Αγαπημένε μου Σωτήρη,


Έβαλα τη γάτα μου να κλάψει, επειδή η Έφη Σαρρή εγκαταλείπει το τραγούδι και τώρα δεν ξέρω πως να συνεφέρω το κατοικίδιο από το κλάμα. Με κλαυθμούς και οδυρμούς το έχω τις τελευταίες μέρες και φοβάμαι μην πάθει τα χειρότερα, όπως ο Κολούμπο του Βασίλειου Κωστέτσου. Κι εγώ η δύσμοιρη, που να φανταστώ ότι η γάτα μου θα το έπαιρνε τόσο άσχημα;

Που να ήξερα ότι ήταν φαν της Σαρρή και των τραγουδιών της που τα έγραψαν μεγάλοι συνθέτες (βλέπε Νίκος Καρβέλας και Φοίβος); Να άλλαζε τουλάχιστον γνώμη η αοιδός και να επέστρεφε στο τραγούδι. Έλα, όμως, που είναι ανένδοτη. Ο, τι είχε να προσφέρει στο τραγούδι, το πρόσφερε. Δίνει τόπο στα νιάτα και πλέον ασχολείται με το «μεγάλο, μακρύ και βαθυστόχαστο όνειρό της» να μπει επιτέλους στη Βουλή και φτιάξει το ορφανοτροφείο, που πάντα ονειρευόταν.

Κι αν την πρώτη φορά δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή - ας όψεται ο Λαζόπουλος - τη δεύτερη πιστεύει ότι θα είναι πιο τυχερή. Άσε, που θα είναι πιο έμπειρη και διαβασμένη, οπότε θα κάνει καλύτερο προεκλογικό αγώνα. Μάλιστα, η Έφη έχει κιόλας ξεκινήσει... εντατικά μαθήματα πολιτικής και ως άνθρωπος που τα παίρνει εύκολα (τα γράμματα) είναι αισιόδοξη για καλύτερα αποτελέσματα.


Αν ξέρεις κάτι που δεν ξέρω, πες το μου με ένα e-mail:
[email protected]