, αλλά σίγουρα αντισυμβατικοί κι ανατρεπτικοί. Όχι αναρχικοί, αλλά σαφώς υπονομευτικοί...
Πλήττουν θανάσιμα. Παρακολουθούν τον κόσμο να βουλιάζει. Ιδανικοί θεατές. Και ειρωνεύονται, σαρκάζουν και σκαρφίζονται φάρσες. Το δόγμα τους: κάνε πλάκα σ' ένα βλάκα! Απέναντί τους ο κόσμος της νεοελληνικής επαρχίας. Μικροαστοί, καραβανάδες, αυτοδημιούργητοι, μπάτσοι, δήθεν γκλαμουριάρηδες, ελαφρολαϊκές γκόμενες...

"Όλοι οι άνθρωποι είναι σκουπιδοτενεκέδες, αλλά αυτός δεν έχει καπάκι..." Ο Στέφανος ένιωσε τ' άντερά του να να γυρίζουν. Όλοι αυτοί οι σιχαμένοι, οι ανεγκέφαλοι με το ύφος ιεροεξεταστή, όλες αυτές με τα μαρκούτσια που στριγγλίζουν τις αντικειμενικές τους απόψεις, όλα τα φερέφωνα του εκάστοτε μοδάτου φορέα που ξεσκίζουν τη γλώσσα χαρακτηρίζοντας "συγκλονιστικό" το νέο δίσκο ενός φλούφλη και "απίστευτο" το ότι ένας παππούς έπεσε σε μια λακούβα, όλοι αυτοί οι ελεεινοί προδότες που απεμπολούν για πλάκα κάθε ηθική αρχή και κάθε επαγγελματική δεοντολογία, με μόνο αντίτιμο τα ουρλιαχτά του κοινού στην αρένα, όλοι αυτοί οι τενεκέδες που ομιλούν με το ίδιο ύφος "κολλητού" ειδήμονα σε ένα νομπελίστα και σε ένα μοντελίστα, όλοι αυτοί οι ανύπαρκτοι, οι ανιστόρητοι, οι χωρίς ικανότητες, γνώσεις, εμπειρίες, οι απόλυτοι μηδέν..." (Απόσπασμα από το βιβλίο)

Το νέο μυθιστόρημα του Λένου Χρηστίδη "Λοστρέ" (Τρελός;), είναι μια ιστορία σημερινή σε ρυθμούς καταιγιστικούς και με διάθεση ρεαλιστική, αλλά και βαθιά αντικομφορμιστική. Η πραγματικότητα του νεοελληνικού ψηφιδωτού, της "δικτατορίας των ηλιθίων", όπου η ποιότητα και τα "αυθεντικά είδη" σπανίζουν, στηλιτεύεται με σαρκαστικό χιούμορ από το συγγραφέα, που δε διστάζει να καταγγείλει τις εικόνες ενός εξωφρενικού παρόντος κι ενός δυσοίωνου μέλλοντος με εργαλείο τη σάτιρα και την κοφτερή όσο και ευρηματική γραφή του.
Το "Λοστρέ", προκαλεί το ενδιαφέρον, αλλά και τις εντυπώσεις του αναγνώστη από τις πρώτες σελίδες και καταπιάνεται με την - ναι εκπεφρασμένη, πολυσυζητημένη αν θέλετε - αγωνία μας "πού βαδίζουμε;" (ουπ διζούμεβα, όπως ίσως θα το έλεγαν οι ήρωες του "Λοστρέ"), με μια οπτική νεανικής χλεύης, αγανάκτησης και πλάκας μαζί που καταλήγει σε κλαυσίγελω. Η γραφή του Χρηστίδη, περιεκτική και σύνθετη μαζί, κατορθώνει να γίνεται άμεση, όσο και άκρως λογοτεχνική. Η αυστηρή πάντως και κριτική ματιά του συγγραφέα αμβλύνεται από το χιούμορ του λόγου του, που καθιστά το βιβλίο - πέραν όλων των άλλων- ένα ευχάριστο ανάγνωσμα.

Ο συγγραφέας: Ο Λένος Χρηστίδης γεννήθηκε το 1968 στη Φραγκφούρτη της Δυτικής Γερμανίας από Έλληνες γονείς. Το Λοστρέ είναι το πέμπτο μυθιστόρημα που γράφει μόνος του. Άλλα έργα του: Διακοπές στη Χέλλαντ (μυθιστόρημα), Ψυχ (μυθιστόρημα), Ο τυχερός αριθμός του δόκτορος Μπου και άλλα καλοκαιρινά παραμύθια (διηγήματα), Τα χαστουκόψαρα (μυθιστόρημα), Bororo (μυθιστόρημα) , Ωραία Φάση (θεατρικό), Δύο θεοί - το τέλος του κόσμου σε τέσσερις πράξεις (θεατρικό), Ο Πάγος ή Πώς να απολαμβάνετε τα αγαθά του καπιταλισμού, χωρίς να χάνετε από τα μάτια σας το στρατηγικό όραμα της αταξικής κοινωνίας (σάτιρα).

Εκδόσεις Καστανιώτη
Συγγραφέας: Λένος Χρηστίδης
Τίτλος: Λοστρέ
Σελίδες: 333
ISBN: 960-03-3535-4