Για την πορεία της στη δημοσιογραφία, τις υποτιμητικές συμπεριφορές που έχει δεχτεί μόνο και μόνο λόγω φύλου αλλά και τη δική της άποψη για τη δημοσιογραφία στο σήμερα μίλησε η Αναστασία Γιάμαλη.
Η δημοσιογράφος και παρουσιάστρια έδωσε συνέντευξη στο Βήμα και την Ελένη Κωνσταντάτου και άνοιξε την καρδιά της και τα χαρτιά της για όλα.

-Πως διαχειρίζεστε την πίεση και το άγχος που συνοδεύουν την παρουσίαση μιας ζωντανής ενημερωτικής εκπομπής;

«Αν υπάρχει η συνταγή για τη διαχείριση του άγχους, τη θέλω. Προσωπικά δεν την έχω βρει, προσπαθώ να είμαι καλά προετοιμασμένη και έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στην ομάδα».

-Τα τελευταία χρόνια έχουμε δεχθεί δριμεία κριτική ως κλάδος. Πόσο μεγάλη θεωρείτε πως είναι η δική μας ευθύνη για την κριτική που δεχόμαστε;

«Συχνά ως κλάδος τσουβαλιαζόμαστε ενώ στην πραγματικότητα οι διαφορές εντός του «σιναφιού» είναι χαώδεις. Τελικά αυτό βολεύει την κορυφή της πυραμίδας ενώ βλάπτει ολόκληρο τον κλάδο μας. Δεν έχουμε όλοι και όλες το ίδιο μερίδιο ευθύνης για το πως θα φτάσει μια είδηση στον κόσμο. Ένα άτομο που κάνει ροή δεν έχει την ίδια ισχύ με έναν σχολιαστή ή μια σχολιάστρια σε ένα δελτίο ειδήσεων.

Υπερασπίζομαι το δικαίωμα κάθε συναδέλφου ή συναδέλφισσας να έχει μια διαφορετική άποψη από τη δική μου και να την εκφράζει αλλά, αν όλες οι απόψεις που εκφράζονται λιβανίζουν την εκάστοτε ελίτ, δεν είμαστε δημοσιογράφοι αλλά κονφερανσιέ».

-Ποια είναι η μεγαλύτερη ανακρίβεια που έχει γραφτεί για εσάς;

«Δύσκολο να διαλέξω ανάμεσα στη χρηματοδότηση από τον Σόρος και όλα τα σχετικά με το φύλο στερεότυπα που θέλουν να δείξουν ότι «κάποιοι» (άνδρες πάντα) με «προώθησαν», γιατί γι’ αυτόν τον κόσμο που τα διαρρέει ή τα αναπαράγει είναι ανήκουστο μία γυναίκα και δη νέα να τα καταφέρει χωρίς βοήθεια»

-Ο χώρος της τηλεόρασης είναι εύκολος για μια γυναίκα; Εσείς έχετε αισθανθεί ότι σας υποτιμούν εξαιτίας του φύλου σας; Πλέον αντιμετωπίζετε με διαφορετικό τρόπο τέτοιου είδους συμπεριφορές;

«Η ίδια η ερώτηση που δεν θα διατυπωνόταν σε στρέιτ άνδρα συνάδελφό μου αποδεικνύει ότι και στον χώρο των ΜΜΕ και ιδίως της τηλεόρασης υπάρχει ανισότητα. Όχι ποσοτική, σε απόλυτους αριθμούς είμαστε περισσότερες, αλλά ουσιαστική, στις θέσεις-κλειδιά, εκεί δηλαδή που διαμορφώνεται η είδηση.

Έχω υποτιμηθεί με τρόπο που άνδρες συνάδελφοί μου με τα ίδια προσόντα και δυνατότητες με μένα δεν θα μπορούσαν να διανοηθούν. Γι’ αυτό και υιοθετώ τη θέση της φεμινίστριας και διανοούμενης Σούζαν Σόνταγκ, που υποστήριζε πως οι γυναίκες δεν πρέπει να διεκδικούν απλά ισότητα αλλά εξουσία.

Μεγαλώνοντας, γίνομαι ακόμη αυστηρότερη απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές όχι μόνο απέναντι σε μένα αλλά απέναντι και στις συναδέλφισσές μου».