Από τη Ρενέ Σαραντινού

Καυστικός, επικριτικός, μα πάνω απ’ όλα ευφυής! Δεν τον ενδιαφέρει να γίνει αρεστός, γι’ αυτό και δεν φοβάται να πει την άποψή του, όσο σκληρή κι αν είναι αυτή. Δεν κάνει δημόσιες σχέσεις, δεν μπαίνει σε κυκλώματα... Οι παρέες του ελάχιστες. Δεν πιστεύει στην υστεροφημία και αγαπάει τους θεατρίνους γιατί δεν αφήνουν πίσω τους τίποτα... Ο λόγος; Για ποιον άλλο, για τον Θύμιο Καρακατσάνη.

Πιστεύετε στο Θεό;

«Πού να τον ξέρω το Θεό! Άμα δεν γνωρίζεις κάτι, πού να το ξέρεις; Δεν καταπιάνεσαι μαζί του. Ο Θεός είναι μια εφεύρεση των ανθρώπων. Πρέπει να είναι πολύ καλή εφεύρεση για να μου αρέσει».

Σε τι πιστεύετε;

«Σε τίποτα. Στην αγάπη, την εκτίμηση, την ανθρωπιά...Ο παππούς μου ήταν παπάς. Ξέρω όλες τις λειτουργίες απ’ έξω, κάθομαι έξω από τη Ζωοδόχο Πηγή στην Παιανία όπου μένω, ακούω και λέω: "Πωπώ, στραβά το πάει..." Έκανε λειτουργία στο Δαφνί, μ’ έβαζε και σκούπιζα. Όταν έφτανα κάτω από τον Παντοκράτορα, κοιτούσα και με μάγευε η μορφή του. Ο παπάς έλεγε: "Αυτό τα γκίνει ντεσπότη...". Ήταν Ατταλιώτης. Έπεσε έξω. Έξυπνος άνθρωπος γίνεται τέτοιος; Εκτός αν είναι πού...».

Είστε ευφυής άνθρωπος.

«Το πιο σημαντικό είναι να είσαι τίμιος. Ευελπιστώ ότι είμαι».

Τι εκπροσωπεί ο Θύμιος Καρακατσάνης ως καλλιτέχνης και τι ως άνθρωπος;

«Αυτά τα δύο δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις. Δεν μπορεί να πάει κάποιος στην Τήλο που "τους παντρεύανε" και να λέει άλλο είναι τα οπίσθιά μου κι άλλο εγώ. Μπερδεύεται και γίνεται ένα. Αν δεν υπάρχει δικαιολογία γι’ αυτό που κάνω, δεν μπορώ να το κάνω. Δεν με ενδιαφέρει πόσο αρεστός θα είμαι. Δεν κάνω πράγματα χωρίς ιδεολογία».

Η δικαιολογία σας είναι...

«...το θέατρο είναι καθαρά πολιτική πράξη. Αν δεν υπάρχει ιδεολογία... δεν χρειάζεται να το κάνεις. Η υποκριτική είναι τέχνη, αν δεν έχει ιδεολογία δεν είναι τίποτα».

Πώς αισθάνεστε που με τα λεγόμενά σας διαμορφώνετε γνώμες;

«Μεγάλη ευθύνη. Δεν το κάνω με ελαφριά καρδιά. Σ’ αναγκάζει να είσαι από το πρωί μέχρι το βράδυ σε εγρήγορση, να ξέρεις τι σου γίνεται. Βγήκε ο Καπουτζούρογλου και λες: "Τόσο απαραίτητο είναι αυτό;". Διαπιστώνεις ότι ήταν απαραίτητο, γιατί πώς θα γίνουν βλάκες και ηλίθιοι; Όσο περνάει ο καιρός βλέπεις ότι όλα τα πράγματα γίνονται για να αποβλακώνουν και να αποκοιμίζουν τον πολίτη. Όπως το θέατρο, που είναι δύο ειδών. Εκείνο που αποβλακώνει και το άλλο, που τον κάνει να σκέφτεται και να αντιδρά».

Ποιο θέατρο τον αποβλακώνει;

«Το πολύ καλό θέατρο του κυρίου Καπουλούλη, της κυρίας Τσουτσουνότριχας, της κυρίας Πνίχτρας. Όλες αυτές της περιφέρειας στήθους και λεκάνης».

Φταίνε οι νέοι καλλιτέχνες;

«Δεν φταίνε σε τίποτα. Οι δικές μας γενιές φτιάξανε αυτά τα ινδάλματα του κώ?!!! Όσο πιο ανεύθυνος είσαι, τόσο νομίζεις ότι είσαι κάτι. Όσο πιο υπεύθυνα αντιμετωπίζεις, τόσο λιγότερη έπαρση έχεις».

Πάντα ήσασταν σταθερός στις απόψεις σας;

«Είχα μία γερή μαγιά, ήρθε κι ο Κουν την έδεσε, και μετά η πείρα μου. Εμένα δεν με συγκινεί να πάω στο μανάβη και να μου πει: "Κύριε Θύμιο, να πάρεις απ’ αυτά". Άμα όλη η εξουσία μου είναι να παίρνω καλά φρούτα" Ήμουν πάντα σταθερός στις απόψεις μου. Απόδειξη ότι ταλαιπωρήθηκα πολύ στη ζωή μου από τα κυκλώματα. Είχα σταθερές απόψεις. Ας πούμε, δεν πάω σε γκέι μπαρ. Όχι ότι με πειράζει, τους συμπαθώ τους ανθρώπους, και πολλοί απ’ αυτούς είναι πανέξυπνοι. Υπήρχαν και μεγάλοι καλλιτέχνες που ήταν γκέι. Δεν θεωρώ αναγκαίο να μπεις σ’ ένα κύκλωμα για να κερδίσεις».

Με όσα λέτε θα έχετε σίγουρα αποκτήσει αρκετούς εχθρούς.

«Ναι. Δεν ξέρουν πόσο τους εκτιμώ! Ανάλογα μ’ αυτό που είναι εκτιμώ τους ανθρώπους. Γι’ αυτό μένω ρέστος».

"Ρέστος";

«Από φιλίες. Οι παρέες μου είναι ελάχιστες. Δεν με ενδιαφέρει να έχω κύκλο γνωριμιών. Τώρα "κλείνει" ο κύκλος μου».

Η οικογένειά σας; Καταφέρατε και την κρατάτε ενωμένη εδώ και πολλά χρόνια.

«Αίσθημα ευθύνης. Το ότι είμαι με την ίδια γυναίκα τόσα χρόνια; Ο μόνος ηλίθιος είμαι σ’ αυτή τη χώρα; Τόσοι υπάρχουν. Το να ψάχνεις το... "συμπλήρωμα" είναι μεγάλο ψέμα. Κανείς δεν συμπληρώνει κανέναν».

Μπήκατε ποτέ σε πειρασμό να απατήσετε τη σύζυγό σας;

«Η απάτη δεν έχει σχέση με τις ανάγκες. Θεωρώ ότι δεν την έχω απατήσει. Αν ο έρωτας είναι απάτη? τότε όλα είναι απάτη σ’ αυτόν τον κόσμο».

Η κόρη σας, η Αλεξάνδρα, θέλατε να ακολουθήσει τα «χνάρια» σας;

«Όχι, εκείνη ήθελε. Δεν μπορείς να κάνεις ζωή, οικογένεια, τίποτα. Είναι δύσκολο».

Εκείνη τα κατάφερε, όμως, και σας χάρισε και την εγγονή σας τη Νεφέλη.

«Άμα είναι έτσι η οικογένεια, τότε εγώ είμαι ο Μαθουσάλας! Δεν γίνεται οικογένεια σ’ αυτά τα επαγγέλματα. Χωρισμένη είναι. Δεν ήθελα να γίνει ηθοποιός, γιατί είναι πολύ direct. Αυτό που είχα εγώ το απέκτησε όλη η οικογένεια, η οποία καλύπτεται πίσω από τις δικές μου πλάτες, τη δική μου προσωπικότητα».

Φοβηθήκατε ότι ίσως της κάνατε «κακό», αφού θα είχε να «ανταγωνιστεί» τον Θύμιο Καρακατσάνη;

«Όχι. Στην Ελλάδα ισχύει πως το ?κύκλωμα? σε προβάλλει. Δεν κυνηγάει την προβολή της».

Η Νεφέλη, η εγγονή σας, θα γίνει ηθοποιός;

«Αυτή θα γίνει καλύτερη από όλο μας το σόι. Είναι γαμ... το σόι μας!»

Είναι η μοναδική που σας «σέρνει από τη μύτη».

«Όχι, δεν σέρνομαι εύκολα. Προσπαθώ να μην της λείψει τίποτα. Χαζοπαππούς δεν είμαι».

Κάνοντας «ταμείο», τι έχετε εισπράξει;

«Για να εισπράξεις πρέπει να υπάρχει ταμείο, ταμείο είναι κάτι που δεν έκανα ποτέ».

Η τηλεόραση που έχουμε είναι αυτή που μας αξίζει;

«Είναι η τηλεόραση που βλέπουμε. Αυτοί που κάνουν τηλεόραση δεν με θέλουν, αλλιώς θα με φωνάζανε. Κάποτε έκανα πολλή τηλεόραση και με έλεγαν "μαϊντανό". Δεν παίζει ρόλο η αμοιβή μου. Σε άλλους δίνουν περισσότερα».

Παρακολουθείτε ριάλιτι παιχνίδια; Talent shows όπως το «Greek Idol» με τη Ρούλα Κορομηλά, «Dancing With the Stars»...

«Όχι μέχρι αυτού του σημείου... Αυτές τις βλακείες δεν τις βλέπω. Τι είναι αυτά»;

Τα παιδιά σας πώς τα έχετε μεγαλώσει;

«Μη με ρωτάς, γιατί άμα ήξερα πώς να τα μεγαλώσω θα τα είχα ξαναβάλει μέσα. Είναι αξιόλογα αυτά, δεν φταίω εγώ γι’ αυτό που είναι».

Πείτε μου ένα παράπονό σας;

«Θα έπρεπε να είχα γεννηθεί πολύ μετά ή πολύ πριν. Αν είχα γεννηθεί στην αρχαιότητα, μπορεί να ήμουν ευτυχής. Τώρα δεν ξέρω πόσο μετά μπορώ να ελπίζω ότι θα είμαι ευτυχής».

Δεν είστε ευτυχισμένος;

«Μόνο οι ηλίθιοι είναι ευτυχισμένοι σ’ αυτή την κοινωνία. Μοιάζω για ηλίθιος; Δεν υπήρξα ποτέ ευτυχισμένος. Όλα είναι λίγα και μικρά».

Τι σας συγκινεί;

«Οι άνθρωποι που αγωνίζονται».

Στη ζωή σας για τι αγωνιστήκατε;

«Πίστεψα ότι κάτι θα αλλάξει. Τώρα το κάνω από πεποίθηση... μπας και αλλάξει. Είναι και συνήθεια».

Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι μεγάλοι καλλιτέχνες φεύγοντας από τη ζωή αφήνουν πίσω κενό.

«Όποιος το υποστηρίζει είναι αυτός που δεν πιστεύει στο μέλλον. Αν δεν βγει Καρακατσάνης, θα βγει Τσιλιμπουρδόπουλος. Τι σημασία έχει πώς λέγεται;».

Δεν μετράει το έργο που αφήνετε πίσω;

«Δεν σκέφτομαι ποτέ το... πίσω. Είμαι άνθρωπος του... μπρος!».

Πότε ο ηθοποιός απολαμβάνει τους κόπους του;

«Η πιο ευχάριστη γκριμάτσα είναι κατά τη διάρκεια της νεκρώσιμης ακολουθίας. Εκεί τον βλέπεις ήρεμο. Η υστεροφημία είναι ηλιθιότητα! Θνησιγενής η τέχνη του ηθοποιού. Ανάβουν τα φώτα ζεις, σβήνουν... πεθαίνεις! Οι θεατρίνοι δεν αφήνουμε τίποτα. Γι’ αυτό αγαπώ αυτό το επάγγελμα».

Είναι η εποχή των γκέι;

«Γενικά η εποχή είναι του κώ? Ξέρετε πόσοι νομίζουν ότι είναι στρέιτ και δεν είναι; Όταν παίζεις με... στύσεις, κάποτε κάποια στύση θα σ’ τη... στήσει».

Το γεγονός ότι τα λέτε έξω από τα δόντια σάς κοστίζει;

«Δεν ξέρω αν είναι αυτό ή αν δεν μπαίνω στην παραγωγή της ηλιθιότητας. Δεν κατέθεσα ποτέ τα όπλα, απλά τα έχω από συνήθεια. Είναι νεροπίστολα. Ανάλογα με το περιβάλλον, που είναι ηλίθιο. Χρήματα δεν απέκτησα. Κατάφερα μόνο να ζω αξιοπρεπώς την οικογένειά μου».