Παλεύοντας με τους πειρατές

19.04.2007
«Από την Κόλαση στον Παράδεισο». Όχι, δεν πρόκειται για τον τίτλο ταινίας ούτε για καινούργιο λαϊκό άσμα. Έτσι τιτλοφόρησε το ταξίδι του ο Ελληνοκύπριος επιχειρηματίας, ο οποίος απαρνήθηκε την κοσμοπολίτικη ζωή και θαλασσοδέρνεται με το σκάφος του κάνοντας το γύρο του κόσμου. Ασυνήθιστο; Πράγματι, έτσι είναι, αλλά ο σκοπός του να διαδώσει τη φιλοσοφία του, την ισοκρατία, τον ώθησε σ' αυτή την περιπέτεια. Ζήστε παρακάτω μαζί του αυτό το ταξίδι ζωής και μυηθείτε στη φιλοσοφία του

Από την Κατερίνα Χριστακοπούλου

Το «Καταμαράν», ένα κομψό σκάφος 80 τόνων, λίγες μέρες πριν από την Ανάσταση έπλεε για ώρες μέσα σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα, μέσα στην καταιγίδα. Ισχυροί άνεμοι και πυκνή ομίχλη ταλαιπώρησαν το παιχνιδιάρικο σκάφος. «Χάρη στην εύνοια του Ποσειδώνα γλιτώσαμε», μας λέει ο τολμηρός καπετάνιος του μετά από αυτή την περιπέτεια. Το ανεμοδαρμένο σκάφος είναι δεμένο στο Ανταμάν, στο μικρό ταϊλανδέζικο λιμάνι στο κατεστραμμένο από το φοβερό τσουνάμι Πουκέτ.

Την τηλεφωνική μας επικοινωνία με τον Κρις Νεοφύτου συμπληρώνει ένας ρυθμικός ήχος ενός παραδοσιακού τραγουδιού της Ταϊλάνδης. Πρόκειται για προσκύνημα στη «γιορτή του νερού», μας πληροφορεί ο Ελληνοκύπριος επιχειρηματίας. Στο Πουκέτ θα μείνουν μέχρι να κοπάσει η μανία των κυμάτων και, αφού κάνουν ανεφοδιασμό και έναν τελευταίο έλεγχο του σκάφους, θα περιπλανηθούν ξανά στις θάλασσες του κόσμου

Σκοπός ζωής
Φύση ανυπότακτη, ο φτασμένος επιχειρηματίας έκανε μια ιδεολογία σκοπό της ζωής του και έβαλε πλώρη για ταξίδια μαγικά. Μοναδικά όπλα του, ένα ζευγάρι κιάλια, ψηλά κοντάρια για να πολεμήσει τους πειρατές και το αίσθημα του κινδύνου σε επιφυλακή. Κόντρα στον κίνδυνο πολεμάει άγριους πειρατές, κουρσεύει συνειδήσεις και ερωτεύεται ξανά και ξανά την Ελλάδα και τη δημοκρατία της.

«Γιατί παράδεισος είναι ο Ελληνισμός και οι αξίες του, η κουλτούρα μας. Κόλαση είναι οι συνθήκες διαβίωσης στην Ταϊλάνδη. στερα από πολλά χρόνια τυραννικής μοναρχίας σ' αυτήν τη χώρα εμείς καταφέραμε να κάνουμε γνωστό τον ελληνικό παράδεισο και να φέρουμε ένα δημοκρατικό σύστημα», μας εξηγεί. Ο Κρις Νεοφύτου είναι απόφοιτος Οικονομικών, ζει 35 χρόνια στο Λονδίνο και έχει στην ιδιοκτησία του επιτυχημένες επιχειρήσεις με προγράμματα ασφαλείας για computers και προσφέρει τεχνικές υπηρεσίες σε επιχειρήσεις, καθώς τα δύο τελευταία χρόνια έχει δημιουργήσει και μια εταιρεία Αγοράς και Εκμετάλλευσης Ακινήτων.

Ένας άνθρωπος πιστός στις αρχές της «Ισοκρατίας», αλλά και του έρωτα, αφού έχει γράψει και σχετικό βιβλίο, το «Αγάπη πέρα από τον έρωτα». Με το «Καταμαράν» του οργώνει τις θάλασσες ακολουθώντας τις διαδρομές που χάραξαν πρώτοι οι αρχαίοι Έλληνες έμποροι. Και μέσα από το πολυτελές σκαρί του διευθύνει και τις επιχειρήσεις του στο Λονδίνο και στη Βουλγαρία.

Οι κίνδυνοι δεν ήταν έκπληξη. Το ήξερε από την αρχή τι τον περίμενε, την ημέρα που επιβιβαζόταν μόνο με τη σύζυγό του Χρύστα, το μικρό γιο του Γιώργο και δύο μέλη του πληρώματος στο «Καταμαράν».

Οι θάλασσες των πειρατών, εκείνοι οι περιβόητοι «δρόμοι» των κουρσάρων, είναι τώρα για τον Κρις Νεοφύτου δρόμοι «προσέγγισης της πλανεύτρας ιδεολογίας του». Οι ντόπιοι, σε όποιο μακρινό μέρος και να γύρισε, με έκπληξη και περιέργεια μιλάνε για τον κοσμοπολίτη «σκαφάτο» ως «φωτισμένο ελληνικό κεφάλι».

Αυτός, λοιπόν, είναι ο σύγχρονος «ιεραπόστολος» της δημοκρατίας και στο μαγικό ταξίδι του θα ακολουθήσουν και άλλοι σταθμοί, τα Νησιά Νικομπάρ, οι Μαλδίβες, η Σρι Λάνκα, η Υεμένη, το Ομάν, το Κάιρο, το Σουέζ και η Κύπρος. Η περιπέτεια θα τελειώσει στην Αθήνα, στις 25 Απριλίου.

«Προχωρημένοι» πειρατές
Το παραμύθι ξετυλίγεται ανάμεσα σε Ασία και Μέση Ανατολή ακόμη και με πειρατές παρόντες. Οι μάχες μαζί τους, μας τονίζει ο Κρις Νεοφύτου, είναι δυνατές δόσεις αδρεναλίνης. «Τους φέρνω βόλτα τους πειρατές, γιατί τους αντιμετωπίζω με σεβασμό, γνώση και χιούμορ!». Και αρχίζει να μου διηγείται αξέχαστες εμπειρίες του προκαλώντας μου έντονα συναισθήματα.

«Ήταν πολύ επικίνδυνο. Όλοι φοβηθήκαμε. Μας περίμεναν οι πειρατές οπλισμένοι 2 χιλιόμετρα μπροστά από το σκάφος μας. Ήταν οργανωμένοι και κρατούσαν όπλα και μαχαίρια. Ο εγκέφαλός τους βρισκόταν σε ένα σκάφος πιο μακριά και καθοδηγούσε μέσω τεχνολογίας και τα τρία κουρσάρικα σκάφη τους. Βγήκαμε όλοι στο κατάστρωμα με τα κοντάρια στα χέρια, αλλάζαμε συνεχώς πορεία, αλλά αυτοί έτρεχαν πίσω μας. Τελικά, πείστηκαν να αναβάλουν την επίθεση!». «Ξέρεις, άλλες φορές το παίζουν ψαράδες και άλλοτε ντύνονται και μεταμφιέζονται σε κυβερνητικά μέλη. Οι σύγχρονοι πειρατές έχουν συνήθως μικρά σκάφη, γύρω στα 25 πόδια, και μεγάλη μηχανή, για να τρέχουν και να σε κυνηγούν γρήγορα. Συζητήσαμε όσο αντέχαμε φιλικά μαζί τους και με το VHF στα χέρια καλούσαμε για βοήθεια τα στρατιωτικά πλοία που υποτίθεται ότι περιπολούν, αλλά δεν ανταποκρίθηκαν. Κι έτσι άρχισε ένα άγριο κυνηγητό».

Όμως, εκτός από το κυνηγητό με τους πειρατές, αντιμετώπισαν κινδύνους ακόμη και από το Ναυτικό Σώμα, που τους έκλεψε την προπέλα και το ταξίδι τους έγινε πολύ επικίνδυνο. Άλλη μια επεισοδιακή νύχτα ήταν όταν τους λύγισε η άγκυρα και τα μεγάλα ρεύματα τους κάρφωσαν πάνω σε ένα βράχο ή όταν μια άλλη φορά τους έσπασε το τιμόνι και χάλασαν τα υδραυλικά. Επίσης, τους απείλησαν και κρούσματα σαλμονέλας, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα υγείας το είχε ξαφνικά ο δεύτερος καπετάνιος του σκάφους, που έπαθε καρδιακή προσβολή.

Όσο για τα δελτία πρόγνωσης του καιρού, ήταν για γέλια και για κλάματα συγχρόνως, όπως μας αποκαλύπτει. «Εντελώς άχρηστα. Μας ενημέρωναν ότι θα συναντήσουμε βόρειους ανέμους και μας δέρνανε οι δυτικοί. Περάσαμε πολλά Μείναμε από καύσιμα, πάθαμε ζημιές στο σκάφος, στη μηχανή, στα πανιά».

Αναλύοντας την ισοκρατία
Μια ιδεολογία που με εμμονή συντηρούσε μέσα του από φοιτητής και για χρόνια ολόκληρα ετοίμαζε τα μαγικά φίλτρα του δημοκρατικού «μοντέλου» του. Ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, ένας άνθρωπος του πνεύματος, συγγραφέας, στοχαστής, καπετάνιος, «ιεραπόστολος» «Στην πραγματικότητα δεν δηλώνω τίποτε άλλο εκτός από ερωτευμένος με την Ελλάδα και την αληθινή δημοκρατία», λέει και σε γεμίζει πάλι με έκπληξη.

«Η ισοκρατία είναι ένα νέο σύστημα κοινωνικο-οικονομικής διακυβέρνησης. Στηρίζεται στα επιτεύγματα ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, όπου η ατομική ελευθερία και η ελπίδα αποτελούν την εφαλτήριο δύναμη του συστήματος, το οποίο μπορεί να εφαρμοστεί σε όλες τις πτυχές της σύγχρονης κοινωνίας, πολιτικές, οικονομικές, πολιτιστικές, τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο».

Το πάθος και ο ενθουσιασμός είναι διάχυτα καθώς σιγά σιγά μας μεταφέρει τη σκέψη του και μας καλωσορίζει στο όραμά του, στη φλόγα της ισοκρατίας, όπως λέει χαρακτηριστικά. Καθώς έγραφε αυτό το βιβλίο, παραδέχεται ότι αναρωτιόταν συχνά και ο ίδιος στην αρχή γιατί το κάνει. Η απάντηση όμως βρισκόταν στο ίδιο το βιβλίο και η ανάγκη για εκείνον ήταν επιτακτική. Γιατί νοιαζόταν για τον κόσμο μας και ονειρευόταν ένα νέο ανθρωπιστικό και δίκαιο σύστημα, όπου η ελευθερία και οι ελπίδες θα έφερναν ίσες ευκαιρίες και χαρά για όλους. Και αυτό τον έκανε ευτυχισμένο.

«Δεν καθοδηγούμαι από καμία οικονομική ανταμοιβή και δεν με ενδιαφέρει κανένα χρηματικό όφελος. Ανταμοιβή μου είναι η απόλαυση να μοιράζομαι τις σκέψεις περί ισοκρατίας και να συνεισφέρω με το δικό μου μικρό τρόπο».

«Επέλεξα αυτό το όνομα, γιατί είναι συνδυασμένη έννοια. Προέρχεται από το ελληνικό ίσο, που σημαίνει ίσο, και το κρατώ, που σημαίνει λαβή».

Μιλάει για την ανωριμότητα του πολιτικού κόσμου και τα αμέτρητα στρατιωτικά χτυπήματα που κράτησαν τη δημιουργία και το ανθρώπινο πνεύμα σε άγρια κατάσταση. «Οι σκέψεις της ισοκρατίας είναι σεβασμός, ισότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αξιοπρέπεια, εκτίμηση, αποδοχή και αγάπη προς τον άλλο, ανεξάρτητα από τη θρησκευτική πίστη, τη φυλή, το φύλο, την κοινωνική τάξη και τη γεωγραφική τοποθεσία. Θα βρει κανείς όλες τις πτυχές και τις σκέψεις μου μέσα στο βιβλίο μου».

«Θέλω να δω μια εποχή στο μέλλον όπου οι άνθρωποι θα δέχονται ο ένας τον άλλο ανεξάρτητα από το χρώμα, τη φυλή, την οικονομική ή την πολιτική επιρροή. Θα ήθελα να δω ένα μαύρο πρόεδρο των ΗΠΑ και αντίστοιχα λευκό πρόεδρο στη Νότια Αφρική. Ίσως και την πρώτη γυναίκα πρόεδρο των ΗΠΑ και γιατί όχι τη Χίλαρι Κλίντον που είναι και γλυκό κορίτσι!».

«Ο σημερινός κόσμος, ιδιαίτερα στις ανεπτυγμένες χώρες, είναι υπερβολικά πολυάσχολος και βολεμένος για να ενδιαφερθεί για ένα νέο κοινωνικό και κυβερνητικό σύστημα.

Όμως, πιστεύω πως μόλις το κοινό συνειδητοποιήσει τι σημαίνει ισοκρατία και πως μέσα από αυτήν θα μετράει η γνώμη και η ψήφος τους, η απάθειά τους θα φύγει. Γιατί οι κυβερνήσεις δεν θα έχουν άλλη επιλογή παρά να εκτελούν τις επιθυμίες των πολιτών, οι οποίοι θα συμμετέχουν ενεργά στη λήψη αποφάσεων».