Αγαπημένε μου Σωτήρη,


Τα «οικογενειακά δράματα» δεν είναι το καλύτερό μου, αλλά δε σου κρύβω ότι η ιστορία της Άντζελας Δημητρίου είναι για μένα η μεγάλη μου χαρά. Και δεν είμαι κανένα κοράκι, αλλά η εξέλιξη της ιστορίας, όπου ο πατέρας Άντζελας βγήκε δημοσίως και είπε ότι η κόρη του τον έχει ξεχάσει, έβγαλε, τελικά, γέλιο, παρά λύπη. Ως είθισται, εξάλλου, σε τέτοιες περιπτώσεις.

Στης Λαμπίρη, λοιπόν, που βγήκε όλο το Κιουρτσακέικο έγινε της μουρλής το πανηγύρι! Πατέρας Άντζελας, μητριά Άντζελας, Άντζελα κι εγγονή πατέρα Άντζελας κατηγορούσαν ο ένας τον άλλον, με λόγια σκληρά, με παράπονα κι ενίοτε (όταν ξέφευγε ο έλεγχος) με βρισιές. Άκρη για το τι συμβαίνει πραγματικά, εννοείται πως δεν βγάλαμε. Όντως η «Λαίδη» έχει ξεχάσει τον πατέρα της; Ή μήπως βαρέθηκε να του δίνει χρήματα; Είναι ο πατέρας της ένας... βρικόλακας, που όλα αυτά τα χρόνια της έχει «ρουφήξει το αίμα»;

Μακάρι να καταλαβαίναμε. Και να πεις ότι βοήθησε η τηλεφωνική παρέμβαση της εγγονής πατέρα Άντζελας; Μάθαμε για το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας - για τον θείο Τάκη, τη νονά, τον συγχωρεμένο και τους λοιπούς συγγενείς - αλλά για το τι πραγματικά συμβαίνει, τίποτε. Αν και η μικρή υποστηρίζει, επίσης, πως ο παππούς της τους θυμάται μόνο για τα χρήματα. Βγήκε και η κόρη Άντζελας, Όλγα, λέγοντας πως ο παππούς τους παίρνει τηλέφωνο μόνο για χρήματα κι αν δεν τις βρίσκει, βρίζει τους... τηλεφωνητές! Ευτυχώς, που βγήκε στο τέλος ο Στιβ Κακέτσης κι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους, λέγοντας πως η Άντζελα όλα αυτά τα χρόνια τους βοηθούσε. Ουφ, με κούρασαν το θέμα και τα σόγια. Σταματάω εδώ.


Αν ξέρεις κάτι που δεν ξέρω, πες το μου με ένα e-mail:
[email protected]