Από τη Στέλλα Γεωργίου

Η Φελίσιτι Χόφμαν, μία από τις πέντε πρωταγωνίστριες στο σίριαλ «Νοικοκυρές σε απόγνωση», δήλωσε πριν από λίγο καιρό στα 42 της χρόνια και ως μητέρα δύο κοριτσιών: «Βρίσκω τη μητρότητα κουραστική και βαρετή. Παθαίνω κρίσεις και ουρλιάζω, τουλάχιστον μία φορά τη μέρα. Δεν το εξωτερικεύω πάντα, αλλά όμως συμβαίνει μέσα στο κεφάλι μου! Νιώθω κουρασμένη, παραιτημένη και δείχνω γερασμένη».

Μήπως αναγνωρίζετε κομμάτια του εαυτού σας μέσα από αυτές τις διαπιστώσεις; Το να παραδεχτούμε ότι πολλές φορές βαριόμαστε με το μεγάλωμα των παιδιών δεν σημαίνει για κανένα λόγο ότι δεν τα αγαπάμε. Όμως, κακά τα ψέματα, ζούμε σε μια παιδο-κεντρική κοινωνία και κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αναπτύξουμε την αυτοεκτίμηση των παιδιών μας. Τα πάμε σε φροντιστήρια ξένων γλωσσών, για άθληση, παίρνουμε δασκάλες στο σπίτι, τα πάμε χορό, πολεμικές τέχνες, μαθήματα υπολογιστών Ποια γενναία γυναίκα θα τολμήσει να διαμαρτυρηθεί γιατί βαριέται να ακολουθεί το πρόγραμμα των παιδιών της; Να είστε σίγουρες ότι αν το κάνετε δεν θα είστε μόνες! Μια πρόσφατη έρευνα στην Αμερική έδειξε ότι το 88% των μαμάδων νιώθουν απελπισμένες και εξαντλημένες μεγαλώνοντας τα παιδιά τους. Όπως φαίνεται, μας χρειάζονται βασικά πράγματα, που θα μας βοηθήσουν να ισορροπήσουμε ψυχολογικά, όπως το να πάψουμε πια να ανησυχούμε υπερβολικά, να χαλαρώσουμε, να σταματήσουμε να θεωρούμε δεδομένο ότι πρέπει να είμαστε πάντα καλοδιάθετες και διασκεδαστικές με τα παιδιά, ότι συνεχώς πρέπει να ασχολούμαστε με τη σωστή τους ανατροφή. Κάντε διάλειμμα και αφιερώστε χρόνο και στη δική σας διασκέδαση. Τα παιδιά μας, ως γνωστόν, δεν κάνουν αυτό που τους λέμε, αλλά αυτό που μας βλέπουν να κάνουμε! Αν εμείς νιώθουμε κουρασμένες και κενές σαν προσωπικότητες ή πλήττουμε, αυτό θα αντιγράψουν ως συμπεριφορά και τα βλαστάρια μας. Ας αρχίσουμε λοιπόν να βρίσκουμε τρόπους που θα μας κάνουν να αισθανόμαστε πιο γεμάτες από ζωή, πιο ενεργητικές, φροντίζοντας περισσότερο τον εαυτό μας. Αφιερώστε χρόνο στον εαυτό σας και οι μέρες σας θα γίνουν πιο ευτυχισμένες και πολύ πιο ενδιαφέρουσες τόσο για εσάς όσο και για τους γύρω σας.

Γίνετε επιτέλους λίγο πιο «εγωίστριες» τολμώντας να πείτε: «Γιατί έτσι μου αρέσει!».

Ποια είστε και τι σας αρέσει να κάνετε;
Γράψτε σε ένα χαρτί τρεις λέξεις που να περιγράφουν ποια είστε και σε τι άλλο είστε καλή εκτός από το μεγάλωμα των παιδιών. Για παράδειγμα, «είμαι καταπληκτική χορεύτρια ή γράφω καταπληκτικά ποιήματα ή λατρεύω τη ζωγραφική». Μετά καταγράψτε 20 δραστηριότητες που σας αρέσουν: βόλτες στην εξοχή, μαγείρεμα, μουσική, κινηματογράφος Όλα παίζουν, αρκεί να σας προσφέρουν ευχαρίστηση. Κανονίστε, τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, να φεύγετε μόνες σας ή έστω να απομακρύνεστε αρκετές ώρες από τα παιδιά.

Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να αγαπήσετε περισσότερο τα παιδιά σας από το να μένετε μακριά τους κάποιες φορές. Αφήστε στα παιδιά σε μια φίλη σας (και κάντε το ίδιο και για εκείνη την άλλη φορά), στα πεθερικά ή στους γονείς σας και ασχοληθείτε με κάτι που θα είναι απόλυτα και αμετάκλητα δική σας επιλογή.

«Προϋπολογισμός» ζωής
Σχεδιάστε έναν κύκλο και μοιράστε τον σε 6 διαφορετικά κομμάτια: δουλειά, οικογένεια, εσείς, ο σύντροφος, η υγεία, οι φίλοι. Σημειώστε πάνω σε κάθε φέτα το ποσοστό που της δίνετε σε σχέση με τη ζωή σας. Παρατηρήστε τα χαμηλότερα ποσοστά και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Αν παραμελείτε τους φίλους σας, μήπως θα έπρεπε να κανονίσετε να βγείτε κάποιο βράδυ; Δουλέψτε πάνω στην «πίτα» της ζωής σας και προσπαθήστε να ισορροπήσετε όλα της τα κομμάτια.

Εμπνευστείτε...
Καμιά φορά πέφτουμε σε τέλμα επαναλαμβάνοντας τις ίδιες και τις ίδιες δουλειές κάθε μέρα. Είναι πιο εύκολο να ακολουθούμε τη ρουτίνα και το πρόγραμμα των παιδιών από το να κάνουμε χρήσιμες βελτιώσεις για τον εαυτό μας. Σταματήστε να κάνετε πράγματα που πιστεύετε ότι θα είναι ενδιαφέροντα μόνο για τα παιδιά. Ψάξτε για ιδέες που θα σας εμπνεύσουν και θα αφορούν μόνο τα δικά σας ενδιαφέροντα. Αν σας αρέσει να ακούτε μουσική ή να χορεύετε, αγοράστε καινούργια CDs και DVDs χορού, χαλαρώστε και εξασκηθείτε. Ασχοληθείτε με τον κήπο ή τη βεράντα σας, αν αγαπάτε τα λουλούδια, διαβάστε βιβλία αυτογνωσίας, παρακολουθήστε μαθήματα υπολογιστών, μάθετε μια ξένη γλώσσα, «κουτσομπολέψτε» με την κολλητή σας πίνοντας καφέ, κάντε τέλος πάντων ό,τι σας ταιριάζει. Κι εμείς μαζί σας!

Εσείς τι λέτε;

Μιμή Ντενίση, ηθοποιός
Έχει μια κόρη, τη Μαριτίνα, 7 ετών.

«Το παιδί μου αξίζει όλες τις θυσίες του κόσμου» «Με θυσίες τα καταφέρνω! Τα παιδιά είναι απαιτητικά και είναι φυσικό, γιατί είναι τα μόνα πλάσματα που σε έχουν τόσο απόλυτη ανάγκη. Όμως, έχω δώσει τόσο πολύ χρόνο σε τόσο αδιάφορους για μένα ανθρώπους, έχω αναγκαστεί να κάνω τόσες παραχωρήσεις από τον προσωπικό μου χρόνο και χώρο για τη δουλειά μου, που νομίζω ότι αξίζει να κάνω πολλές θυσίες για το παιδί!».

Αγγελική νΝκολούλη, δημοσιογράφος
Έχει ένα γιο, τον Κωνσταντίνο, 20 ετών.

«Η χρυσή τομή προκύπτει μέσα από την ίδια τη ζωή με το παιδί»

«Το σημαντικό με το μεγάλωμα των παιδιών είναι να μπαίνουν σωστές βάσεις από την αρχή, ώστε να μην αλλοιώνεται και η δική μας προσωπικότητα μέσα από τις υποχρεώσεις που έχουμε στο σπίτι. Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να γίνουμε αρνητικές και νευρωτικές. Με τα παιδιά πρέπει να βρίσκουμε τις κατάλληλες ισορροπίες, έτσι ώστε να γνωρίζουν ότι θα έχουν απεριόριστη φροντίδα και προσοχή, αλλά δεν τους ανήκουν όλες οι ώρες της ημέρας. Και λέω ότι είναι θέμα σωστών βάσεων, γιατί δεν μπορείς, όταν έχεις μάθει το παιδί να είναι προσκολλημένο επάνω σου, ξαφνικά να τα παρατήσεις για να ασχοληθείς με την καριέρα σου. Η χρυσή τομή, λοιπόν, βρίσκεται μέσα από την ίδια τη ζωή με τα παιδιά μας. Ασφαλώς χρειαζόμαστε και κάποια βοήθεια, κάποια στήριξη μέσα στο σπίτι. Φροντίζω πάντα να έχω χρόνο για τον εαυτό μου. Διαβάζω, περπατάω, κάνω βόλτες στην εξοχή, ασχολούμαι με την εμφάνισή μου. Είναι πολύ σημαντικές ώρες αυτές, γιατί έτσι είμαι ολοκληρωμένη και πιο σωστή απέναντι στις υποχρεώσεις μου σαν μητέρα. Αφήστε τη ζωή να αποφασίσει τι θέλει».

Φιλιώ Πελτεκίδου, επιχειρηματίας εσωρούχων FΙLΙS
Έχει ένα γιο, τον Δημήτρη, 31 ετών, και μια κόρη, τη Χαρούλα, 28 ετών.

«Ποτέ δεν έβαλα τον εαυτό μου πάνω από τα παιδιά μου»

«Τα δικά μου παιδιά είναι μεγάλα πλέον και έχουν τις δικές τους ζωές. Όσο ήταν μικρά όμως, το μόνιμο πρόβλημα που αντιμετώπιζα ως εργαζόμενη ήταν το θέμα του χρόνου. Απαιτούσαν το χρόνο τους και τον είχαν, αφού προσπαθούσα πάντα να τον εξοικονομώ. Όταν έχουμε παιδιά, πρέπει να παραμερίζουμε τις δικές μας ανάγκες για να καλύπτουμε τις δικές τους. Εγώ δεν είχα βοήθεια στο μεγάλωμά τους, οπότε ήταν διπλά δύσκολο. Ποτέ δεν σκέφτηκα, όμως, ότι έπρεπε να βάλω τον εαυτό μου πάνω από τα παιδιά μου».