Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΒΙΤΣΑ

Καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού έκανες μια σειρά από συναυλίες με τη Λία Βίσση και τον Μιχάλη Κακέπη.

«Η υποκριτική με την ερμηνεία τραγουδιών είναι πάρα πολύ κοντά. Η εμπειρία μου στο χώρο αυτό είχε ξεκινήσει με τον Γιάννη Μαρκόπουλο, όπου σε συναυλίες του έκανα το ρόλο του αφηγητή. Στο Ηρώδειο όμως αρρώστησε ο Τσακνής και αναγκάστηκα να πω εγώ δύο τραγούδια του Σιδηρόπουλου».

- Παράτολομο να ξεκινάς από το Ηρώδειο.

«Ναι. Έπρεπε όμως να καλύψω αυτό το κενό. Με βοήθησε ο Μαρκόπουλος πάρα πολύ και κατάφερα να το κάνω».

- Πολλοί μπορούν να πουν ότι δεν έχεις κανένα λόγο να τραγουδάς.

«Δεν είμαι τραγουδιστής, ούτε θέλω να κάνω καριέρα, αλλά αυτή τη στιγμή με ξεκουράζει. Η παράστασή μας, ο "Καθρέπτης", είναι συμβολική για μένα. Όταν ήμουν μικρός, είχα ένα όνειρο. Επειδή με πλήγωνε πολύ η πραγματικότητα της ζωής μου, ήθελα να σκίσω το πανί του κινηματογράφου και να μπω μέσα».

- Γιατί πέρασες δύσκολα χρόνια;

«Ο πατέρας μου ήταν ναυτικός. Έλειπε, περνούσαμε μεγάλη φτώχεια και πολύ δύσκολες στιγμές. Ο αδερφός μου, που ήταν ενός έτους, μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία γιατί είχε γεννηθεί πρόωρα και είχε διάφορα προβλήματα. Ένιωθα μια ανασφάλεια για τη ζωή γενικά».

- Είναι φοβερό ότι το καταλάβαινες αυτό στην παιδική σου ηλικία;

«Με τη μητέρα μου έχουμε 14 χρόνια διαφορά. Όταν εγώ ήμουν 5, αυτή ήταν 19. Οποιεσδήποτε δυσκολίες περνούσε με τον πατέρα μου τις βίωνα. Υπήρχε μεγάλη φτώχεια τότε. Δεν ξέραμε αν θα έχουμε να φάμε. Τότε σκεφτόμουν να σκίσω το πανί του κινηματογράφου, να μπω μέσα και να γίνω ο ήρωας που επιθυμούσα, ο άνθρωπος που θα έφερνε στη μάνα μου λεφτά, ο γιατρός που θα γιάτρευε τον αδερφό μου, ο εργοδότης που θα έπαιρνε στη δουλειά τον πατέρα μου. Είχα τέτοια όνειρα, για να μπορέσω την επόμενη μέρα να πιστέψω ότι όλα είναι δυνατά».

- Γουστάρεις τον καθρέφτη σου;

«Το σπίτι μου δεν έχει καθόλου καθρέφτες, επειδή έχω παίξει στο "Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι", που ήταν ο ορισμός του νάρκισσου. Ο Ντόριαν Γκρέι έφτασε στην εξής συνειδητοποίηση: τα νιάτα είναι ένα δώρο το οποίο μας μεταμορφώνει σε πρίγκιπες σε ένα βασίλειο που κρατάει τόσο λίγο, και γι’ αυτό, όπως λέει ο ίδιος, "Ζήστε τη ζωή σας, τα νιάτα σας, όλες τις ηδoνές σας"».

- Έχεις ζήσει όλες τις ηδoνές;

«Ναι, τις έχω ζήσει. Οτιδήποτε έχω φανταστεί το έχω κάνει στη ζωή μου».

- Θέλει δύναμη και τύχη αυτό!

«Κοίτα, την τύχη τη δημιουργεί κανείς. Δημιουργείς τις συνθήκες στις οποίες θέλεις να ενταχθείς. "Όλα μας επιτρέπονται", λέει ο Απόστολος Παύλος. Δεν μας ωφέλουν όλα. Η ηδονή δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός. Από την άλλη, η ηθική δεν υπάρχει από τη στιγμή που δεν ενοχλείς τους άλλους. Μπορείς να δοκιμάσεις ό,τι θες, φτάνει να μην είναι η δική σου εμπειρία καταστροφική για τους άλλους».

- Ποιο είναι το πιο τρελό πράγμα που έχεις κάνει;

«Για μένα όλα φαντάζουν φυσιολογικά. Όταν είμαι ερωτευμένος με μια γυναίκα, μπορεί να κάνω έρωτα στο μπαλκόνι, στο ασανσέρ ή σε ένα διάζωμα πολυκατοικίας. Φτάνει να μην ενοχλώ τους άλλους. Εγώ, αν δω ένα ζευγάρι να κάνει έρωτα σε ένα δάσος, δεν θα το κατηγορήσω, αλλά δεν θα κάτσω να το δω. Δεν είμαι ηδονοβλεψίας, αλλά δεν είμαι και επιδειξίας. Έχει σημασία ο σεβασμός στη ζωή του άλλου».

- Έχεις καταστραφεί όντας ερωτευμένος;

«Έχω καεί από έρωτα, έχει σταματήσει το σύμπαν γύρω μου, γιατί σκεφτόμουν μόνο αυτή, της αφιέρωνα όλη μου τη ζωή. Ήταν κόλαση και παράδεισος. Όταν σκέφτεσαι το εμείς, είναι παράδεισος. Όταν σκέφτεσαι το εγώ και λες "ο άλλος είναι κτήμα μου", μεταμορφώνεται σε κόλαση».

- Αντιμετώπισες ποτέ τη σύντροφό σου σαν κτήμα σου;

«Όχι, αλλά με αντιμετώπισε εκείνη και τότε έγινε η ζωή μου κόλαση. Εγώ δεν την αντιμετώπισα ποτέ σαν κτήμα μου, αλλά έγινα εγώ κτήμα της ή έτσι το θεώρησε εκείνη».

- Δυσκολεύτηκες να βγεις από αυτή τη σχέση;

«Σε σωματικό επίπεδο έφυγα σχετικά γρήγορα, στο μυαλό μου όμως την κουβαλούσα για τα επόμενα τέσσερα χρόνια».

- Πόσες φορές έχεις βιώσει τρελούς έρωτες μέχρι σήμερα;

«Μία. Μόνο μία φορά θα σου έρθει αυτό το δώρο του σκοταδιού και της φωτιάς που θα σε κάψει».

- Θα μπορούσες να την ερωτευτείς ξανά;

«Όχι. Δεν θα έχει την ίδια ενέργεια, την ίδια φωτιά, την ίδια αγνότητα».

- Θα παντρευόσουν ξανά;

«Ναι. Θα ήθελα να ξαναπαντρευτώ».

- Πρόσφατα δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες σου με μια σύντροφό σου σε πολύ τρυφερές στιγμές.

«Έτυχε να είμαι με μια κοπέλα για ένα φεγγάρι. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ο μεγάλος μου έρωτας, ούτε η μεγάλη μου σχέση. Απλώς κάποιος παπαράτσι τράβηξε τις φωτό και έγινε θέμα».

- Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;

«Ετοιμάζω δύο ταινίες μεγάλου μήκους και δύο μικρού μήκους, τον "Κύκλωπα" και το "Όχι άλλο Ζακ Γκρέιμπι". Συζητώ επίσης δύο παραγωγές στο θέατρο, που θα κάνουν αίσθηση. Η πρώτη είναι το ροκ στόρι της Λίας Βιτάλη και η δεύτερη έχει σχέση με ναρκωτικά. Θα παίζω δύο αντίθετους χαρακτήρες στο ίδιο έργο. Επίσης, συνεχίζω την παράσταση με τη Λία Βίσση, τον Μιχάλη Κακέπη και τους Vertigo και στις 5 Σεπτέμβρη θα εμφανιστούμε στο Μουσείο Ύδρας με τη συμμετοχή των συνθετών Βαγγέλη Πετσάλη και Νίκου Πλατύραχου».

- Πήρες πάνω σου κατά κάποιον τρόπο το θέμα της οικογένειάς σου. Ήθελες να τους προστατεύσεις;

«Ο πατέρας μου είχε μια αιώνια εφηβεία. Στην ουσία ήταν πολύ υπεύθυνος και δούλευε, αλλά η συμπεριφορά του ήταν τρελή. Ήταν Ζορμπάς. Δεν κόλωνε, έπαιζε μπουνιές αν κάποιος κοίταζε πονηρά τη μάνα μου και ήταν ναυτικός, καραβίσιος, αληθινός άνδρας που κράταγε πάντα το λόγο του, γέλαγε δυνατά, τραγουδούσε, οπότε εγώ βίωνα μια κατάσταση φοβερά έντονη, με πολύ πάθος αλλά και με πολλές ανασφάλειες. Πρώτη φορά ένιωσα ασφάλεια όταν ήμουν δεκαπέντε χρονών. Κάποια στιγμή στα πέντε μου ο πατέρας μου έφερε μια ασπρόμαυρη τηλεόραση από τα καράβια. Ενώ το σπίτι μας ήταν από τα προσφυγικά της Νίκαιας, ένα δωμάτιο όλο κι όλο, με κοινές τουαλέτες, έιχαμε ασπρόμαυρη τηλεόραση. Τότε μου ήρθε η ιδέα να πάρω ένα σφυράκι, να σπάσω την τηλεόραση και να μπω μέσα στον ονειρικό της κόσμο».

- Έχεις κάποια σύντροφο αυτό το διάστημα;

«Καμία, και είμαι πολύ χαρούμενος, γιατί θεωρώ πως όταν είσαι σε μια σχέση θα πρέπει και οι δύο να νιώθουν πλήρεις, ελεύθεροι. Συμβαίνει σπάνια αυτό. Έχω ζήσει μεγάλους έρωτες, μεγάλα πάθη, αλλά σε μία μόνο σχέση ήμουν πραγματικά ελεύθερος, με τη Μαρία (σ.σ.: Γεωργιάδου)».

- Τότε γιατί την έχασες;

«Ζήσαμε 15 χρόνια υπέροχα, απλώς η σχέση πέρασε σε ένα άλλο επίπεδο. Σε πνευματικό επίπεδο είμαστε απόλυτα ταυτισμένοι με τη Μαρία. Οι συνήθειές μου όμως και ο τρόπος που βλέπω τη ζωή είναι διαφορετικός από το δικό της. Η σχέση μου με τη Μαρία είναι πάντα ανοιχτή.

Μας συνδέει ένα παιδί».