Από τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ-ΡΩΜΑΝΟ ΛΙΖΑΡΔΟ

- Οι «Αναλώσιμοι» είναι ένας φόρος τιμής στις περιπέτειες της δεκαετίας του ’80, στις οποίες διαπρέψατε; Είκοσι χρόνια μετά πιστεύετε ότι υπάρχει ακόμα εκείνο το κοινό;

«Οι ταινίες δράσης δεν έχασαν ποτέ το κοινό τους. Απλώς έχει αλλάξει ο τρόπος που γυρίζονται οι περιπέτειες. Τώρα πια το κοινό έχει συνηθίσει να περιμένει τη λύση με μια έκρηξη. Σε εμένα όμως αρέσουν ακόμα οι περιπέτειες όπου η ανθρώπινη ρώμη και η στρατηγική έχουν τον πρώτο ρόλο. Ως προς το κοινό, ξέρω ότι τα παιδιά θέλουν να βλέπουν τον ήρωα να παίρνει το νόμο στα χέρια του. Οι νέοι έχουν οργή, όπως και οι ήρωες της ταινίας».

- Πώς ήταν το αίσθημα να επιστρέφετε στα πλατό με σκηνές δράσης και να πρέπει να αποδείξετε ότι δεν έχετε αλλάξει εδώ και 20 χρόνια;

«Ήταν εξαντλητικό, αλλά μου έδινε το αίσθημα που έπαιρνα και τότε, όταν έπαιζα σε πρώτης γραμμής περιπέτειες. Αισθάνθηκα την αδρεναλίνη να κυκλοφορεί στο αίμα μου, ήταν σαν να μην είχα γεράσει ούτε μία μέρα».

- Κάποιες φορές είχατε άλλους ηθοποιούς να υποστηρίξουν τις σκηνές δράσης (κασκαντέρ). Το κρίνατε αναγκαίο;

«Ποιον να κοροϊδέψω; Δεν είμαι στη φυσική κατάσταση που ήμουν πριν από αρκετά χρόνια, αλλά για την ηλικία μου (σ.σ.: είναι 65 ετών) αισθάνομαι πολύ καλά. Τόσα χρόνια απέφευγα τους κασκαντέρ και στη συνέχεια έκαναν οι παραγωγοί συμπληρωματικά γυρίσματα σε κάποιες σκηνές χωρίς εμένα. Τώρα χρησιμοποιούσαμε τους κασκαντέρ και στον κενό χρόνο έπαιζα μόνος μου τις επικίνδυνες σκηνές δράσης».

- Η εμπλοκή σας ήταν σε πολλά επίπεδα: σενάριο, σκηνοθεσία, υποκριτική. Μπερδέψατε ποτέ κάποιον από τους ρόλους σας;

«Όχι, δούλεψα με παλιόφιλους και λειτουργήσαμε όλοι δημοκρατικά. Όταν επέμενα σε κάποιες σκηνές ότι πρέπει να γυριστούν με κάποιον τρόπο, κανείς δεν έφερνε αντίρρηση. Το συζητούσαμε. Είναι ωραία να συνεργάζεσαι με παλιούς φίλους».

- Ως προς τους συντελεστές καταφέρατε το απίστευτο: τους μαζέψατε όλους! Είχε να κάνει αυτό με το ότι το όνομα «Σλάι» (σ.σ.: υποκοριστικό του Σταλόνε) είναι εγγύηση στο χώρο των ταινιών δράσης;

«Μάλλον έχει να κάνει με το πείσμα μου. Στο "Ρόκι" λίγοι με πίστεψαν όταν έλεγα ότι θα γίνει μια ταινία-θρύλος, που όλοι θα τη συζητάνε για χρόνια μετά. Στην πραγματικότητα δεν το πίστευα, αλλά το έλεγα τόσες φορές που μου έγινε βίωμα. Η ιστορία δεν απέδειξε το αντίθετο. Για τους συντελεστές, πέρα από τον Μπρους Γουίλις, που λέγαμε χρόνια ότι θέλαμε να παίξουμε μαζί, ήταν πραγματικά δύσκολο να τους μαζέψω. Ο Μίκι Ρουρκ, όταν έμαθε για την ταινία, κι ενώ βρισκόταν στον απόηχο της μεγαλύτερης επιτυχίας του (σ.σ.: "Ο παλαιστής", ταινία για την οποία ήταν υποψήφιος για Όσκαρ), είπε αμέσως το "ναι" και ποτέ του δεν σταμάτησε να κάνει ερωτήσεις ή να διαπραγματεύεται την εξέλιξη του χαρακτήρα του. Ήταν εκεί 100%. Ο Σβαρτσενέγκερ δεν είναι ο ίδιος που ήταν όταν παίζαμε και οι δύο σε ταινίες δράσης: είναι πλέον ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια. Δεν φωνάζεις λοιπόν με άνεση στον κυβερνήτη -και κυρίως δεν πείθεις εύκολα έναν κυβερνήτη- να κάνει πέρασμα από την ταινία σου, και ο Θεός ο ίδιος να είσαι! Είναι τιμή μου που δέχτηκε ο Άρνολντ να παίξει στην ταινία μου».

- Το θέμα της ταινίας θυμίζει παλιότερες περιπέτειες...

«Αυτό επιβεβαιώνει ότι τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Ακόμα γίνεται εμπόριο ναρκωτικών και άτομα εξουσίας εκμεταλλεύονται το λαό, ακόμα υπάρχουν χώρες με ολοκληρωτικά καθεστώτα που είναι βιτρίνες για "βρομοδουλειές" ατόμων πέραν πάσης υποψίας. Ο κόσμος μας δεν είναι αγγελικά πλασμένος, γι’ αυτό και περιπέτειες όπου η δικαιοσύνη θα βρει από τη μονάδα ή την ομάδα το δρόμο της εξακολουθούν να είναι αγαπητές στον κόσμο».

Πράγματι, ο Σιλβέστερ Σταλόνε επιβεβαιώθηκε! Το κοινό αγαπάει ακόμα τον Σλάι και δεν παρακολουθεί την ταινία του από απλή περιέργεια.

Η απάντηση δόθηκε άμεσα σε αμερικανικό και ελληνικό box office, αφού «Οι αναλώσιμοι» σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα κέρδισαν την πρωτιά και σπάνε ταμεία! Οι εισπράξεις της ταινίας το πρώτο μόλις Σαββατοκύριακο προβολής της στην Αμερική έφτασαν τα 35 εκατ. δολάρια. Τελικά, κάθε άλλο παρά «αναλώσιμος» είναι!