Από τη ΒIKY ΔIAMANTH

Ο Σάκης Ρουβάς εδώ και λίγες εβδομάδες βρίσκεται στη Ρωσία και προετοιμάζεται για τη συμμετοχή του στον 54ο ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού. Οι πρόβες διαδέχονται η μία την άλλη και το άγχος χτυπάει κόκκινο, αφού η φετινή Eurovision θα έχει διάφορες καινοτομίες, με στόχο ένα πιο έγκυρο αποτέλεσμα και χωρίς τις γνωστές αντιδράσεις μετά την ανακοίνωσή του.

Ποιοι αποχώρησαν, ποιοι ήρθαν
Ο διαγωνισμός φέτος θα πραγματοποιηθεί στη Ρωσία και είναι η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη χώρα αναλαμβάνει τη διοργάνωσή του. Θα συμμετάσχουν συνολικά 42 χώρες, μία λιγότερη σε σχέση με τις περσινές συμμετοχές, που ήταν 43, αριθμός-ρεκόρ για τα δεδομένα της Eurovision. Σε σχέση με τις περσινές συμμετοχές αποσύρθηκε ο Άγιος Μαρίνος μετά τα απογοητευτικά αποτελέσματα που έφερε πέρυσι (ήρθε τελευταίος στον ημιτελικό), ενώ η Γεωργία παραιτήθηκε μετά τις ενστάσεις της EBU σχετικά με του στίχους τυο τραγουδιού που είχε επιλέξει να την εκπροσωπήσει. Ο τίτλος της συμμετοχής της Γεωργίας «We don’t wanna put in» είχε πολιτικό μήνυμα, καθώς έπαιζε με το όνομα του πρωθυπουργού της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν. Από την άλλη, επιστρέφει δυναμικά η Σλοβακία, που έπειτα από 11 χρόνια απουσίας όχι απλώς συμμετέχει, αλλά διεκδικεί και μία θέση στο μεγάλο τελικό.

Οι επιτροπές
Μία από τις καινοτομίες του φετινού διαγωνισμού είναι ότι λόγο στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος δεν θα έχει μόνο το κοινό, αλλά και οι επιτροπές, που θα συμμετέχουν σε ποσοστό 50%. Αυτός είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας, που κάνει την πρόβλεψη του αποτελέσματος, ειδικά για φέτος, πολύ δύσκολη, μιας και αν λάβουμε υπόψη μας τις προηγούμενες χρονιές, μπορούμε να καταλάβουμε πώς ψηφίζει το τηλεοπτικό κοινό.

Τις επιτροπές, όμως, τις βλέπουμε για πρώτη φορά έπειτα από 10 περίπου χρόνια, αν και εκείνη την εποχή οι συνθήκες και η μορφή του διαγωνισμού ήταν αρκετά διαφορετικές. Με λίγα λόγια, αυτό σημαίνει πως σαφώς θα έχουμε και φέτος τις γνωστές συμμαχίες και μπλοκ (βαλκανικό, σκανδιναβικό, ανατολικό κ.λπ.). Οι επιτροπές, όμως, μπορούν να κάνουν τη διαφορά και να περιορίσουν αυτά τα φαινόμενα, που προκαλούν πονοκέφαλο στην EBU. Όπως επίσης σε χώρες που έχουν ιστορία στο θεσμό, αλλά πολύ κακές αποδόσεις στο βαθμολογικό πίνακα τα τελευταία χρόνια (π.χ., Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Γερμανία).

Σύμφωνα με τις οδηγίες που ανακοίνωσε η EBU, η επιτροπή κάθε χώρας θα αποτελείται από 5 άτομα και έναν πρόεδρο. Και τα 5 μέλη θα πρέπει να έχουν κάποια σύνδεση με τη μουσική βιομηχανία, να είναι διαφορετικής ηλικίας, φύλου και κοινωνικής τάξης, να είναι κάτοικοι της χώρας στην οποία συμμετέχουν και να μη συνδέονται με κανένα διαγωνιζόμενο.

Η πρόκριση
Για δεύτερη χρονιά, όπως ήδη γνωρίζουμε, θα εφαρμοστεί το σύστημα των δύο ημιτελικών. Ο πρώτος πραγματοποιήθηκε προχθές, ενώ στο δεύτερο, απόψε το βράδυ, θα συμμετάσχει και η χώρα μας. Από τον κάθε ημιτελικό θα προκριθούν 9 τραγούδια, ενώ ένα τραγούδι θα πάρει την πρόκριση με την ψήφο της επιτροπής. Αυτά τα 19 τραγούδια θα διαγωνιστούν μαζί με τα 4 «Big four», δηλαδή του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Γερμανίας, και φυσικά τη νικήτρια του περσινού διαγωνισμού Ρωσία τη βραδιά του τελικού.

Τα μεγάλα ονόματα
Οι χώρες που αναφέρουμε στη συνέχεια έκαναν φέτος την έκπληξη κι έτσι θα τους εκπροσωπήσουν στη Ρωσία πολύ «ηχηρά» ονόματα με διεθνή απήχηση.

Πρώτο το Ηνωμένο Βασίλειο, που ανέθεσε στο σερ Andrew Lloyd Webber να γράψει το κομμάτι της χώρας, αλλά και να βρει τον κατάλληλο ερμηνευτή του. Ο Webber, ένας διεθνούς φήμης συνθέτης και κάτοχος Όσκαρ, είναι ο άνθρωπος πίσω από πολλές μεγάλες επιτυχίες, όπως το «Φάντασμα της όπερας», το «Cats» και το «Εβίτα». Σίγουρα οι έμπειροι παράγοντες της μουσικής βιομηχανίας στις επιτροπές δεν μπορούν να αγνοήσουν στη βαθμολογία τους ένα τέτοιο όνομα.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την εκπρόσωπο της Γαλλίας, Patricia Kaas, και το τραγούδι της «S’il fallait le faire». Η Kaas είναι μία από τις πιο γνωστές Γαλλίδες τραγουδίστριες παγκοσμίως και τα τελευταία χρόνια γνωρίζει μεγάλη επιτυχία τόσο στις δυτικές χώρες της Ευρώπης όσο και στις ανατολικές.

Το τραγούδι της Δανίας, τώρα, είναι μια σύνθεση του ιρλανδικής καταγωγής Ronan Keating, ηγέτη του boyband Boyzone, που γνώρισε τεράστια επιτυχία στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Ο ίδιος μάλιστα παρουσίασε το διαγωνισμό το 1997, όταν πραγματοποιήθηκε στη χώρα του.

Ο ιρανο-σουηδικής καταγωγής Arash, που έγινε γνωστός και στη χώρα μας με τη μεγάλη του επιτυχία «Boro-Boro», γράφει φέτος το τραγούδι του Αζερμπαϊτζάν «Always», το οποίο θα ερμηνεύσει στη Μόσχα μαζί με τη νεαρή τραγουδίστρια Aysel.

Τέλος, τη Γερμανία εκπροσωπεί ο Alex Christensen, διάσημος DJ σε όλη την Ευρώπη, ενώ για τη Μάλτα επιστρέφει για τρίτη (και τυχερή;) φορά η Chiara, έχοντας στο ενεργητικό της μια 3η θέση, το 1998, και μια 2η, το 2005, πίσω από την Έλενα Παπαρίζου.

Η διαδικασία
Κάθε μέλος θα φτιάξει την προσωπική του δεκάδα, παρακολουθώντας τη δεύτερη γενική πρόβα, και θα βαθμολογήσει τα τραγούδια με το γνωστό σύστημα της Eurovision (από 1 έως 12 βαθμούς).

Οι λίστες και των 5 μελών θα προστεθούν, για να δώσουν το τελικό αποτέλεσμα της χώρας. Το τραγούδι που θα συγκεντρώσει τους περισσότερους βαθμούς θα πάρει 12 βαθμούς, το επόμενο 10 και ούτω καθεξής. Σημειώνεται πως η διαδικασία σε κάθε χώρα θα παρακολουθείται από έναν εξωτερικό ελεγκτή, ενώ τα ονόματα των μελών της επιτροπής θα ανακοινωθούν από τον κρατικό φορέα λίγο πριν ή μετά τον τελικό.

Φαίνεται, όμως, ότι αυτή την καινοτομία αρκετές χώρες την είδαν σαν ευκαιρία, ενώ κάποιες άλλες διατηρούν τις επιφυλάξεις τους. Ανάμεσα στις χώρες που είδαν με θετικό μάτι την επιτροπή είναι το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία, που τα τελευταία χρόνια φαινόταν πως αδιαφορούσαν για τη Eurovision, αφού θεώρησαν πως με αυτόν τον τρόπο οι όποιες αποφάσεις των επιτροπών ενδέχεται να ευνοήσουν κατά 50% πιο δύσκολα και λιγότερο εμπορικά τραγούδια.