Γιατί επιλέξατε να παίξετε το ίδιο έργο για δεύτερη φορά;
«Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από τότε που το έπαιξα. Φέτος, μάλιστα, κάνω και τη σκηνοθεσία. Κατά δεύτερον, είναι πολύ ωραίο έργο και, τρίτον, εμφανιζόμαστε σε ανοιχτούς χώρους κάνοντας περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Είναι ένα έργο κλασικό, που δεν τελειώνει ποτέ και μπορείς να το παίξεις με διαφορετικούς τρόπους. Αν, βέβαια, το κάνεις καλά».
Πώς ανταποκρίνεται ο κόσμος στην περιφέρεια;
«Όπως και στην Αθήνα. Δεν υπάρχει διαφορετικό κοινό στην περιφέρεια. Απλώς, υπάρχει κοινό που ενδιαφέρεται γενικά για το θέατρο και κοινό που δεν ενδιαφέρεται καθόλου».
Είναι δύσκολο για έναν ηθοποιό να κάνει καλοκαιρινή περιοδεία;
«Εξαρτάται. Αν η περιοδεία είναι κουραστική και χρειάζεται να μετακινείσαι καθημερινά, είναι δύσκολο. Αν οι συνθήκες είναι καλές, καθαρά επαγγελματικές, τυπικές, δεν είναι κουραστικό. Ίσα ίσα μάλιστα που είναι πάρα πολύ ωραίο, γιατί σου δίνεται η ευκαιρία να αλλάζεις και τους χώρους, να είσαι σε διαφορετικές πόλεις, με άλλες συνήθειες».
Ταυτίζεστε με το ρόλο σας;
«Όχι. Αυτά είναι ανοησίες των συναδέλφων. Δεν ταυτίζεται ο ηθοποιός με τους ρόλους».
Ένας «κατά φαντασίαν ασθενής» φοβάται το γιατρό ή τους ανθρώπους γύρω του;
«Τα πάντα. Είναι η εξάρτηση από ανθρώπους που μάλλον τον υπονομεύουν, δηλαδή από απατεώνες».
Έχουμε γύρω μας απατεώνες;
«Έχουμε αρκετούς».
Όταν διαβάζετε ένα σενάριο, διακρίνετε αν έχει μεγάλη επιτυχία;
«Αυτό δεν μπορείς να το ξέρεις. Δεν υπάρχει συνταγή που να προβλέπει αν θα γίνει επιτυχία».
Παρακολουθείτε τα νούμερα τηλεθέασης;
«Τα κοιτάζω πάρα πολύ συχνά και πολύ αναλυτικά, διότι τα νούμερα σημαίνουν κάτι. Νομίζω ότι είναι ενδεικτικά, δεν είναι τυχαία. Παρακολουθώ πώς πάει η ροή τους, αν το εκάστοτε σίριαλ που παίζω έχει άνοδο, αν έχει κάθοδο ή αν κάτι φταίει. Αν το κοινό δεν παρακολουθεί και δεν ενδιαφέρεται για ένα έργο, σημαίνει ότι δεν έχεις κάνει κάτι καλά».
Θα κάνατε παρέμβαση στη σειρά, αν τα νούμερα δεν έφερναν το επιθυμητό αποτέλεσμα;
«Εξαρτάται. Αυτό είναι στοιχείο πανικού και σε οδηγεί στην αποτυχία. Η αλλαγή ?και η κατεύθυνση που θα δοθε? θα γίνει μόνο αν κρίνω εγώ κάποια στιγμή ότι το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό. Η τηλεόραση είναι πολύ δύσκολο μέσο, παρόλο που τη βρίζουν όλοι από το πρωί μέχρι το βράδυ. Είναι σύνθετο να κάνεις τηλεόραση, είναι κουραστικό και θέλει προετοιμασία. Είναι μεγάλη έκθεση».
Θα προτιμούσατε την τηλεόραση από τον κινηματογράφο;
«Εξαρτάται τι θα κάνεις στην τηλεόραση και τι στην ταινία. Δεν έχει να κάνει με το μέσο, αλλά με τι με ενδιαφέρει εμένα να κάνω κάθε στιγμή».
Όταν ήσασταν μικρός, σκεφτόσασταν να γίνετε ηθοποιός;
«Όχι, είχα άλλες βλέψεις και άλλες έννοιες».
Αντιμετωπίσατε δυσκολίες στα πρώτα σας βήματα στην υποκριτική;
«Όχι ιδιαίτερες, απλώς τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας ηθοποιός που πρωτοβγαίνει. Όχι όμως τίποτα τρομερό. Έψαξα για δουλειά, βρήκα, έκανα κάποιες ακροάσεις και μετά δούλευα συνέχεια ασταμάτητα. Πολύ ήρεμα, όμως, και χωρίς ακρότητες και απότομα άλματα. Πολύ σταθερά, αλλά ουσιαστικά. Βήμα βήμα».
Η απότομη αναγνωρισιμότητα κάνει καλό σε έναν ηθοποιό;
«Εξαρτάται πώς είναι ο ηθοποιός μέσα του. Είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας. Απλώς είναι υπεύθυνος για το μέλλον του από εκεί και πέρα».
Πώς κρίνετε αυτή τη μόδα που κυριαρχεί και ο καθένας, ανεξαρτήτως θέσεως και ιδιότητας, επιδιώκει να γίνει γνωστός;
«Γιατί πρέπει να είναι γνωστή η Έφη Θώδη ή όλο αυτό το γυφταριό που κυκλοφορεί; Χρησιμοποιώ το παράδειγμα της Θώδη, η οποία είναι μια δυστυχής περίπτωση. Δηλαδή, ένα "φου" να κάνεις και γίνεσαι πασίγνωστος. Αυτό δεν σημαίνει ότι σε εκτιμά το κοινό».
Είστε αυστηρός με τον εαυτό σας;
«Kυρίως. Με τους άλλους είμαι αυστηρός όταν θα πρέπει να γίνει η δουλειά. Εγώ είμαι υπόλογος στο κοινό που πληρώνει και στους τηλεθεατές που βλέπουν τηλεόραση. Δεν με ενδιαφέρουν τα άλλα. Ούτε οι δημόσιες σχέσεις ούτε αν θα πει ή αν θα στεναχωρηθεί ο τάδε ούτε τα κανάλια ούτε οι εφημερίδες κ.λπ. Εγώ δίνω λογαριασμό μόνο σε αυτούς που έρχονται και με βλέπουν, γιατί αυτή είναι η δουλειά μου».
Παρακολουθείτε τηλεόραση;
«Παρακολουθώ και άλλες σειρές, πρωινά, μεσημεριανά, βραδινά και την κρατική τηλεόραση, αλλά και ξένες ειδήσεις λόγω της δουλειάς μου. Παρακολουθώ αρκετά τηλεόραση, γιατί είναι μέρος της δουλειάς μου. Ακόμα και μεσημεριανές εκπομπές, που είναι βέβαια χαζές, αλλά είναι μέρος του παιχνιδιού και πρέπει να τις βλέπουμε και αυτές».
Υπάρχουν όμως και αξιόλογες εκπομπές...
«Σ’ αυτό φταίτε εσείς οι δημοσιογράφοι, που δεν αναπαράγεται κάτι ενδιαφέρον, και όχι εμείς».
Πώς κρίνετε τη σάτιρα του Λάκη Λαζόπουλου;
«Δεν θα σας απαντήσω για τη σάτιρα του Λαζόπουλου. Δεν κρίνω συναδέλφους».
Υπάρχουν όρια στη σάτιρα;
«Τα πάντα έχουν όρια, απλώς είναι δυσδιάκριτα. Και βέβαια, δεν μπορεί να τα ορίσει ο νόμος, η δεοντολογία. Τα ορίζει ο χρόνος. Εννοώ ότι, αν ο Λαζόπουλος θεωρηθεί ότι υπερβαίνει τα όρια, θα κριθεί κι αυτός. Δεν είναι κάτι μυστικό, δεν το κάνει ούτε κρυφά ούτε ανώνυμα, άρα είναι και αυτός εκτεθειμένος την ίδια ώρα. Δέχεται κι αυτός ενδεχομένως την κριτική. Δεν υπάρχει κάτι που να μην κρίνεται στη ζωή. Οι πάντες κρίνονται, οπότε φυσικό είναι να κριθεί κι αυτός. Είναι μέσα στο παιχνίδι και είναι υγιές».
Σας έχει γίνει πρόταση να ασχοληθείτε με την πολιτική;
«Ναι, μου έχει γίνει, αλλά δεν είναι στις άμεσες βλέψεις μου».
Έχετε γεννηθεί ηθοποιός. Θα παραμείνετε ηθοποιός;
«Δεν ξέρω αν θα παραμείνω. Μπορεί να πάω προς τη Βουλή, άμα μου τη δώσει. Προς το παρόν δεν είμαι σε διάθεση τέτοια για να ασχοληθώ με την πολιτική. Άλλωστε, η πολιτική δεν γίνεται στη Βουλή, αλλά στην καθημερινή ζωή. Προτιμώ την πολιτική παρέμβαση μέσα από τη δουλειά μου και τη ζωή μου».
Ποια είναι τα σχέδιά σας για τη φετινή σεζόν;
«Θα κάνω κάποιες παραστάσεις με "Το κλουβί με τις τρελές" και θα παίξω στο Εθνικό».
Τελικά, πού θεωρείτε ότι οφείλεται η μεγάλη επιτυχία που έκανε το «Κλουβί με τις τρελές»;
«Δεν ξέρω. Ρωτήστε τον κόσμο που ήρθε (Γέλια.) Ήταν μια παράσταση που δεν βλέπουμε συχνά στην Ελλάδα και ήταν πολύ φυσικό να αρέσει στο κοινό».
Έχετε συναντήσει ανθρώπους στη ζωή σας που να είναι «κατά φαντασίαν ασθενείς»;
«Ναι, όλοι λίγο πολύ έχουμε τέτοια προβλήματα. To "κατά φαντασίαν" είναι ρητορικό και σημαίνει κάποιο φόβο. Η φοβία δημιουργεί μια εξάρτηση που την έχουν πολλοί άνθρωποι. Η εξάρτηση είναι αρρώστια, εκτός και αν είναι ελεγχόμενη. Στην περίπτωση του ήρωά μας, ο άνθρωπος είναι κλασικά εξαρτημένος και ουσιαστικά ψυχικά άρρωστος».
Η τηλεόραση «καίει» τους ηθοποιούς;
«Εάν η παρουσία σου και ο δημόσιος λόγος σου έχουν κάθε φορά κάτι ενδιαφέρον, δεν σε "καίει" ποτέ τίποτα. Εάν επαναλαμβάνεις συνέχεια τα ίδια πράγματα, κάποια στιγμή ο κόσμος θα ακολουθήσει κάτι άλλο... Επομένως, η δική μου έγνοια είναι να παρουσιαζόμαστε κάθε φορά σαν καινούργιοι και όχι να παραμένουμε στα προηγούμενα, γιατί αυτό είναι σαν παλιά ρούχα - δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Αν ανανεώνεσαι, δεν υπάρχει περίπτωση να "καείς».
Σας επηρεάζει η αρνητική κριτική;
«Άσχημα... ποτέ. Εξαρτάται ποιος είναι αυτός που κρίνει. Αυτός που κρίνει υποτίθεται ότι ξέρει καλύτερα, αλλά αυτό είναι ένα ερωτηματικό. Το γιατί ξέρουν καλύτερα δεν το κατάλαβα ποτέ. Εγώ, που κάνω αυτή τη δουλειά τόσα χρόνια, δεν έμαθα ποτέ πώς το έχουν μάθει. Τα πράγματα σ’ εμάς τα αξιολογεί ο χρόνος».
