Οι εργασίες ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2012 και τελείωσαν σχεδόν δύο χρόνια μετά. Ένα έργο που έφερε πολλές αντιδράσεις αλλά κι ανακούφιση σε κάποιους για μια πιο ανθρώπινη πόλη, με λιγότερα αυτοκίνητα και πιο ασφαλή μετακίνηση των ποδηλατών και των πεζών.
Πολλοί λένε ότι ο ποδηλατόδρομος χαράχτηκε βιαστικά, με αποτέλεσμα να μπούν λουκέτα σε αρκετά μαγαζιά λόγω της έλλειψης στάθμευσης, καθώς στην μικρή μας πόλη το φαινόμενο του διπλοπαρκαρίσματος είναι έντονο. Όποιος ήθελε να κάνει οποιαδήποτε δουλειά, άφηνε το αυτοκίνητο έξω από το μαγαζί-υπηρεσία κ.α, κάτι που είναι παράνομο.
Στην ουσία με την διαπλάτυνση του πεζοδρομίου και την κατασκευή του ποδηλατόδρομου «χτυπήθηκε» αυτό το φαινόμενο. Σε μερικά σημεία υπάρχουν λάθη. Όλοι το αναγνωρίζουν αυτό. Όπως επίσης και ότι παράλληλα με τον ποδηλατικό δακτύλιο θα εφαρμοζόταν το μέτρο της ελεγχόμενης στάθμευσης, το οποίο ακόμα και παρόλο που έχουν περάσει σχεδόν 10 μήνες από την ολοκλήρωση του έργου δεν έχει εφαρμοσθεί με συνέπεια να υπάρχουν οι δικαιολογημένες αντιδράσεις για τους χώρου στάθμευσης.
Αλλά όταν πλέον μπορείς να κινηθείς με ασφάλεια στους κεντρικούς δρόμους που κάποτε τα πεζοδρόμια ήταν σχεδόν ανύπαρκτα και σε κάποια σημεία ο φωτισμός ήταν μηδαμινός είναι φανερό ότι έχει γίνει μια αλλαγή.
Με την ύπαρξη του ποδηλατόδρομου σε μια μικρή πόλη όπως η Κομοτηνή, μια πόλη με πάρα πολλούς φοιτητές, επιτρέπεται σε όλους τους ποδηλάτες κάθε ηλικίας να μπορούν να πηγαίνουν στη δουλειά τους, στο σχολείο, στο φροντιστήριο, για καφέ ή ακόμα για μια απλή βόλτα με ασφάλεια. Ο ποδηλατόδρομος τους επιτρέπει να κινούνται αυτόνομα, να βλέπουν την πόλη τους αλλιώς και το βασικότερο να μην υπάρχει ο φόβος σύγκρουσης με κάποιο αυτοκίνητο.
Παράλληλα, με τον ποδηλατικό δακτύλιο κι άλλοι δρόμοι στο κέντρο κι εντός ποδηλατικού δακτυλίου, χαρακτηρίστηκαν ήπιας κυκλοφορίας. Στις οδούς Ηροδότου, Σοφ. Βέμπο και Παρασίου είχαμε κι εκεί διαπλάτυνση πεζοδρομίου και δημιουργία πεζοποδηλατόδρομου με χρωματιστό κυβόλιθο.
Την στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο, ακόμα ένα τμήμα ποδηλατοδρόμου ολοκληρώνεται στην πόλη της Κομοτηνής.
Στα δυτικά της πόλης εκεί όπου έχουν συγκεντρωθεί τα περισσότερα σχολεία της πόλης, γυμνάσια, λύκεια και ΟΑΕΔ αλλά και το Πανθρακικό Εθνικό Στάδιο, ένας χώρος όπου καθημερινά αθλούνται δεκάδες πολίτες, προϋπήρχε ένα τμήμα (ο πρώτος ποδηλατόδρομος της πόλης, δημιουργήθηκε την δεκαετία του ‘80 μια συνοικία πρώτυπο στα όρια της πόλης) το οποίο ανακατασκευάστηκε.
Αυτό το τμήμα εκτός από την ανακατασκευή, επεκτείνεται μπροστά από το εμπορικό κέντρο αλλά και άλλα 2 Λύκεια και φτάνει σχεδόν στο κέντρο της πόλης. Υπόσχεση του δήμου Κομοτηνής είναι να ενταχθούν κι άλλες περιοχές στο δίκτυο ποδηλατοδρόμων, ώστε όλες οι περιοχές να ενωθούν και από άκρη σε άκρη να μπορεί να κινηθεί κάποιος με ασφάλεια με το ποδήλατό του.
Δυστυχώς όμως όλα τα παραπάνω τις περισσότερες φορές φαίνονται σαν όνειρο καλοκαιρινής νυκτός! Γιατί;
Γιατί ο ποδηλατόδρομος έχει γίνει ένα απέραντο παρκινγκ.
Γιατί τα μηχανάκια περνάνε πάνω από τον ποδηλατόδρομο.
Γιατί πολλά καταστήματα βγάζουν τραπεζοκαθίσματα και εμπορεύματα πάνω στον ποδηλατόδρομο.
Γιατί οι πεζοί περπατάνε πάνω στον ποδηλατόδρομο.
Γιατί δυστυχώς η αστυνομία και ο δήμος είναι ανύπαρκτοι.
Όλα αυτά μπορούν να αλλάξουν μόνο όταν μάθουμε να σεβόμαστε. Γιατί όσο σωστός και να ήταν ο ποδηλατόδρομος δυστυχώς τίποτα δεν θα αλλάξει όταν δεν σεβόμαστε τα χρήματα που έχουν δοθεί για να γίνει ένα έργο που θα αλλάξει μία πόλη. Μια πόλη που θα γίνει πρότυπο για τις υπόλοιπες γενιές.
Μάλιστα, όταν βλέπεις πόλεις στην Ελλάδα όπως Τρίκαλα, Καρδίτσα, Λάρισα, Κως αλλά και μεγάλες πόλεις όπως το Βερολίνο, την Βαρκελώνη και το Παρίσι όπου κάθε λογής άνθρωπος έχει βάλει το ποδήλατο στην καθημερινότητά του αναρωτιέσαι γιατί στην μικρή Κομοτηνή υπάρχει η εξάρτηση του αυτοκινήτου.
