Η αριστοκρατική φιγούρα της Λάουρας Ζερίτη, μιας από τις πιο δυνατές εκπροσώπους του ελληνικού jet set, δεν έχει αλλάξει καθόλου από τότε που κυριαρχούσε στο χώρο της μόδας ως top model. Αν και έχουν περάσει 17 χρόνια από τότε, διαθέτει πάντα τη σιλουέτα μοντέλου. Η ομορφιά και το στυλ της στην πασαρέλα τής άνοιξαν το δρόμο για τη διεθνή μόδα με συνεργασίες με τα μεγαλύτερα ονόματα σχεδιαστών, όπως τους Τιερί Μιγκλέρ, Κλοντ Μοντανά, Γκι Λαρός, Κένζο και Ντέιβιντ Φέλντον.
Γνώρισε το σύζυγό της τον Ιούνιο του 1988 και παντρεύτηκαν το Σεπτέμβριο του 1989, βάζοντας τα θεμέλια για μια όμορφη οικογένεια που συμπληρώθηκε με τους γιους τους Δημήτρη και Γιώργο. Εκείνη ήθελε διακαώς να κάνει οικογένεια, αλλά ήταν δύσκολη και η απόφαση που πήρε να εγκαταλείψει τη δουλειά της. Πολύ σύντομα κι ενώ ήταν έγκυος στο δεύτερο γιο της αποφάσισε να επιστρέψει στη δουλειά, αυτή τη φορά στον εκδοτικό τομέα με τα περιοδικά «Ένα» και «Μία».
Στη συνέχεια έκανε μαζί με τη Φλωρίκα Κυριακοπούλου το ραδιοφωνικό σταθμό Κανάλι 15, αλλά και πάλι δεν έμεινε ικανοποιημένη. Έπειτα από 3 χρόνια αποφάσισε να ασχοληθεί με τις επιχειρήσεις του συζύγου της Πάνου Ζερίτη, ενός από τους σημαντικότερους βιομηχάνους της χώρας μας, με τη Χαρτοβιομηχανία Θράκης, με τρία εργοστάσια στην Ουγγαρία, δύο στην Αίγυπτο συν μια κατασκευαστική εταιρεία και τη Χαρτοποιία Bellana στη Βουλγαρία. Σήμερα η Λάουρα Ζερίτη δραστηριοποιείται στον τομέα των Πωλήσεων και του Marketing, αφού μαθήτευσε κοντά στο σύζυγό της και διδάχθηκε από την πείρα και τη γνώση του στις επιχειρήσεις, ενώ παράλληλα εισάγει στην ελληνική αγορά τις μηχανές Harley-Davidson και BMW, που είναι τελευταία η μεγάλη της αδυναμία!
Το δαχτυλίδι μου: «Από τους οίκους κοσμημάτων ξεχωρίζω αυτούς του Cartier και του Bvlgari. Αυτό είναι από τα πολύ αγαπημένα μου δαχτυλίδια του Cartier, επειδή έχει μια κίνηση που ακολουθεί εμένα».
Το ρολόι μου: «Είναι ένα πολύ κομψό Piaget, που φορώ σε κάποιες βραδινές μου εξόδους, δώρο του συζύγου μου, γι αυτό και είναι πολύ ξεχωριστό και αγαπημένο. Το τιρκουάζ χρώμα στο καντράν του μου θυμίζει τις θάλασσες και τα ταξίδια. Ρολόγια φορώ συνήθως Piaget και Frank Muller».
Η φωτογραφία μου: «Του πατερούλη μου, αυτό τα λέει όλα».
Το έργο Τέχνης μου: «Λατρεύω τα έργα Τέχνης που έχουν να διηγηθούν μια ιστορία ή να δώσουν ένα μήνυμα με το θέμα τους, εκτός βέβαια από την απαράμιλλη Τέχνη της εποχής τους, όπως αποτυπώθηκε από το δημιουργό τους.
Αυτό το πορσελάνινο αγγείο είναι αναγεννησιακού ρυθμού και χρησίμευε για σπονδή σε θρησκευτικές τελετές. Το αγόρασα στο Λονδίνο. Σε κάθε ταξίδι μου αγοράζω κάτι που μου αρέσει σε γκαλερί με έργα Τέχνης ή σε παζάρια, χωρίς απαραίτητα να είναι ακριβό».
Η βραδιά μου: «Με όλη μου την οικογένεια στην εκδήλωση που κάναμε για την καινούργια εταιρεία μας για την ενέργεια, την Atel.
Από τις αγαπημένες μου και με πολύ υψηλού επιπέδου οργάνωση».
Η κορνίζα μου: «Με μια φωτογραφία μου από όταν ξεκίνησα στο χώρο της μόδας σε μια φωτογράφηση για τα καλλυντικά Clinique by Ζουρντός».
Ο σχεδιαστής μου: «Ο αγαπημένος μου σχεδιαστής ή μάλλον δημιουργός υψηλής ραπτικής είναι ο Ντιντιέ Λιντό. Είναι καταπληκτικός, μεγάλο ταλέντο. Μου τον γνώρισε ο Τιερί Μιγκλέρ πριν πεθάνει και από τότε είμαι φανατική του πελάτισσα. Λατρεύω τα vintage που δημιουργεί με απαράμιλλη τεχνική και ποιότητα».
Το φορεμά μου: «Λατρεύω όλα τα μικρά μαύρα φορέματα του Ντιντιέ Λιντό, ιδιαίτερα αυτά που ζωντανεύουν το ασύγκριτο πνεύμα Ντιόρ και φορώντας τα νιώθεις πως περπατάς στη λεωφόρο της υψηλής ραπτικής. Κάτι που δεν είδα στην Εβδομάδα Ελληνικής Μόδας στο Ζάππειο και με λύπησε αφάνταστα Αυτή δεν ήταν η ελληνική μόδα που ξέρω εγώ. Και στενοχωρήθηκα επειδή οι άνθρωποί της ήταν η οικογένειά μας κάποτε και ξέρω τι δυνατότητες έχουν».
Το τραγούδι μου: «Είναι το Μάγισσα Κίρκη των Μάλαμα - Παπάζογλου.
Κι επειδή αγαπάω πολύ την ελληνική μουσική, ξεχωρίζω κάποιους Έλληνες συνθέτες, όπως οι Τσιτσάνης, Βαμβακάρης και Ζαμπέτας. Μου αρέσει να πηγαίνω σε μικρά στέκια με ζεστή ατμόσφαιρα, όπως οι Γραμμές, και να ακούω έντεχνα και ρεμπέτικα».
Η πόλη μου: «Το Λονδίνο μού πάει πολύ, είναι μια αριστοκρατική και συγχρόνως πολύ απλή, καθημερινή πόλη. Το αγαπημένο μου στέκι εκεί είναι το κλαμπ Annabels. Το καλύτερο κατά τη γνώμη μου. Αποπνέει μια ατμόσφαιρα δεκαετίας συνώνυμης με την καλή διασκέδαση και την αριστοκρατική κοινωνία του Λονδίνου».
Τα καλλυντικά μου: «Εδώ και αρκετά χρόνια δεν αποχωρίζομαι τα καλλυντικά Syence, τα οποία μου έκανε δώρο η Ιnes de la Fressange στη Νέα Υόρκη όταν γέννησα τον Δημήτρη.
Είναι καταπληκτικά και δεν διανοούμαι να τα αλλάξω».
Το γλυπτό μου: «Αυτό το γλυπτό από ημίλευκο μάρμαρο το αγόρασα από γκαλερί του Λονδίνου και έχει θέμα την αθωότητα της παιδικής αγάπης, των παιδιών που μοιάζουν και είναι αγγελούδια. Δεν είναι υπέροχο; Λατρεύω την αρχιτεκτονική και τη διακόσμηση και ασχολούμαι πολύ με αυτές. Από τους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς δε με ξετρελαίνει ο γοτθικός».
