Από τη Στέλλα Γεωργίου
Πατήρ Δανιήλ Σάπικας: ιδιωτικό ιατρείο
Είναι πτυχιούχος της Θεολογικής και της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος 12 ελληνικών και ξένων ιατρικών εταιρειών. Ενεργό μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Νέας Υόρκης και της Academia del Florino. Τον πετύχαμε εν ώρα εργασίας στο ιατρείο του στο Βύρωνα, σε ένα θετικό, χαρούμενο περιβάλλον, με πολλές οικογενειακές φωτογραφίες. Ο ίδιος, πολύ φιλόξενος και χειμαρρώδης στο λόγο του. «Χρειάζεται να ξέρει ο κόσμος», μου είπε, «ότι οι κληρικοί σήμερα δεν είναι ούτε αμόρφωτοι ούτε αμέτοχοι του κοινωνικού γίγνεσθαι. Και ειδικά η ιατρική είναι στην καρδιά της κοινωνίας».
Σας εμπιστεύονται περισσότερο οι ασθενείς λόγω της ιεροσύνης;
«Αυτό είναι αναμφισβήτητο, γιατί στο πρόσωπο του κληρικού-γιατρού βλέπουν τον πνευματικό πατέρα, το λιμάνι στις δυσκολίες και το σύμβουλο που θα τους χρειαστεί σε οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή τους. Όταν ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με την ασθένεια, βρίσκεται σε παντελή ηθική πτώση. Του αποκαλύπτεται η αλήθεια με σκληρό τρόπο, γιατί, βλέπετε, η ασθένεια είναι μια δοκιμασία που πρέπει να βοηθήσει τον άνθρωπο να βελτιωθεί. Εξυπηρετεί λοιπόν κάποιο σκοπό».
Πολλοί το βλέπουν σαν τιμωρία...
«Σε καμία περίπτωση! Ο Θεός δεν είναι τιμωρός. Είναι ο Θεός της Αγάπης, καλός πατέρας και παιδαγωγός. Σταυρώθηκε για τον άνθρωπο και την αγάπη, πώς θα μπορούσε λοιπόν να τιμωρεί; Μεγάλο ρόλο παίζει η συγχωρητική ευχή και η εξομολόγηση, γιατί απαλλάσσουν, λυτρώνουν τον άνθρωπο. Ο γιατρός είναι το όργανο του Θεού. Πρέπει να έχουμε αυτογνωσία και αντίληψη για το τι μας προκαλεί πρόβλημα και να το αποφεύγουμε. Κι εμείς οι κληρικοί πρέπει να τακτοποιούμε πρώτα το δικό μας εσωτερικό κόσμο και μετά να φροντίζουμε άλλους ανθρώπους. Όλοι έχουμε τον πνευματικό μας, γιατί δεν γίνεται να είσαι ποιμένας χωρίς ποιμένα».
Ποιος είναι ο δικός σας πνευματικός;
«Από 17 ετών, ο πατέρας Παρθένιος, ηγούμενος στη Μονή Αγ. Παύλου στο Άγιο Όρος. Στα 22 μου έγινα γιατρός και στα 40 μου παπάς!».
Στα χρόνια που είστε γιατρός υπάρχουν περιπτώσεις που θα αποκαλούσατε «θαύματα»;
«Έχει περάσει πολύς κόσμος από δω. Θυμάμαι πολλές περιπτώσεις, αλλά θα αναφερθώ σε δύο από αυτές. Ένας ναυτικός με πολλά χρόνια στα καράβια δεν είχε εκκλησιαστεί ποτέ, ούτε εξομολογηθεί και κοινωνήσει. Κάποια στιγμή έφτασε σ' εμένα με γάγγραινα στο πόδι και μιλήσαμε πια για χειρουργείο ακρωτηριασμού. Τότε μου είπε: Παίρνω το όπλο μου και αυτοκτονώ αν μου κόψετε το πόδι!. Ήταν σε απόγνωση. Του είπα λοιπόν: Θα ανταλλάξουμε το όπλο σου με ένα δικό μου όπλο. Θα σου δώσω το όπλο της εξομολόγησης, της πίστης και της Θείας Κοινωνίας κι εσύ θα μου δώσεις το όπλο που θα σου αφαιρέσει τη ζωή. Όποιος κερδίσει, αυτό θα κάνουμε. Πιέστηκε, τον φώτισε ο Θεός και δέχτηκε. Αυτήν τη στιγμή ζει, είναι ακρωτηριασμένος, αλλά ευτυχισμένος και χαίρεται τα εγγονάκια του. Έχει γίνει άλλος άνθρωπος. Κέρδισε τον Παράδεισο επί της γης. Ένας άλλος, 40χρονος πατέρας, πληροφορήθηκε ότι η γυναίκα του και μητέρα των παιδιών του πάσχει από καθολικό καρκίνο. Αποφάσισε να αυτοκτονήσει με χάπια. Ήταν σε αλλόφρονα κατάσταση. Τον μάλωσα. Του είπα ότι είναι εγωιστής και θεατρίνος, γιατί, ενώ ισχυρίζεται ότι θέλει να το κάνει για τη γυναίκα και τα παιδιά του, στην ουσία το κάνει μόνο για να λυτρωθεί εκείνος από τη δοκιμασία. Σοκαρίστηκε, το μελέτησε και αποφάσισε να παραμείνει κοντά στην οικογένειά του. Σήμερα η γυναίκα του μετά τις θεραπείες είναι καρκινοπαθής, αλλά δεν κινδυνεύει να πεθάνει και ζουν όλοι με πίστη. Και τις δύο αυτές περιπτώσεις τις θεωρώ θαύματα και προσευχήθηκα πολύ και για τις δύο».
Παρατηρώ μια χειροτεχνία του αγίου Νεκταρίου πάνω από το γραφείο του και τον ρωτάω γι αυτήν.
«Είναι από ένα νεαρό παιδί που βρισκόταν στο σωφρονιστικό κατάστημα ανηλίκων του Κορυδαλλού. Όταν την πήρα, μου είπε: Κάθε κομμάτι που φτιάχνω στην εικόνα κάνω και μια προσευχή για να ξεκουράζεται η ψυχή μου. Ένιωσα ότι είναι ό,τι πιο εξαγιασμένο δώρο για το χώρο μου. Πίστευα στην ενεργειακή του δύναμη. Όπως δεν αποχωρίζομαι ποτέ το σημείωμα που μου άφησε μαζί με μια ανθοδέσμη η δασκάλα μου του Δημοτικού, όταν την έκανα καλά από μια ασθένεια. Είναι το πιο πολύτιμο έγγραφο που έχω».
Ποιο είναι το μήνυμα των άγιων αυτών ημερών;
«Να περιμένουμε και τη δική μας Ανάσταση με ανοιχτή καρδιά, γιατί με κλειστή καρδιά δεν έρχεται τίποτα. Όπως λένε στη Σέριφο, σαν παροιμία: Σαν φτερουγίσει η καρδιά στ αριστερό το στήθι, ούτε ένα τσούρμο λοστρόμοι δεν το κρατούν το πλοίο. Είναι η δύναμη της αληθινής Αγάπης».
Πατήρ Νικόλαος Λιόλιος: ΙΚΑ Γαλατσίου
Ο πατέρας Νικόλαος σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και κάποια χρόνια αργότερα επέστρεψε στην Ιταλία για να συμπληρώσει τις γνώσεις του στο βελονισμό, τη βελονοθεραπεία και τις εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας στο εκεί καθολικό πανεπιστήμιο. Στην Ελλάδα πήρε την ειδικότητα της Γενικής Οικογενειακής Ιατρικής στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας. Εργάστηκε ως γιατρός, όμως το μόνιμο αίτημα προς τον πνευματικό του ήταν να γίνει παπάς. Εντάχθηκε λοιπόν στο πρόγραμμα της Μονής Πετράκη ως δόκιμος και ολοκλήρωσε παίρνοντας το οφίκιο του αρχιμανδρίτη. Ασχολήθηκε και ασχολείται ενεργά με συνανθρώπους μας που έχουν μολυνθεί από τον ιό του AIDS.
Πότε ήρθατε για πρώτη φορά σε επαφή με ασθενή του ΑΙDS;
«Όταν έκανα ειδικότητα στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας. Ήμουν στο Νεφρολογικό και θυμάμαι ότι με ένα από τα παιδιά είχαμε αναπτύξει ιδιαίτερη σχέση. Ήταν διαφορετικά χρόνια, τα φάρμακα ήταν διαφορετικά, ο κόσμος πέθαινε από την ασθένεια και δεν υπήρχε πληροφόρηση. Κοντά στο τέλος του εκείνο το παιδί γραπώθηκε από πάνω μου και μου είπε: Μην αφήσεις, γιατρέ, να με βάλουν στη νάιλον σακούλα!. Αυτός ήταν εκείνη την εποχή ο τρόπος ταφής των ασθενών του AIDS. Όταν έγινα κληρικός και διορίστηκα την πρώτη χρονιά στα Εισόδια της Θεοτόκου στη Νέα Φιλοθέη, μου ανέθεσαν να είμαι αναπληρωματικό μέλος του εκπροσώπου της Ιεράς Συνόδου στο Κέντρο Ελέγχου Πρόληψης Νοσημάτων του υπουργείου Υγείας, όπου και εξακολουθώ να είμαι αναπληρωματικό μέλος».
Πώς αντιμετωπίζετε ένα φορέα του ΑΙDS που ζητάει τη βοήθειά σας;
«Έρχονται και μου λένε: Την πάτησα!. Τους αφήνω λοιπόν να αδειάσουν αυτό που έχουν στην ψυχή τους. Αυτή η ασθένεια φέρνει τον κόσμο σε απόγνωση. Περνούν όλες τις φάσεις της ψυχιατρικής. Από το καταγκρέμισμα του σύμπαντος κόσμου, όταν τους ανακοινώνεται ότι είναι φορείς, μέχρι να μεθοδεύουν τις τάσεις αυτοκαταστροφής που τους δημιουργούνται. Έχουν θυμό και θέλουν να εκδικηθούν, να ανταποδώσουν στην κοινωνία το κακό. Προσπαθώ να τους προσεγγίσω και να τους στηρίξω, βεβαιώνοντάς τους ότι δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Τους δίνω και τη σχετική βιβλιογραφία. Ο ρόλος μου λοιπόν είναι να τους κάνω κυρίως υπεύθυνους απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό και μετά υπεύθυνους απέναντι στους τρίτους».
Πώς μεταφράζεται αυτό για ένα φορέα του ιού;
«Το στάδιο του φορέα μπορεί να παραμείνει έτσι εσαεί. Εξαρτάται σε τι δοκιμασίες βάζει ο ίδιος τον εαυτό του για να μειώσει τις άμυνες του οργανισμού του. Θα πρέπει να μπει σε κέντρο ελέγχου με κωδικό και ψευδώνυμο και να ακολουθήσει απλές οδηγίες ζωής. Ασφαλώς θα βγει να διασκεδάσει και βέβαια θα πιει κάποια φορά και θα καπνίσει, αλλά χωρίς καταχρήσεις. Πρέπει να αλλάξει στάση και διάθεση ζωής. Χρειάζεται μια καινούργια τοποθέτηση και σ' αυτό η πίστη βοηθάει τα μέγιστα. Θέλει Ανάσταση: μια καινούργια στάση. Και Ανάσταση χωρίς να προηγηθεί Σταυρός δεν έρχεται. Μέσα από το θείο αντλείς κινητήρια δύναμη και, αν αναζητήσεις, βρίσκεις λύσεις».
Ένα αναστάσιμο μήνυμα;
«Ασφαλώς. Νέα στάση ζωής για όλους. Μέσα από τον αληθινό Θεό ζωοποιείται η φύση. Ο Χριστός είναι ο αυτός, όπως χθες, προχθές και στο μέλλον. Εύχομαι αληθινή Ανάσταση στον καθένα».
Οι μεσολαβητές του ουρανού
ΠΑΝΑΓΙΑ: Είναι η Πλατυτέρα, γιατί αγκαλιάζει όλο τον κόσμο. Καταλαβαίνει όλους τους πόνους και τις αγωνίες οποιουδήποτε ανθρώπου, αντιμετωπίζει την απειλή ασθένειας για τον εαυτό του ή για κάθε αγαπημένο. Είναι η Ελεούσα, η Γιάτρισσα, η Πονολύτρια, η Φαρμακολύτρια, η Παρηγορίτισσα. Και ειδικά για τις μητέρες, είναι η Χρυσογαλατούσα και η Υπαπαντή, που προστατεύει τα μωρά μέχρι να σαραντίσουν.
Τα προβλήματα υγείας και οι άγιοί τους
ΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑ: Αγία Άννα, αγία Δόμνα, οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, άγιος Ευθύμιος, αγία Μαρίνα, άγιος Νεκτάριος, όσιος Ρωμανός.
ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ: Αγία Μαρίνα, άγιοι Σαράντα, όσιος Στυλιανός, άγιος Συμεών, άγιος Τρύφων.
ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΑ: Άγιος Αιμιλιανός (προβλήματα ομιλίας), άγιος Ακίνδυνος (γενικοί κίνδυνοι), προφήτης Αμώς (ασθενικά παιδιά), άγιος Γεώργιος, όσιος Ευστράτιος, άγιος Θεόδωρος ο Στρατηλάτης, άγιος Κήρυκος (κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις), αγία Μαρίνα (ασθενικά παιδιά, εξανθήματα), άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη (σοβαρές νόσοι).
ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΙΚΑ: Άγιος Ελευθέριος, άγιος Ιγνάτιος.
ΚΑΡΚΙΝΟΣ: Αγία Αγάθη (μαστός), άγιοι Ανάργυροι, άγιος Εφραίμ, άγιος Πατάπιος, άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη, άγιος Σάββας.
ΕΓΧΕΙΡΗΣΕΙΣ: Άγιος Γεώργιος, άγιος Δημήτριος, αγία Λουκία.
ΨΥΧΟΠΑΘΟΛΟΓΙΚΑ: Άγιος Αντώνιος, άγιος Αθανάσιος, άγιος Αρτέμιος, άγιος Γεράσιμος, αγία Θέκλα, όσιος Θεόδουλος ο Σαλός, Ευαγγελιστής Ιωάννης, Ευαγγελιστής Λουκάς, άγιος Κυπριανός και Ιουστίνη, όσιος Παυκάκιος.
ΤΟΚΕΤΟΣ: Αγία Δόμνα, άγιος Ελευθέριος, άγιος Τρύφων, άγιος Φανούριος.
ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ: Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, Ιωάννης Πρόδρομος, αγία Λουκία, αγία Μαρίνα.
ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΑ: Άγιος Αρτέμιος, αγία Λουκία, αγία Παρασκευή, άγιος Παντελεήμων, άγιος Σπυρίδων, αγία Φωτεινή.
ΕΝΙΣΧΥΣΗ-ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ: Άγιος Βασίλειος, άγιος Ιωάννης ο Νηστευτής, άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη, οσία Μαρκέλλα, οσία Ματρώνα, αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ, Μύρων ο Θαυματουργός.
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΣΕ ΤΑΞΙΔΙΑ: Όσιος Ευστράτιος (οδοιπόρους), άγιος Νικόλαος (ναυτικούς), άγιος Χριστόφορος (οδηγούς).
ΔΕΡΜΑΤΙΚΑ: Αγία Βαρβάρα, αγία Θέκλα, αγία Μαύρα, αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ, άγιος Σπυρίδων, άγιος Συμεών, άγιος Τιμόθεος.
ΑΡΘΡΙΤΙΚΑ, ΡΕΥΜΑΤΙΣΜΟΙ: Αγία Βαρβάρα, άγιος Γεώργιος, Ιωάννης Πρόδρομος, άγιοι Ανάργυροι. Οι άγιοι είναι δίπλα μας, βοηθοί σε κάθε δυσκολία. «Γι αυτό λοιπόν δεν χάνουμε το θάρρος μας», γράφει ο Απόστολος Παύλος, «αλλά και αν ο εξωτερικός μας άνθρωπος φθείρεται, ο εσωτερικός μας ανακαινίζεται μέρα με τη μέρα».
