Σύντομα μας ήρθαν φέτος οι απόκριες. Η αλήθεια είναι πως το χριστουγεννιάτικο δέντρο βρίσκεται ακόμα στον κήπο μου για να το κόψω για το τζάκι (αν και τώρα που χάλασε ο καιρός καιρός είναι το σπίτι να μυρίσει έλατο)! Αν δεν ήταν και το πάρτι-θεσμός στο Μουσείο Νάσιουτζικ, δεν θα το είχα συνειδητοποιήσει ότι πρέπει για άλλη μια φορά να σκεφτώ τι το πρωτότυπο θα ντυθώ. Όχι ότι το θυμήθηκα νωρίς, αφού το Σάββατο το μεσημέρι με έπιασε η έννοια και το πάρτι ήταν για το βράδυ.
Το να μην πάω δεν περνούσε καν από το μυαλό μου, διότι το συγκεκριμένο είναι κάθε χρόνο καταπληκτικό και, δεύτερον, δεχόμουν πιέσεις που δεν μπορούσα να αποφύγω, αφού μου είχαν δώσει ραντεβού πολλά πρόσωπα που ήθελα να δω. Όποτε ντύθηκα «Sakis ο υδραυλικός» και γύρω στη 1 βρισκόμουν στα Σπάτα. Φέτος πρέπει να είχε περισσότερο κόσμο από ποτέ. Αυτό που αξίζει είναι ότι σε αυτό το πάρτι το κλίμα είναι αποκλειστικά και αυστηρά κεφάτο και αυτό μεταδίδεται σε όλους τους καλεσμένους.
Φυσικά, το κλου είναι οι υπέροχες μακαρονάδες, που κλείνουν το πάρτι στις 5 το πρωί! Η διακόσμηση παρέπεμπε στο μεσαίωνα, με ιππότες, δράκους και δεσποσύνες που σε προκαλούσαν να τις σώσεις! Βέβαια, δεν υπήρχε «θέμα» και πάλι καλά, διότι ως υδραυλικός το μόνο που θα μπορούσα να κάνω θα ήταν να γρασάρω πανοπλίες! Ασταμάτητος χορός από γνωστά πρόσωπα, που πίσω από την ανωνυμία που προσφέρει μια βενετσιάνικη μάσκα μπόρεσαν να πετάξουν το στημένο ύφος που συνήθως έχουν. Γύρω στις 4 δεν είχε μείνει δείγμα Bacardi στα 4 bars. Ε, έβαλε και το μαγικό χεράκι του ο Κώστας Ζήκος παίζοντας μουσική που ξεσήκωνε (πάλι καλά, ξεπέρασε τον εαυτό του και έβαλε μέχρι και ελληνικά!). Φανταστείτε σε τι κατάσταση μας βρήκε πρωί πρωί ο chef, ο οποίος είχε ετοιμάσει πιάτα ζυμαρικών επιπέδου δεξίωσης και άνω!
