Από τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ-ΡΩΜΑΝΟ ΛΙΖΑΡΔΟ
Παιδί-θαύμα της εποχής του, ο Τζέισον Μπέιτμαν βρέθηκε θύμα ενός συστήματος, που αν τα βήματά σου δεν είναι προσεκτικά, σε κατασπαράζει. Κατάφερε ωστόσο να βγει νικητής στην κούρσα της επιτυχίας, σε έναν αγώνα δρόμου που κάθε άλλο παρά προβλέψιμος ήταν.Από το «Μικρό σπίτι στο λιβάδι» και τον «Ιππότη της ασφάλτου» κατάφερε να υπερπηδήσει τα εμπόδια και να προσπεράσει το χάσμα της άχρωμης για εμπορική εκμετάλλευση εφηβείας και να επιστρέψει με αρκετές τηλεοπτικές σειρές και ταινίες. Σύντομα θα δούμε τον Τζέισον Μπέιτμαν στο «Μαγαζάκι των θαυμάτων» στο πλευρό του Ντάστιν Χόφμαν και της Νάταλι Πόρτμαν, ενώ πρωταγωνίστησε στο πολυβραβευμένο «Τζούνο», που αποτελεί εμπορική επιτυχία και στη χώρα μας.
Τόσα χρόνια στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο αισθάνεσαι διασημότητα έστω στη χώρα σου;
«Διασημότητα; Θα αστειεύεσαι... Ο κόσμος δεν έχει καταφέρει ακόμα να με γνωρίσει ως τον Τζέισον ή ως το παιδί από το Μικρό σπίτι στο λιβάδι, που στη συνέχεια έπαιξε στο Arrested development. Μια φορά θυμάμαι ένα παιδάκι που με πλησίασε και μου είπε ότι είμαι διαφορετικός από κοντά. Τελικά, με θυμόταν από μια σειρά κινουμένων σχεδίων, οπότε δεν τον παρεξήγησα».
Για ποιο λόγο θεωρείς ότι κόπηκε το «Αrrested development» τόσο απότομα, ενώ οι κριτικές ήταν εξαιρετικές;
«Το κανάλι που προβαλλόταν συνήθως δεν δίνει πολλές ευκαιρίες στις σειρές που δεν κάνουν νούμερα. Όλοι μιλούσαν για τη σειρά, αλλά κανείς δεν την έβλεπε. Ποτέ μου δεν το κατάλαβα αυτό».
Έκανες την πρώτη εμφάνισή σου πολύ νεαρός στο «Μικρό σπίτι στο λιβάδι»...
«Είχαν προηγηθεί και άλλες εμφανίσεις μου, αλλά το Μικρό σπίτι στο λιβάδι ήταν το πρώτο μεγάλο πράγμα που έκανα».
Είχες αίσθηση της δυναμικής της σειράς; Δηλαδή, πού είχες μπλέξει;
«Νομίζω πως ναι. Η αναγνωρισιμότητα που μου έφερε από τη μία μέρα στην άλλη δεν θα με άφηνε αμέτοχο. Η σειρά από τότε είχε πολλούς θαυμαστές, δεδομένου ότι βρισκόταν στον αέρα για περίπου 10 χρόνια. Θυμάμαι ότι οι φίλοι μου δεν είχαν αίσθηση ότι είμαι ο ίδιος άνθρωπος. Νόμιζαν ότι στο ρόλο είναι κάποιος άλλος. Στην πορεία και μεγαλώνοντας όλο και πλήθαιναν οι ερωτήσεις για τη Μελίσα Γκίλμπερτ, σπανιότερα με το όνομά της, αφού μέχρι και σήμερα οι περισσότεροι τη φωνάζουν Λόρα».
Ως παιδί-θαύμα ήταν εύκολο να καταλάβεις τι έκανες;
«Καθόλου. Ήταν πιο εύκολο να μπερδευτείς...».
Όταν έκλεισαν για μια περίοδο οι προβολείς, έσβησαν όλα;
«Οι προβολείς σχεδόν ποτέ δεν έκλεισαν στη δική μου περίπτωση. Περιόρισα τα φώτα. Ίσως τελικά ήταν καλό που απλώς ήμουν ένας αναγνωρίσιμος-άσημος».
Στην τελευταία ταινία σου, «Το μαγαζάκι των θαυμάτων», συμμετέχεις με άλλα δύο παιδιά-θαύματα της εποχής τους, τη Νάταλι Πόρτμαν και τον Ζακ Μάιλς. Τους έδινες συμβουλές;
«Δεν βρίσκεις ότι η Νάταλι είναι ήδη μεγάλη για συμβουλές; (Γέλια.) Ο Ζακ είναι ένας γλυκύτατος και ενθουσιώδης πιτσιρίκος, που δεν διστάζει να ρωτήσει και ακούει με προσοχή τις απαντήσεις σου. Μπορεί να τις περιεργαστεί για αρκετή ώρα και μετά να επανέλθει με άλλη ερώτηση, που πηγάζει από αυτήν που του απάντησες νωρίτερα. Η συνειδητότητά του νομίζω πως θα τον κάνει να αντέξει χρόνια στο χώρο του θεάματος».
Ο Ντάστιν Χόφμαν, έστω, σας συμβούλευε σαν «παλιότερος»;
«Σαν πατέρας στο παιδί του; (Γέλιο.) Ο Ντάστιν Χόφμαν είναι ένας χαμαιλέοντας. Σου μιλάει σαν ίσος, αν είσαι 40 ετών, μπαίνει στο πετσί σου και μιλάτε για θέματα που σας απασχολούν, στη Νάταλι ήταν πιο κολακευτικός και καλόκαρδος συνοδοιπόρος, ποτέ όμως κόλακας. Ουσιαστικός. Ο Ζακ βρήκε στο πρόσωπό του τον παππού-παραμυθά, που κατάφερνε να του περνάει όμορφες πληροφορίες και σημαντικές, χωρίς να τον κάνει ούτε στιγμή να βαριέται. Συνεργάτες σαν τον Ντάστιν Χόφμαν δύσκολα βρίσκονται. Αισθάνομαι ευλογημένος γι αυτή την ευκαιρία που μου δόθηκε, να μοιραστούμε μαζί χρόνο και χώρο».
