Μάρω Κοντού: "Όσους έρωτες ήθελα τους είχα"

18.06.2009
Επειτα από πολλά χρόνια απουσίας από το σανίδι και το γυαλί επιστρέφει δριμύτερη με την επιθεώρηση «Η Βουλή με τις... τρελές». Με αυτόν τον τρόπο αποφάσισε να γιορτάσει τα 50 χρόνια στο θέατρο που κλείνει φέτος.

Από τη ΜΑΡΩ ΚΑΝΕΛΛΑΚΗ
Φωτογράφηση: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΝΙΤΣ

Επειτα από πολλά χρόνια απουσίας από το σανίδι και το γυαλί επιστρέφει δριμύτερη με την επιθεώρηση «Η Βουλή με τις... τρελές». Με αυτόν τον τρόπο αποφάσισε να γιορτάσει τα 50 χρόνια στο θέατρο που κλείνει φέτος. Η Μάρω Κοντού γεμάτη ενθουσιασμό και ειλικρίνεια μιλάει στο ΛΟΙΠΟΝ, όχι μόνο για την επιθεώρηση στην οποία πρωταγωνιστεί, αλλά και για την πολιτική, τη σάτιρα, το θέατρο, την τηλέοραση, με μοναδικό και αφοπλιστικό τρόπο, και εξηγεί γιατί δεν θα έγραφε ποτέ την αυτοβιογραφία της.

Πώς προέκυψε η συνεργασία σας φέτος στο θέατρο;

«Φέτος κλείνω 50 χρόνια στο θέατρο και ήθελα να το γιορτάσω. Έτσι, ήρθε η πρόταση από τους αδερφούς Τάγαρη για επιθεώρηση. Η επιθεώρηση μου αρέσει πάρα πολύ, γιατί χορεύεις, τραγουδάς, επικοινωνείς με τον κόσμο. Νομίζω ότι και η τελευταία μου εμφάνιση στο θέατρο ήταν σε επιθεώρηση, με τη Μαίρη Χρονοπούλου στο "Δελφινάριο"».

Με τη Μαίρη Χρονοπούλου δεν ήταν και η πρώτη σας συνεργασία σε ταινία;

«Ναι, σωστά. Ήταν μια ταινία του Γιώργου Οικονομίδη. Μια μαυρόασπρη ταινία όπου μας ονειρευόταν στον ύπνο του, μία εμένα, που έκανα μια κοπελίτσα, και μία τη Μαίρη, που έκανε μια κυρία. Ήταν ο πρώτος βουβός μου ρόλος».

Πώς αντέδρασε η οικογένειά σας με την απόφασή σας να γίνεται ηθοποιός;

«Περίεργα, ιδιαίτερα η γιαγιά μου. Μου έλεγε ότι οι γυναίκες που βγαίνουν στα θέατρα δεν ήταν ιδιαίτερα καλής φήμης. Φώναζε τρομερά, γκρίνιαζε».

Σας επηρέασαν τα λόγια της γιαγιάς σας;

«Με επηρέασαν πάρα πολύ, γι’ αυτό τα πρώτα χρόνια είχα ένα παγωμένο βλέμμα. Ήμουν συγκρατημένη, για να μη δώσω κανένα δικαίωμα, και νομίζω ότι το έχω μέχρι και σήμερα. Δεν έχω απασχολήσει το κοινό με την προσωπική μου ζωή, με σκάνδαλα, έρωτες, γάμους. Και όχι πως θέλω να πω ότι έκανα τίποτα λιγότερο από τις άλλες κοπέλες. Απλώς είχα αυτόν το φόβο. Πρόσεχα πάρα πολύ και προφύλασσα τον εαυτό μου».

Πώς νιώθετε που ασχοληθήκατε με τα κοινά και τώρα βρίσκεστε σε έναν τέτοιο θίασο, στο «Η Βουλή με τις... τρελές», που σατιρίζει όλα τα κόμματα;

«Πιστεύω στη σάτιρα. Όταν η σάτιρα είναι σωστή και δεν έχει χυδαιολογίες, μου αρέσει πάρα πολύ. Ότι είμαι Ν.Δ. είναι γνωστό. Δεν είχα ποτέ το πάθος με την πολιτική, το έκανα μόνο και μόνο για να υποστηρίξω το κόμμα μου. Εκ των υστέρων σου λέω ότι δεν κάνω εγώ για πολιτική».

Σας έχει καλέσει στο τηλέφωνο βουλευτής για να σας πει να μην τον σατιρίσετε;

«Όχι, γιατί το πρώτο τηλέφωνο θα το έκανε στον Λαζόπουλο, όχι σ’ εμένα. Εγώ στο κυρίως νούμερό μου έχω ένα φλας μπακ στο παρελθόν. Αυτοσαρκάζομαι και τραγουδώ. Δεν νομίζω να τολμήσει κανείς να μου πει κάτι, γιατί εγώ αυτή τη δουλειά κάνω. Νομίζω ότι και οι πολιτικοί έχουν συνηθίσει τη σάτιρα και δεν τους καίγεται καρφάκι».

Περισσότερα πισώπλατα μαχαιρώματα είχατε από τους συναδέλφους σας πολιτικούς ή από τους ηθοποιούς;

«Διαισθανόμουν περισσότερα μαχαιρώματα στην πολιτική, παρά στην ηθοποιία. Δεν έχουν γίνει σ’ εμένα προσωπικά, αλλά τα έβλεπα να συμβαίνουν».

Αν σας έκαναν πρόταση να ασχοληθείτε ξανά με την πολιτική, θα το κάνατε;

«Όχι, δεν θα έκανα ποτέ ξανά αυτό το βήμα, γιατί ούτε τα προσόντα έχω ούτε το χαρακτήρα. Απλώς το έκανα για να βοηθήσω το κόμμα, και φτάνει. Μπορείς να κάνεις πολιτική και εκτός Βουλής και να είσαι πιο χρήσιμος και πιο ουσιαστικός. Το κλίμα της πολιτικής δεν μου πάει ή εγώ δεν του πάω. Δεν είχα ποτέ στόχο να ασχοληθώ με την πολιτική, αλλά το ένα έφερε το άλλο».

Ποια είναι τα συν στην καριέρα σας;

«Νομίζω η πείρα και η ωριμότητα. Τώρα, έπειτα από αυτή τη δεκαετία που απείχα, βλέπω με διαφορετική οπτική γωνία τα πράγματα».

Και ποια είναι τα πλην;

«Από τα πλην μαθαίνεις πολλά πράγματα και τα αφαιρείς όσο μεγαλώνεις».

Σε ποιον θα λέγατε «ευχαριστώ»;

«Πρώτα στην οικογένειά μου, για την ανατροφή και το χαρακτήρα μου. Όσον αφορά την καριέρα μου, θα έλεγα ένα μεγάλο ?ευχαριστώ? στον Δημήτρη Χορν, που με πήρε άγνωστη μεταξύ αγνώστων και με έκανε πρωταγωνίστρια. Στο κοινό που με αγαπάει. Επίσης, θα πω "ευχαριστώ" και στην καλή μου τύχη. Γενικά, τα έχω πολύ καλά με τον εαυτό μου και το «ευχαριστώ» πάει παντού».

Τι θυμάστε από τον Δημήτρη Χορν;

«Στις αρχές που ήμουν μαζί του στο θέατρο πήγα και του είπα: "Θέλω να γίνω κι εγώ Βουγιουκλάκη" Κι εκείνος μου απάντησε: "Ευχή και κατάρα να μη γίνεις Βουγιουκλάκη. Μπορείς να γίνεις πρωταγωνίστρια μέχρι τα ογδόντα σου χρόνια".... Κάπως βλέπω να γίνεται αυτό! Είναι δύσκολο πράγμα να είσαι αυτή η σταρ και ομολογώ ότι πρέπει να ήταν δύσκολα και για την Αλίκη. Είναι βάρος να είσαι η σταρ μιας χώρας».

Θεωρείτε ότι η τύχη παίζει ρόλο σε αυτή τη δουλειά;

«Φυσικά. Και αυτός ο παράγοντας παίζει ρόλο σε μεγάλο ποσοστό».

Έχετε παίξει σε πάρα πολλές ελληνικές ταινίες... θυμάστε πόσες;

«Όχι, δεν θυμάμαι. Ο γιος του Λάμπρου Κωνσταντάρα, ο Δημήτρης, κρατάει αρχεία. Δεν μπορώ να θυμηθώ τους τίτλους, τους μπερδεύω. Ιδιαίτερα αυτούς που έχω κάνει με τον Λάμπρο».

Τι θυμάστε από τον Λάμπρο Κωνσταντάρα;

«Τα πιπεράτα σχόλιά του».

Παρακολουθείτε τις ταινίες σας;

«Ναι, τις βλέπω για λίγο... μη φανταστείς πολύ, για κάνα τέταρτο».

Τι φοβάστε;

«Μόνο το θέμα της υγείας. Τίποτα άλλο δεν φοβάμαι! Δεν προσέχω ιδιαίτερα τη διατροφή μου! Μου αρέσουν τα γλυκά».

Σήμερα ξεχωρίζετε κάποιους ηθοποιούς;

«Ναι. Αυτοί που είναι στην ηλικία τώρα των 35-38 είναι ταλαντούχοι και θα αφήσουν τη δική τους ιστορία. Αν μου δοθεί μια ευκαιρία, θα ήθελα να παίξω με τους νέους ηθοποιούς. Άμα μου τύχει ένας ωραίος ρόλος στην τηλεόραση, δεν θα πω ?όχι?».

Έχουν ακουστεί πάρα πολλά σκάνδαλα στην πολιτική το τελευταίο χρονικό διάστημα... Σας ενοχλεί που όλα αυτά ακούστηκαν για τη Ν.Δ.;

«Βέβαια με ενοχλούν. Δεν είναι ευχάριστο, αλλά δεν μπορώ να ξέρω το μέγεθος. Βέβαια και στεναχωριέμαι, όχι μόνο για το δικό μου κόμμα, αλλά όπου κι αν γίνονται σκάνδαλα. Δεν είναι ευχάριστο να γίνονται σκάνδαλα στη χώρα σου. Και μιλάω ως Ελληνίδα και όχι ως πολιτικό πρόσωπο. Θα ήθελα οι πολιτικοί να είναι ακέραιοι, ανέγγιχτοι, με υψηλό ήθος και με προσφορά στον τόπο τους. Υπάρχουν τέτοιοι μες στην πολιτική, αλλά επειδή υπάρχουν και οι άλλοι, οι οποίοι δεν είναι κατάλληλοι, "μαυρίζουν" και τους υπόλοιπους».

Παρακολουθείτε τηλεόραση;

«Τα πάντα παρακολουθώ. Ακόμα και τις εκπομπές που δεν μου αρέσουν, έστω και για λίγο, τις παρακολουθώ για να έχω άποψη».

Θα γράψετε την αυτοβιογραφία σας;

«Όχι, ποτέ. Είμαι κατά των αυτοβιογραφιών».

Πώς θα χαρακτηρίζατε τη σάτιρα που ασκεί ο κύριος Λαζόπουλος; Σκληρή;

«Μπορεί μερικές φορές η σάτιρα να είναι σκληρή, αλλά γίνεται για κάποιο λόγο. Δεν είναι γιατί ο Λάκης είναι εμπαθής. Εκεί που τον κρίνουν σκληρό κάτι υπάρχει από πίσω. Εγώ νομίζω ότι ο άλλος δίνει δικαιώματα. Δεν ξυπνάει ένα πρωί ο κάθε Λαζόπουλος ή ο δικός μας συγγραφέας, εδώ, στο "Αθήναιον", και είναι εμπαθής. Ο σατιριζόμενος δίνει το σήμα για να ασχοληθεί κάποιος μαζί του».

Θα θέλατε να μου σχολιάσετε για το σίριαλ της Αλίκης Βουγιουκλάκη, που παίζεται στην τηλεόραση;

«Δεν θα το έκανα ποτέ. Δεν θα έπαιζα ποτέ το ρόλο της Αλίκης, ακόμη και να ήμουν σωσίας της. Για κανέναν δεν είναι επιτυχία η αυτοβιογραφία, ούτε για την Παπουτσάκη που παίζει και είναι ταλαντούχο και πανέμορφο κορίτσι. Ούτε για την Κάλλας ή τον Ωνάση όταν έγιναν. Τα σιχαίνομαι όλα αυτά. Λαμπερές προσωπικότητες δεν μπορούν να αποδοθούν. Για μένα είναι λάθος. Ομολογώ ότι το σίριαλ δεν το έχω δει καθόλου».

Έχετε μάθει σχετικά με τη διαφωνία της οικογένειας της Αλίκης για το σίριαλ; Τι έχετε να πείτε;

«Έχουν δίκιο τα αδέρφια. Αυτή είναι η γνώμη μου. Ήταν και πολύ νωρίς. Η Αλίκη είναι ακόμη εδώ, παίζονται οι ταινίες της μέρα παρά μέρα. Ήταν για μένα λάθος κίνηση χρονικά».

Ποια είναι η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση που έχετε εισπράξει από θαυμαστή σας;

«Αυτή που εισπράττω τα τελευταία χρόνια! Με σταματάνε στο δρόμο και μου λένε ότι έχω τον τίτλο της κυρίας, και ομολογώ ότι με κολακεύουν.

Όταν ήμουν πολύ νέα, οι άντρες κομπλάρανε μαζί μου. Ακόμη και σήμερα, που βλέπω συνομήλικούς μου, μου λένε: "Ξέρεις τι αγάπη σου είχα; Σε έβλεπα και έτρεμα και δεν τολμούσα να σου μιλήσω"».

Θεωρείτε ότι χάσατε κάποιον έρωτα;

«Όχι! Όσους έρωτες ήθελα τους είχα. Αν έχασα κάποιον που δεν έμαθα, δεν με ενδιαφέρει».