Αγαπημένε μου Σωτήρη,


Η 52η μέρα στο σπίτι του Μεγάλου Αδελφού κύλησε χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Άπαντες έχουν αφοσιωθεί στη φύλαξη του αυγού, τη δηλωτή και τη Λευκή. Το σκυλάκι, το οποίο αν είχε φωνή θα τους έλεγε: "Μα καλά, όνομα είναι αυτό που μου δώσατε; Αν ήμουν μαύρη με άσπρες βούλες στην κοιλιά και τη μούρη, θα με φωνάζατε έτσι; Σα να ήμουν Ινδιάνα;" Ωστόσο, είχαμε μια μικρή εξέλιξη που τυγχάνει αναφοράς, επειδή δεν έχω άλλο θέμα της προκοπής. Η Δώρα την Τρίτη ήταν άρρωστη, με πυρετό, τρέμουλο και πονοκέφαλο. Ήταν, δε, τόσο χάλια που την περισσότερη μέρα την έβγαλε στο κρεβάτι. Οι υπόλοιποι ένοικοι σε κανονικές συνθήκες δε θα έδιναν σημασία, παρά μόνο θα της πήγαιναν κάνα γιαουρτάκι, φρυγανιές και πορτοκαλάδα που αραιώνει. Εδώ, όμως, ήταν συνεχώς στο πλευρό της και μόνο τα κλάματα δεν έβαλαν για το...δράμα της Θεσσαλονικιάς. Περισσότερο θερμά πήρε το θέμα η Νικόλ, η οποία τον τελευταίο καιρό έχει εξελιχθεί στο "έτερο ήμισυ" της κοπέλας. Όπου Δώρα, Νικόλ και τούμπαλιν.

Λόγω της ίωσης ευαισθητοποιήθηκε και ο Χρήστος, δίνοντας τόπο στην οργή για τα όσα είχε ακούσει τις προάλλες από την "καλή" του. Πήγε και την βρήκε στο κρεβάτι του πόνου. Οι στιγμές που ακολούθησαν Σωτήρη μου ήταν συγκινητικές. Η Δώρα έπεσε στην αγκαλιά του και με τα δάκρυα να κυλούν ποτάμι, τον ρώτησε γιατί έχουν απομακρυνθεί. "Τόσο επί πόνου πήρε και αυτός τα λεγόμενά μου" σκέφτηκε η ξανθιά νέα, αλλά δεν το είπε, διότι την ώρα εκείνη είχε μεγάλη ανάγκη μιαν αντρίκεια αγκαλιά και κάνα φιλάκι στο λαιμό. Ο Χρήστος της έδωσε αυτό που χρειαζόταν κι αυτή ήταν ευτυχισμένη. "Πόσο καιρό είχα να νιώσω έτσι" σκέφτηκε και έσφιξε περισσότερο το νεαρό. Για να καταλάβεις, πόσο καλό της έκανε η λύση της παρεξήγησης με τον Χρήστο, το επόμενο πρωί ήταν μέσα στην καλή χαρά. Έκανε μπάνιο, κάπνισε δυο τσιγάρα με τον καφέ της και πήγε να μαγειρέψει μπιφτέκια μαζί με τον Χρήστο, βεβαίως. Εσύ, τώρα μην το δέσεις ότι θα υπάρξουν ραγδαίες εξελίξεις... καθότι Δώρα είναι αυτή.