Η μετά Χρήστο εποχή

03.12.2001
Αγαπημένε μου Σωτήρη, "Μεγάλη Παρασκευή" θυμίζει το Σπίτι μετά την αποχώρηση του Χρήστου. Η Δώρα από το βράδυ της Κυριακής, μέχρι τη στιγμή που σου γράφω, το μόνο που κάνει είναι να κλαίει και να οδύρεται που έφυγε ο καλός της.
Αγαπημένε μου Σωτήρη,


"Μεγάλη Παρασκευή" θυμίζει το Σπίτι μετά την αποχώρηση του Χρήστου. Η Δώρα από το βράδυ της Κυριακής, μέχρι τη στιγμή που σου γράφω, το μόνο που κάνει είναι να κλαίει και να οδύρεται που έφυγε ο καλός της. Μόνο το πρωί έκανε ένα μικρό διάλειμμα στο "μοιρολόι" της για να φτιάξει φασολάδα, να φάει η οικογένεια. Οι συγκάτοικοί της έχουν προβληματιστεί με τη συμπεριφορά της και προσπαθούν να της συμπαρασταθούν όσο μπορούν. Δυστυχώς, γι' αυτούς η αποστολή τους είναι αρκετά δύσκολή, μια και η θεσσαλονικιά έχει περάσει στο τελευταίο και ανίατο στάδιο της . . . κατάθλιψης.

Βλέπει παντού το φάντασμα του Χρήστου, ακούει τη φωνή του, ενώ κάθε λίγο και λιγάκι πηγαίνει στο δωμάτιο επικοινωνίας μπας κι έχει πάει εκεί. Ο σοφός λαός λέει ότι "η ελπίδα πεθαίνει τελευταία" και η Νικόλ με τον Κώστα ελπίζουν σε ανάρρωσή της, αφού μέχρι στιγμής δεν την έχουν δει να μιλάει με τον...Χρήστο στο σαλόνι. Η κατάστασή της είναι τω όντι σοβαρή και χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Το είπαν και η Νικόλ με τον Κώστα, οι οποίοι έδωσαν στην κρεβατοκάμαρα "όρκο φιλίας" για όσο θα είναι στο Σπίτι. "Εμείς, θα σε βοηθήσουμε να ξεπεράσεις την απουσία του Χρήστου αρκεί να μας διευκολύνεις κι εσύ" της είπαν κι αυτή τους υποσχέθηκε: "Ναι, θα προσπαθήσω να τον ξεχάσω όσο θα είμαι μέσα". Το καλό που της θέλω, Σωτήρη μου, διότι έτσι που το πάει στο τέλος θα μείνει χωρίς χείλη και μάγουλα.

Ο Κωστάκης, πάλι, μη νομίζεις ότι βρίσκεται σε καλύτερη θέση. Μπορεί να μη χτυπιέται σαν τη Δώρα, αλλά η καρδούλα του το ξέρει πόσο υποφέρει από την απουσία του Χρήστου. Εκτός από το γεγονός ότι δεν έκλεισε μάτι όλο το βράδυ, είναι φορές που κάθεται στον καναπέ και ταξιδεύει στους δικούς του ονειρεμένους κόσμους. Αυτό που τον προβλημάτιζε, ήταν με ποιον θα κάνει παρέα, αφού το δίδυμο των κουμπάρων είναι ένα κι αδιαίρετο και οι πιθανότητες να μπει στην ομάδα τους είναι μηδαμινές. Η περίπτωση να κάνει παρέα με τον Ντίνο αποκλείεται. Έτσι, ο Αρτινός στράφηκε στα κορίτσια του σπιτιού κι αφού πήρε θετική απάντηση στο ερώτημα ζωής και θανάτου "Θέλετε να γίνουμε φίλοι;" τους υποσχέθηκε πως από δω και πέρα θα είναι ο προστάτης τους. Με την καλή έννοια πάντα. Θα τους λέει κανένα ανέκδοτο να γελάσει το χειλάκι τους, θα τις μάθει τάβλι και τις θα βοηθάει στο μαγείρεμα.