Η Ανίτα Μπραντ και ο Χάρης Χριστόπουλος ήταν καλεσμένοι του Γιώργου Λιάγκα και μίλησαν για τη σχέση τους μετά την απόκτηση των τριω΄ν παιδιών τους αλλά και την προωρότητα που αντιμετώπισαν με το ένα τους παιδί.
«Είναι πολύ ρομαντικός. Αν είμαστε ερωτευμένοι μετά από τρία παιδιά; Μετά από τόση κούραση και να είμαστε αυτή τη στιγμή μπορεί και να εκνευρίζουμε ο ένας τον άλλον πιο πολύ από ότι να είμαστε σε ροζ συννεφάκια» είπε η Ανίτα σε ερώτηση του παρουσιαστή αν είναι ερωτευμένοι ακόμα.
«Ο έρωτας είναι μια τεχνική. Στην αρχή είναι συναίσθημα που σε καταλαμβάνει. Αυτό μοιραία έχει μια ημερομηνία λήξης. Το να μπορέσεις να κρατήσεις ζωντανή την επιθυμία για το άλλο σώμα είναι τεχνική. Θέλει συνέχεια να δουλεύεις, να βρίσκεις τρόπους να γεννάς το πάθος. Το να κερδίσεις το ενδιαφέρον της συντρόφου είναι το πιο εύκολο. Οι γυναίκες δίνουν έρωτα για να πάρουν τρυφερότητα και οι άντρες το ανάποδο. Από την στιγμή που παντρεύτηκα τελειώσαν όλα για μένα. Είμαι παραδοσιακός. Είναι πανεύκολο πια για τους άντρες. Οι ώριμοι άντρες καταλαβαίνουν ότι αυτό ει΄ναι το χρυσάφι που πρέπει να το γυαλίζεις» απάντησε ο Χάρης.
«Αυτό που με έκανε να τον ερωτευτώ ήταν το χιούμορ του, ήταν πάρα πολύ ευγενικός και πολύ έξυπνος. Τον θαύμαζα τρελά για όλα αυτά που έλεγε. Έχει και ένα χάρισμα στις πολύ δύσκολες στιγμές με το χιούμορ του ξέρει να με κάνει να νιώθω καλύτερα» είπε η Ανίτα.
Ο φωτογράφος εξήγησε την ατάκα που είπε η σύζυγός του και τον «΄έριξε». «Ήταν κεραυνοβόλο. Κατάλαβα ότι αυτή είναι. Ήρθαν τα κομμάτια και δέσανε. Μου πήρε πάνω από έναν χρόνο να την κατακτήσω με διακριτικότητα. Για έναν άντρα είναι εύκολο να χαρεί τη συντροφιά μιας κοπέλας πια. Ήταν σε άλλη σχέση. Μου είπε "θα τον κοιτάξω στα μάτια, θα το τελειώσω και τότε θα είμαι δική σου". Εκεί μου φύγανε! Οποιαδήποτε άλλη θα έλεγε φεύγουμε. Λες ότι έχει αρχές αυτό το κορίτσι» ανέφερε.
Η make up artist «λύγισε» μιλώντας για τον πρόωρο γιο της και πώς το βίωσε.
«Μόνο ακούγοντας την ερώτηση έχω μέσα μου κομπάκια. Δεν το περιμέναμε. Η εγκυμοσύνη ήταν μια χαρά, αλλά ήμασταν προσεκτικοί. Ήμασταν σίγουροι ότι όλα πάνε καλά. Πέρασαν και οι επικίνδυνοι μήνες. Μια νύχτα ξύπνησα με πονάκια και επειδή οτιδήποτε με ενοχλεί θέλω να με ελέγξουν είχα πει ότι θα πάω να το κοιτάξουν και αυτό μας έσωσαν. Περίμενα μία ώρα, δεν είχα καταλάβει ότι ήταν πόνοι γέννας. Ξύπνησα τον Χάρη γιατί ένιωθα ότι κάτι μπορεί να συμβεί.
Μιλάμε με τον γιατρό μας και στον υπέρηχο κατάλαβα τι συνέβαινε και με κράτησαν μέσα. Είχε ξεκινήσει η γέννα. Ήμουν μέσα 2 βδομάδες για να το καθυστερήσουν όσο γίνεται. Ήμουν 25 εβδομάδων και γεννήθηκε στις 27 εβδομάδες.
Μέσα σε όλο αυτό κάτι που δεν δίνουμε σημασία είναι η ψυχολογική κατάσταση της μάνας. Αφού έκανα αναγκαστικά καισαρική, για πα΄ρα πολύ καιρό κατηγορούσα τον εαυτό μου, το σω΄μα μου ότι δεν κράτησε παραπάνω το μωρό, ότι εγώ έκανα κάτι λάθος που δεν το προστάτευσα αρκετά, που δεν ξέρεις από τι ε΄γινε αυτό. Επέμενα να αλλάξουν την ημερομηνία στις 28 από τις 27 εβδομάδες γιατί εμένα θα με έκανε να νιώθω λίγο καλύτερα. Ευτυχώς που υπάρχει αυτή η μονάδα που φροντίζει τόσο μικρά μωράκια αλλά δυστυχώς οι γονείς είναι μόνο επισκέπτες. Αν θα γινόταν έστω και λίγο παραπάνω να βλέπουμε το μωρό... Το βλέπαμε μόνο 2 ώρες» εξομολογήθηκε. «Η πιο δύσκολη μέρα ήταν όταν φεύγαμε από το νοσοκομείο χωρίς το μωρό. Αυτό ήταν πάρα πολύ δύσκολο γιατί αφήνεις εκεί την ψυχή σου και προσεύχεσαι να είναι καλά. Κάθε μέρα προσευχόμασταν. Επί δύο εβδομάδες έκλαιγα, ήμουν σε τραγική κατάσταση και κρυβόμουν από τα παιδιά για να μη με βλέπουν να κλαίω» είπε ακόμα.
