Ο Ηλίας Βαλάσης κάθισε στην καρέκλα της Ψυχολογίας του Γιώργου Κρικοριάν και όπως ομολόγησε: «Τα πάντα μπορούν να μου προκαλέσουν νεύρα, είμαι ένα πολύ νευρικό άτομο και παλεύω με τον εαυτό μου. Ουρλιάζω συνήθως!».
«Πολύ λυπάμαι που δεν έχω αδέλφια. Βλέπω τώρα τα δύο μου αγοράκια με το κοριτσάκι και παθαίνω κάτι» ανέφερε.
Μιλώντας για τα παιδικά του χρόνια αποκάλυψε ότι η πιο δύσκολη στιγμή ήταν όταν πέθανε ένας φίλος του. «Ο πρώτος θάνατος ενός φίλου μου, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι υπάρχει θάνατος στη ζωή και έτσι έπαθα νευρικό κλονισμό».
«Με την γυναίκα μου γνωριστήκαμε όταν την είδα να περπατάει στο δρόμο και δεν της μίλησα καν και την σταύρωσα και νόμιζε ότι είμαι τρελός.
Ήμασταν μαζί πια, είχα το δαχτυλίδι πάνω μου και έλεγα ότι θα της το δώσω σε μια συγκλονιστική στιγμή με μια πανσέληνο και τελικά μια μέρα που σκοτωθήκαμε και ήμασταν και οι δύο με κλάματα της το έδωσα. Αυτή είναι η αγάπη» ανέφερε.
«Ως ναυαγοσώστης μέσα σε 4 χρο΄νια ήμουν αναγνωρισμένος. Ως βατραχάνθρωπος μέσα σε 3 χρόνια ήμουν εκπαιδευτής. Ήμουν αποδεκτός στη δουλειά μου πλήρως. Ως ηθοποιός έκανα 14 χρόνια για να καταφέρω να κάνω κάτι. Αρκετός κόσμος ήρθε και μου ζήτησε συγγνώμη, ακόμα και από κανάλια και ανθρώπους που έλεγαν "έλα τώρα μωρέ αυτός".
Η γυναίκα μου με βλέπει στο θέατρο και έχω κατακραυγή επειδή ντύνομαι χύμα!
Τα παιδιά είναι θαύμα. Σήμερα ο γιος μου πρώτη φορά 11 μηνών μου έστειλε φιλάκι. Μετά δεν θες τίποτα. Ό,τι πρόβλημα και να έχεις εξαφανίζεται. Με τους γιους μου ήμαστε ομαδάρα, ΨΥΚΟΥΑ, ο ψηλός, ο κοντός και ο άσχημος.
Μαγειρεύω, βάζω όλα τα υλικά μέσα και με κάποιο τρόπο βγαίνουν πάντα τέλεια.
Είμαι πολύ ψυχασθενής με την δουλειά μου, αυτό που πιστεύω εγώ σπάω νεύρα και συνειδήσεις», ανέφερε.
