Από τη ΡΕΝΕ ΣΑΡΑΝΤΙΝΟΥ

Δυναμική, ειλικρινής, επιβλητική, ελκυστική και πάντα κομψή. Είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που αποδίδουν στη Μιμή Ντενίση όσοι τη γνωρίζουν καλά. Μια ηθοποιός που βρίσκεται στο προσκήνιο από την ηλικία των 18 ετών κι ενώ έχει χορτάσει από δόξα και επιτυχίες, θα μπορούσε άνετα να είναι σνομπ και απόμακρη. Αυτό όμως δεν συμβαίνει σε καμία περίπτωση. Άνετη, φιλική και πάντα χαμογελαστή, λέει τα πράγματα με το όνομά τους.

Ένα 24ωρο γεμάτο για τη Μιμή Ντενίση καθημερινά: σχολή θεάτρου, παραστάσεις στο θέατρο... Αυτά αποτελούν τον τρόπο ζωής σας;

«Εδώ και πολλά χρόνια η σχολή φόρτωσε κι άλλο το πρόγραμμά μου. Ξεκίνησα χαλαρά και στην πορεία συνειδητοποίησα πόσο μεγάλη ευθύνη είναι να μυείς παιδιά ακαλλιέργητα στον κόσμο της γνώσης. Είναι μέρες που κλαίω από την έλλειψη χρόνου και λέω "ας είχα λίγες ώρες για μένα"».

Μπορείτε όμως να μείνετε σε ησυχία;

«Μπορώ, απλώς πλέον είναι θέμα υποχρεώσεων. Κάποιος μπορεί να σκεφτεί την ηθοποιό Μιμή Ντενίση, που ίσως κάνει από ματαιοδοξία πολλά πράγματα ή από εγωισμό, και δεν συνειδητοποιεί ότι φέτος έχω 68 άτομα στο ΙΚΑ. Τα 25 στη σχολή και τα 43 στο θέατρο! Αυτοί οι άνθρωποι έχουν οικογένειες. Εγώ μπορώ και να βαρεθώ και να καθίσω, γιατί έχω το περιθώριο, όλοι αυτοί όμως δεν θα έχουν δουλειά».

Έχετε ανεκπλήρωτα όνειρα, κάτι που δεν έχετε καταφέρει;

«Πάρα πολλά. Θα ήθελα μια ολόκληρη χρονιά να ταξιδεύω ανά τον κόσμο. Θα το κάνω κάποια στιγμή. Μια ζωή με ομαλό ωράριο, να έχω περισσότερες ώρες για τη Μιμή, το παιδί μου και τους δικούς μου ανθρώπους».

Χωρίς αυτά όμως θα ήσασταν η Μιμή Ντενίση που γνωρίζουμε; Σίγουρα όχι. Ο κόσμος σάς έχει λατρέψει, όπως την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την Τζένη Καρέζη και άλλες μεγάλες ηθοποιούς.

«Αισθάνομαι ότι κάνω τη δουλειά μου σωστά, κάνω καλές επιλογές. Δεν νομίζω ότι μπορώ να εξηγήσω τι είναι αυτό που συγκινεί τον κόσμο και του δημιουργεί αυτή την οικειότητα, την αγάπη. Όλες αυτές οι γυναίκες, τις οποίες είχα την ευτυχία να γνωρίσω, την Αλίκη και τη Μελίνα, ήταν πάντα αυθεντικές. Δεν παρέστησα ποτέ κάτι άλλο. Το ψεύτικο χάνεται. Τους νέους ηθοποιούς ο κόσμος δεν προλαβαίνει να τους γνωρίσει, καθώς αρέσουν στον κόσμο σε ένα ρόλο, βγαίνει κάποιος άλλος μετά και ξεχνούν τον προηγούμενο. Υπάρχουν παιδιά με ταλέντο, αλλά δεν καλλιεργούν την εικόνα τους. Ηθοποιός που δεν καταξιώνεται από το θέατρο δεν μένει ποτέ. Εγώ πήγα από την αρχή στο θέατρο. Πρώτα με τον πρώην άντρα μου, τον Γιάννη Φέρτη, αλλά και στη συνέχεια ήμουν στο θέατρο με τους καλύτερους».

Με ποιον τρόπο μπορεί να καλλιεργηθεί η εικόνα του ηθοποιού;

«Τα καλύτερα να τα κάνεις ακόμα καλύτερα και τα ελαττώματά σου να τα διορθώνεις. Εξαρτάται βέβαια πώς χειρίζεσαι την προσωπικότητά σου και πώς τη διαμορφώνεις. Είναι δύσκολο να διατηρείς έπειτα από πολλά χρόνια το ενδιαφέρον του κοινού και του Τύπου».

Σας φόβισε ποτέ ότι κρατάτε τα σκήπτρα στα καλλιτεχνικά δρώμενα;

«Δεν σκέφτομαι τι επιτυχία έχω κάνει, ούτε αν είμαι top. Σκέφτομαι πόση δουλειά έχω κάνει και πόσο πολλή δουλειά έχω μπροστά μου. Αυτά τα αφήνω να τα σκέφτονται άλλοι».

Υπήρξαν στιγμές που γίνατε ο άντρας της ζωής σας;

«Μία μόνο; Τι λες... Πολλές! Δεν είμαι από τις γυναίκες που μου αρέσει αυτό. Οι καλύτερες σχέσεις που είχα "και δεν θα τις πω ονομαστικά, γιατί ήταν σχέσεις που δεν φαντάζεται κανείς ότι ήταν οι καλύτερες" ήταν εκείνες που ο άντρας φερόταν σαν να είναι με μια πολύ απλή γυναίκα. Αν δεν μου δίνει ιδιαίτερη σημασία στο τι θέλω εγώ, αλλά μου λέει αυτό που θέλει, είναι το καλύτερό μου. Αν μου πει: "Μιμή, θέλω να πάμε εκεί", θα τον ακολουθήσω. Έχω ανάγκη το παλιό αντρικό στοιχείο».

Η κόρη σας, η Μαριτίνα, είναι αυστηρός κριτής;

«Ναι. Το δέσιμό μας είναι απίστευτο. Αγαπιόμαστε. Την ακούω. Είναι 9 χρόνων τώρα. Προσπαθώ να την έχω αρκετά μαζεμένη. Τα παιδιά μας σήμερα μεγαλώνουν με τρομερές ανέσεις».

Πώς περάσατε τις ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς και με ποιους;

«Στο σπίτι και το θέατρο. Φέτος ευτυχώς παίζω το "Άνθος του κάκτου". Είναι μια τόσο ευχάριστη κωμωδία, που δεν μου φαίνεται σαν δουλειά, ζούμε σαν οικογένεια στο θέατρο. Παίζει ρόλο και ο τύπος του έργου. Άλλο να παίζεις ένα δράμα και να υποφέρεις».

Τι περιμένετε να αλλάξει το 2010;

«Στην εποχή μας πρέπει να αλλάξει το "εγώ" και το "εσύ" και να γίνει "εμείς". Να αλλάξουν πράγματα γύρω μας, μαζί μ’ εμάς. Πρέπει να βελτιωθεί η παγκόσμια οικονομική κρίση. Να αλλάξει η τραγική εικόνα της κοινωνίας».

Γιατί δεν παίζετε στην τηλεόραση;

«Θέλω μια καλή παραγωγή. Το θέμα δεν είναι να πάρω λεφτά. Έχω κάνει τρομερά πράγματα στην τηλεόραση. Τα κανάλια δεν θέλουν τους ηθοποιούς που είναι παρά πολύ γνωστοί, γιατί πρέπει να πληρώσουν. Πάνε από το φθηνό στο φθηνότερο και μόλις κάποιος από τους καινούργιους γίνει ονοματάκι, κόβεται και έρχεται ο επόμενος. Δεν θέλω να συμμετέχω σε πράγματα μέτρια ή περιστασιακά».

Η εμφάνιση ενός ηθοποιού παίζει ρόλο στο να τον επιλέξετε να γίνει συμπρωταγωνιστής σας;

«Ανάλογα με το ρόλο. Αν ο ρόλος απαιτεί ομορφιά, γοητεία... φυσικά! Δεν διαλέγω βάσει εμφάνισης. Η πρωταγωνίστρια και ο παρτενέρ πρέπει να είναι γοητευτικοί για να τραβήξουν το κοινό».

Υπάρχει κάτι που σας φοβίζει;

«Έχω κλειστοφοβία».

Τι σας ξεκουράζει;

«Το σπίτι μου. Γιατί νομίζουν όλοι ότι είμαι μια γυναίκα που της αρέσει να βγαίνει. Δεν θέλω να πάω πουθενά. Ένα κλάμερ, μια φόρμα, ένας καναπές, με ένα βιβλίο, ένας δικός μου άνθρωπος και φίλοι».

Νιώθετε μοναξιά;

«Όχι μοναξιά, αλλά μοναχικότητα, την οποία επιζητώ. Τα προβλήματά μου τα λύνω μόνη μου. Όταν έχω πρόβλημα, δεν σκέφτομαι να βάλω το τακούνι και να τρέξω να το πω για να μου το λύσουν. Θα κάτσω μόνη μου να σκεφτώ, να κλάψω, να ζοριστώ να βρω τη λύση. Και μετά να συνέλθω και να ξαναβγώ ωραία και ήρεμη. Μοναξιά νιώθω για τις μεγάλες αποφάσεις μου σε θέματα που δεν μπορεί να με βοηθήσει κάποιος. Μοναξιά στην προσωπική μου ζωή νιώθω επειδή ξέρω το χαρακτήρα μου και δεν είμαι άνθρωπος που συμβιβάζεται αν δεν είναι κάτι σωστό. Είμαι ανίκανη να κρατήσω κάτι όταν δεν περνάω καλά. Να πω δηλαδή: Δεν μου φέρεται καλά ο άντρας μου, δεν είναι όπως το περίμενα, δεν κάνει αυτά που ήθελα, δεν θα με αγαπήσει αληθινά και να κάτσω! Ούτε με σφαίρες. Καλύτερα μόνη σου, παρά μόνη σου με κάποιον άλλο».

Αποτυχία έχετε νιώσει;

«Στα χρόνια που παίζω πρέπει να ψάξεις για να τη βρεις. Πάω παρακάτω... Γιατί να κόπτομαι να το πολεμώ, να το καλύπτω; Δεν έχει νόημα. Η ζωή πάει παρακάτω».

Αυτόν τον καιρό πώς είστε;

«Δόξα τω Θεώ, είμαι καλά. Ελπίζω το 2010 να είναι καλύτερο από τον προηγούμενο χρόνο, γιατί έχασα τον πατέρα μου και είχα και προβλήματα με τα προσωπικά μου».

Έχετε όλα όσα επιθυμεί ένας ηθοποιός, δική σας σχολή, θέατρο... Θεωρείτε τον εαυτό σας καταξιωμένο;

«Δόξα τω Θεώ, δεν είμαι αχάριστη. Θα προτιμούσα όμως να έχω μόνο το καλλιτεχνικό μέρος. Όλα τα άλλα τα βαριέμαι και με κουράζουν, γιατί δεν είναι η φύση μου αυτή, του επιχειρηματία. Θα ήθελα να υπήρχε κάποιος άλλος για όλα αυτά κι εγώ να μεταφράζω περισσότερα έργα και να παίζω ό,τι μου αρέσει. Να είμαι ελεύθερη».

Μια τόσο δυναμική γυναίκα με έντονη προσωπικότητα θεωρείτε ότι αποτελεί απειλή στις προσωπικές αλλά και τις επαγγελματικές της σχέσεις;

«Οι συνεργάτες δεν με βλέπουν σαν απειλή. Υπάρχει εμπιστοσύνη, γιατί ξέρουν ότι θα τους βοηθήσω και θα τους προσέξω. Απειλή μπορεί να είμαι για κάποιον ηθοποιό επειδή θα πάω καλύτερα από εκείνον. Αυτή είναι ωραία άμιλλα. Την είχα με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Έλεγε: Α, θα κάνει η μικρή πιο πολλά εισιτήρια. Δεν υπήρχε καμία κακία. Ποτέ. Στα ερωτικά, ναι, το ομολογώ, είναι ένα πρόβλημα η διασημότητα. Το κάνει 10 φορές χειρότερο. Οι δυναμικές γυναίκες γοητεύουν τους άντρες από μακριά. Δεν ξέρουν τι ρόλο να παίξουν. Εγώ θέλω ο άντρας να παίζει το ρόλο του άντρα. Δεν θέλω να είμαι η δυνατή στη σχέση, ούτε προσπαθώ να επιβληθώ».

Σας ενοχλεί που κάθε κίνησή σας καταγράφεται από τα ΜΜΕ; Είναι το τίμημα που πληρώνουν οι σταρ;

«Θεωρώ υποκριτικό να μην το περιμένω. Είμαι στη δημοσιότητα από 18 χρόνων. Το θεωρώ φυσικό. Είμαι επιλεκτική και δεν ψάχνομαι για προβολή. Με ενοχλεί η κακοήθεια, το ψέμα, η κατινιά. Δεν συμμετέχω σε όλα αυτά. Είμαι πάντα στη δημοσιότητα και το έχω συνηθίσει».