Από τη ΣΙΣΣΥ ΜΕΝΕΓΑΤΟΥ
Μας αγάπησε πολύ και μας αγαπάει το «καλύτερο παιδί». Απόδειξη η αυθεντικότητά του, τα τραγούδια του, που έχουν γίνει όλα «ύμνοι αγάπης», η απόφασή του να κάνει για πρώτη φορά συναυλίες στην περιφέρεια, αλλά και ένα δώρο ψυχής για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες στο εξωτερικό. Ο Γιάννης Πλούταρχος, ο καλλιτέχνης, ο σύζυγος, ο πατέρας, ο γιος, ο άνθρωπος, τα λέει όλα στα ΛΟΙΠΟΝ και μας κάνει την πιο ωραία πασχαλινή έκπληξη.Για πρώτη φορά φέτος θα κάνετε συναυλίες στην περιφέρεια. Πώς το αποφασίσατε;
«Έπειτα από τόσα χρόνια δουλειάς νιώθω ότι πρέπει να πάω να συναντήσω και το κοινό της περιφέρειας, που με αγαπάει και θέλει να με δει από κοντά. Γι’ αυτό έχω αποφασίσει να είναι φτηνό το εισιτήριο ?15 ευρώ το φοιτητικό και 20 το κανονικό?, για να μπορέσουν να έρθουν όλοι να με ακούσουν. Θα είναι μια μεγάλη παραγωγή, γιατί θέλω να ευχαριστηθεί ο κόσμος. Αυτό θα επιβαρύνει τον επιχειρηματία, όχι τον κόσμο. Γι’ αυτό και θα κάνω τις συναυλίες μόνο σε γήπεδα. Για να μπορεί να βγει μια τόσο μεγάλη παραγωγή χωρίς την επιβάρυνση του κόσμου. Σέβομαι το κοινό για όλα αυτά που μου έχει προσφέρει τόσα χρόνια».
Ακούγεται στον καλλιτεχνικό χώρο ότι ακόμα και σε περίοδο μεγάλης κρίσης οι τραγουδιστές του δικού σας βεληνεκούς παίρνουν τεράστια ποσά στις συναυλίες. Αληθεύει;
«Όχι. Είναι σημαντικό το ποσό που παίρνουμε, αλλά τα πολλά χρήματα πάνε στην παραγωγή. Είναι πάρα πολλά αυτά που πρέπει να καλυφθούν. Μάλιστα, εγώ σκέφτομαι στο τέλος των συναυλιών μου να κάνω και ένα δώρο-έκπληξη στο κοινό».
Πριν ξεκινήσετε, όμως, τις συναυλίες τον Ιούνιο ανά την Ελλάδα ετοιμάζετε και κάτι άλλο?
«Δύο μεγάλες συναυλίες, 1 και 2 Μαΐου, στο Σίντνεϊ και στη Μελβούρνη, όπου θα πάμε αφιλοκερδώς στους ομογενείς μας και τα χρήματα θα δοθούν για να δημιουργηθούν δύο στέγες για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Στη Μελβούρνη είναι ήδη έτοιμοι για την αγορά του κτιρίου. Το μόνο που ζήτησα είναι να δώσουν στη στέγη αυτή το όνομα του πατέρα μου, «Παναγιώτης Κακοσαίος». Και στη συνέχεια θα αγοραστεί και το δεύτερο κτίριο στο Σίντνεϊ. Από τις 22 Ιουνίου αρχίζω τις συναυλίες μου στην Πάτρα και συνεχίζω σε όλη την Ελλάδα».
Αναρωτιέμαι, εσείς που έχετε καταφέρει τόσα πράγματα φοβάστε κάτι;
«Μόνο τον Θεό. Τον παρακαλάω να έχει καλά την οικογένειά μου. Δεν έχω φοβηθεί τίποτα, ούτε εάν θα φύγω από αυτόν το χώρο. Μου έχει δώσει τόσο πολλά ο κόσμος, έχω τόση αγάπη από τον κόσμο, που είμαι καλυμμένος για δέκα ζωές!».
Η επιτυχία και η οικογένεια
Όταν είσαι στην κορυφή, κάποιες φορές ξεχνάς και καβαλάς το καλάμι. Νιώσατε ποτέ κάτι τέτοιο ή φοβηθήκατε ότι θα σας συμβεί;
«Η επιτυχία είναι τεράστια δύναμη στον άνθρωπο σε οποιαδήποτε δουλειά κι αν είσαι. Πρέπει, λοιπόν, την επιτυχία, αυτό το δώρο που σου δίνει ο Θεός, την ευκαιρία της ζωής, να τη χρησιμοποιήσεις μόνο θετικά, ποτέ αρνητικά. Καταστράφηκες αν τη χρησιμοποιήσεις αρνητικά, κατά τη δική μου φιλοσοφία και στάση ζωής. Εάν σε πιάσει ο εγωισμός, ο εγωκεντρισμός, όλο αυτό θα έρθει κάποια στιγμή και θα σε χτυπήσει. Είναι σαν να ανεβαίνεις σε έναν ψηλό βράχο και όσο πιο ψηλά ανέβεις και γλιστρήσεις και πέσεις, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το χτύπημα. Όταν αδικήσεις, θα το πληρώσεις. Είναι νόμος της ζωής αυτό».
Έχετε καταφέρει να βρείτε τη χρυσή ισορροπία στη ζωή σας. Κι επειδή σε όλες σας τις συνεντεύξεις αναφέρετε τη σύζυγό σας, τη Μαρία, πόσο έχει συμβάλει εκείνη σ’ αυτό;
«Η Μαρία είναι ο πιο δικός μου άνθρωπος, μετά τη μάνα μου, που είναι αίμα μου. Ό,τι έχουμε κάνει το καταφέραμε μαζί. Με τη Μαρία είμαστε 15 χρόνια μαζί. Αν δεν υπήρχε εκείνη δίπλα μου, δεν θα είχα φτιάξει τίποτα».
Έχετε τέσσερα παιδιά, την Κατερίνα, που είναι έντεκα χρόνων, τον Γιώργο, οχτώμισι, την Ελεονώρα, τρεισήμισι, και τη μόλις 15 μηνών Παναγιώτα. Με τόσο φορτωμένο επαγγελματικό πρόγραμμα προλαβαίνετε να τα δείτε;
«Προτεραιότητα στη ζωή μου έχουν τα παιδιά μου. Μην παραμυθιαζόμαστε και μη λέμε ψέματα στον κόσμο, δεν είναι δα και τόσο πολυάσχολος ένας τραγουδιστής. Πέφτω 7-8 το πρωί για ύπνο, γιατί μετά το πρόγραμμα στο κέντρο υπογράφω και για δύο ώρες αυτόγραφα. Την ώρα που γυρίζω φεύγουν τα παιδιά μου. Μιάμιση-δύο η ώρα σηκώνομαι. Αυτός είναι ο ύπνος μου όλος κι όλος. Δεν έχω κοιμηθεί ποτέ μεσημέρι. Όλη τη μέρα είμαι με τα παιδιά. Η οικογένειά μου είναι πάνω απ’ όλα. Για την οικογένειά μου θα έδινα και τη ζωή μου».
Θέλετε να αποκτήσετε άλλο παιδί;
«Δεν είναι στα σχέδιά μας. Αν όμως έρθει, φυσικά και θα το καλοδεχτούμε».
Ποιο είναι το αγαπημένο σας παιχνίδι με τα παιδιά;
«Τα παιδιά δεν θέλουν πολλά πράγματα. Το δώρο που θέλουν είναι να έχουν κοντά τους γονείς τους. Να είσαι μαζί τους. Nα κυλιέσαι και να παίζεις μαζί τους στο πάτωμα. Στα παιδιά πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να κρατάμε το λόγο μας, για να μας εμπιστεύονται. Στον Γιώργο αρέσει το ποδόσφαιρο και κανονίζουμε κάθε Τρίτη και πηγαίνουμε και παίζουμε μαζί. Kαι της Κατερίνας της αρέσει και έρχεται μαζί μας. Τις προάλλες στο βιντεοκλίπ είχα πάρει μαζί μου τον Γιώργο και διασχίσαμε ένα φαράγγι. Γύρισε και μου είπε: ?Μπαμπά, πρώτη φορά που έχω περάσει τόσο ωραία?. Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία. Βράδιασε, ανάψαμε φωτιά με ξύλα, με τις κουβέρτες σκεπασμένοι. Ήταν μαγευτικά».
Το Πάσχα, η απώλεια και ο όρκος
Αυτό το Πάσχα πώς θα το περάσετε;
«Στο χωριό, οικογενειακά, όπως πάντα».
Θυμάστε την πιο ευτυχισμένη Πασχαλιά της ζωής σας;
«Κάθε χρόνος σου κρύβει και κάτι καλύτερο, κάτι καινούργιο, κάτι διαφορετικό. Είχαμε δώσει έναν όρκο με τον αδερφό μου, τον Τάσο, όταν εγώ ήμουν 8 χρόνων και εκείνος 14. Ορκιστήκαμε ότι θα είμαστε αγαπημένοι και ενωμένοι, και στις καλές μέρες και στις δύσκολες. Αλλά πάνω απ’ όλα ανήμερα Πάσχα και Χριστούγεννα θα μαζευόμαστε οικογενειακώς στο πατρικό μας σπίτι. Και το τηρούμε πάντα».
Μιλήσαμε για Πάσχα... Περάσατε ποτέ στη ζωή σας τη δική σας εβδομάδα των παθών;
«Ναι, όταν έχασα τον πατέρα μου. (Δακρύζει.) Γιατί, όταν μαθαίνεις ξαφνικά ότι έχει από έξι μέχρι δώδεκα μήνες ζωής και μετά δεν θα τον ξαναδείς, άντε βρες μου εσύ καρδιά και νου να το χωνέψεις αυτό? Και όταν τον πας για μια απλή εξέταση, σ’ το λέει αυτό ο γιατρός κι εσύ τον κοιτάς σαν χαμένος? Εκεί, λοιπόν, έχεις να παλέψεις με το χρόνο, τα δευτερόλεπτα, με πολλά πράγματα και πρέπει με κάποιον τρόπο να αποχαιρετήσεις αυτόν τον άνθρωπο»!
Πώς το βιώνετε τώρα, που έχουν περάσει τρία χρόνια από το θάνατό του;
«Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ διακριτικός άνθρωπος. Δηλαδή, καθόταν στο σπίτι, επειδή μέναμε όλοι μαζί, και δεν βάραινε η σκιά του. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν σε ενοχλούσε ποτέ. Ήταν Σπαρτιάτης στο λόγο του. Μεγάλωσε σε πατριαρχική οικογένεια και λάτρευε τη γυναίκα του. Ήταν φοβερό ζευγάρι οι γονείς μου. Πολύ αγαπημένοι. Ήμασταν τυχερά παιδιά εγώ και ο αδερφός μου. Μεγαλώσαμε σε μια πολύ αγαπημένη και δεμένη οικογένεια. Φτωχή οικογένεια, αλλά με πολλή αγάπη. Με κοίταζε ο πατέρας μου και το καμάρι του ήταν που ο κόσμος με χαρακτήριζε πιο πολύ ως ?καλό παιδί? και όχι ως ?καλό τραγουδιστή?. Είναι πολύ σημαντικό αυτό και είναι η ?πληρωμή? του γονιού. Κι εγώ μεθαύριο ξέρετε πότε θα καμαρώσω για τα παιδιά μου; Όταν θα μου πουν οι άλλοι: ?Μπράβο, Γιάννη, έχεις πολύ καλά παιδιά?. Θεωρώ ότι αυτό ήταν, με τον τρόπο που έζησε σαν τίμιος άνθρωπος ο πατέρας μου, η ?πληρωμή? του από το Θείο. Έτσι, και με μένα, αν είμαι καλός γονιός, θα το αποδείξουν τα παιδιά μου. Εγώ θα το εισπράξω αυτό. Άρα, όλο αυτό που έχω ζήσει εγώ ήταν η ?πληρωμή? προς τους γονείς μου και όχι προς εμένα. Ήταν εκείνοι καλοί και αυτό εισέπραξαν. Καμιά φορά τα βάζω με τον εαυτό μου. Στεναχωριέμαι, γιατί ήθελα να μιλούσαμε περισσότερο με τον πατέρα μου. Όμως, και τώρα που έχει φύγει νιώθω ότι τον έχω κάθε μέρα δίπλα μου. Τώρα του μιλάω περισσότερο από τότε. Και σε κάθε καλό που θα μου συμβεί, μάρτυς μου ο Θεός, τον έχω δίπλα μου. Τον βλέπω, τον νιώθω, τον έχω τελείως διαφορετικά στην καρδιά μου».
Νιώθετε ευτυχισμένος;
«Πάρα πολύ. Είμαι τόσο γεμάτος, που δεν θα ήθελα κάτι άλλο στη ζωή. Είμαι τόσο καλά, που, αν έγραφα ένα βιβλίο και μου έλεγαν πώς θα φανταζόσουν μια καριέρα και μια πορεία ζωής, θα απαντούσα: ?Μόνο έτσι?».
Απωθημένα δεν έχετε;
«Τι απωθημένα να έχεις όταν ο Θεός σ’ τα έχει δώσει όλα; Έχω υγεία, μια πολύ ωραία οικογένεια, μια θαυμάσια καριέρα, οικονομικά δεν έχω πρόβλημα, ο κόσμος με λατρεύει και με αποκαλεί ?καλό παιδί?. Τι άλλο να ζητήσω; Έχω χορτάσει αγάπη και θα ήταν αμαρτία και προσβολή προς τον Θεό να πω ότι θέλω και κάτι άλλο. Είμαι πολύ ευτυχισμένος και ευχαριστώ τον Θεό».
Θα ήθελα να μας δώσετε μια ευχή για το Πάσχα με τον τίτλο ενός τραγουδιού σας?
«Ό,τι γεννιέται στην ψυχή.... Θεωρώ ότι ο άνθρωπος μπορεί να πάει παραπέρα μόνο όταν μιλάει με την ψυχή του. Να έχουμε ανθρωπιά και αγάπη ο ένας για τον άλλο».
Και μια υπόσχεσή σας...
«Δεν θα σταματήσω να λέω ποτέ ευχαριστώ για ό,τι μου έχει χαρίσει ο κόσμος».
