Από τη ΝΑΝΣΥ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ

Είναι και οι δύο... λατρεμένοι μας! Γιατί στη μακρόχρονη πορεία τους σε τηλεόραση και θέατρο έχουν κάνει δουλειές που έχουμε αγαπήσει. Αναμφισβήτητα είναι δύο παρουσίες που τις χαρακτηρίζει η σοβαρότητα και όχι η σοβαροφάνεια, η συνέπεια και οι χαμηλοί τόνοι. Για το ταλέντο τους δεν έχουμε να πούμε τίποτα πια, αφού είναι κάτι που έχει αποδειχθεί πολλά χρόνια πριν.

Ο Χρήστος Σιμαρδάνης και η Ράνια Σχίζα σε ένα διάλειμμα από την περιπετειώδη συγκατοίκησή τους με την Άβα Γαλανοπούλου και τον Κώστα Κόκλα έκαναν μαζί μας μια συζήτηση γεμάτη χιούμορ, ειλικρίνεια, αλλά και πολλές γλυκόπικρες αλήθειες!

Τελικά, πόσο λατρεμένοι είναι οι συγκεκριμένοι γείτονες;

Χρήστος Σιμαρδάνης: «Τι, οι Μουστοξύδηδες; Είναι μια χαρά, χαρούμενοι! Είναι μεγαλόψυχοι, μεγαλόκαρδοι, είναι λατρεμένοι. Μάλιστα, πιστεύω πως εμείς δεν τους φερόμαστε όπως τους αξίζει».

Ράνια Σχίζα: «Η Πελαγία και ο Μπάμπης έχουν αυτό που λέμε ελληνική καλοκαγαθοσύνη, είναι ανοιχτόκαρδοι. Απλώς εγώ, δηλαδή η Ολίβια, δεν αντέχω αυτή την αδιακρισία και την περιέργεια που τους χαρακτηρίζει. Ζουν στον κόσμο τους και δεν καταλαβαίνουν τι πάει να πει όριο. Πώς λέει η παροιμία; Δώσε θάρρος στο χωριάτη να σου ανέβει στο κρεβάτι, ακριβώς έτσι. Όμως, επειδή από την άλλη καταλαβαίνω την τόση μεγάλη διαφορά νοοτροπίας και φιλοσοφίας ζωής που έχουν σε σχέση μ εμάς, γι αυτό και δεν τους κρατάω κακία».

Είναι όντως αφόρητη η συμβίωση μαζί τους;

Χ.Σ.: «Όχι μωρέ... Άλλωστε, εγώ τους αντιμετωπίζω, ως γιατρός που ασχολείται με τη σεξουαλικότητα των ανθρώπων και τις σχέσεις των ζευγαριών, και λιγάκι σαν πείραμα. Μπορεί να έχουν μια πληθωρικότητα και πού και πού να γίνονται ενοχλητικοί, όμως η ανθρωπιά τους είναι αφοπλιστική».

Ρ.Σ.: «Σίγουρα η συμβίωση με τους Μουστοξύδηδες δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου. Από την άλλη, είναι το ίδιο αφόρητη και η συμβίωση της Ολίβιας με τον Ηλία, γιατί το παίζει σε πολλά ταμπλό. Φροντίζει να είναι καλός με όλους και μάλιστα πολλές φορές αυτό το κάνει και πίσω από την πλάτη της. Όπως καταλαβαίνεις, το γεγονός αυτό την κάνει έξαλλη».

Τι είναι αυτό που σας ενοχλεί περισσότερο;

Χ.Σ.: «Το ότι η λέξη γαλήνη δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό τους».

Ρ.Σ.: «Εμένα, πάλι, με ενοχλεί η αδιακρισία τους. Μοιάζουν, παιδί μου, με... εισβολείς. (Γέλια.) Άσε που η Πελαγία δεν έχει καταλάβει ότι δεν είμαι κολλητή της. (Γέλια.)».

Το ότι είναι λαϊκοί σας ενοχλεί;

Χ.Σ.-Ρ.Σ.: «Καθόλου. Το να είσαι λαϊκός είναι προτέρημα».

Σίγουρα, αλλά είναι μια λέξη εντελώς παρεξηγημένη στην εποχή μας. Μερικές φορές χρησιμοποιείται απαξιωτικά.

Χ.Σ.: «Έχεις απόλυτο δίκιο. Όμως, όλοι αυτοί μάλλον δεν γνωρίζουν πως λαϊκός σημαίνει δημοφιλής. Επίσης, ξεχνάνε πως οτιδήποτε λαϊκό είναι αυθεντικό και κουβαλάει μια αλήθεια».

Ρ.Σ.: «Βέβαια, ο λαϊκός είναι ο άνθρωπος του λαού. Ποιος δεν θέλει να είναι ο άνθρωπος του λαού;».

Ζηλεύετε ώρες ώρες τη ζωή των Μουστοξύδηδων;

Χ.Σ.: «Προσωπικά, όχι, γιατί είναι κακό να ζηλεύεις. Αν ζηλεύεις, πάει να πει πως δεν είσαι ικανοποιημένος και ευτυχισμένος με τις επιλογές που έχεις κάνει στη ζωή σου. Ο Ηλίας όμως είναι ευτυχισμένος με τις επιλογές του. Τέλος πάντων, αν υπάρχει θετική ζήλια, εγώ ζηλεύω το ότι αν και έχουν καλή οικονομική κατάσταση, εξακολουθούν να είναι στον κόσμο τους».

Ρ.Σ.: «Εγώ, πάλι, ζηλεύω την αβάσταχτη ελαφρότητά τους».

Τι είναι αυτό που θα θέλατε από τη ζωή τους και τι όχι;

Χ.Σ.: «Θα ήθελα να έχω την τύχη, τα λεφτά τους, την αλήθεια τους και την αθωότητά τους. Σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να έχω την κακογουστιά τους. Αναμφισβήτητα, έχουν πάθει... μετωπική με την καλαισθησία».

Ρ.Σ.: «Θα ήθελα η Ολίβια και ο Ηλίας να δανειστούν λίγο από το... αγχολυτικό αυτό στοιχείο των δίπλα και δεν θα ήθελα να πάρουμε αυτή την επιφανειακή αντιμετώπισή τους, γιατί ζουν για το φαίνεσθαι και μόνο».

Όσο η καθημερινή ζωή δυσκολεύει, τόσο πιστεύετε πως το χρήμα θα γίνεται ο απόλυτος στόχος και σκοπός;

Χ.Σ.: «Δυστυχώς, όσο αισιόδοξος και αν προσπαθώ να είμαι, έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα. Το χρήμα θα γίνει ο απόλυτος βραχνάς μας. Θα γίνει κανονική θηλιά στο λαιμό των ανθρώπων. Όσο η ζωή γίνεται όλο και πιο έντονη, πιο ανταγωνιστική, πιο απαιτητική, πιο καταναλωτική, τόσο εμείς θα γινόμαστε σκλάβοι του χρήματος. Δεν βλέπω να υπάρχει στον ορίζοντα κάποια πρόταση που να μας δίνει όραμα ή ελπίδα».

Ρ.Σ.: «Το κυνήγι του χρήματος θα μας τρελάνει όλους. Άλλωστε, ήδη από το πρωί μέχρι το βράδυ τρέχουμε σαν ζουρλοί και αφήνουμε έτσι τη ζωή μας να περνάει ουσιαστικά άσκοπα. Πες μου, ποιος θυμάται καθημερινά να απολαμβάνει τις χαρές της ζωής;».

Μπορούν τα πλούτη να σου εξασφαλίσουν την εκτίμηση των γύρω σου;

Χ.Σ.: «Εννοείται... Η εκτίμηση πια ορίζεται από το πόσο παχύ είναι το πορτοφόλι σου και το πούρο σου, αλλά και από το τι μάρκα αυτοκίνητο οδηγείς. Αισθάνομαι πραγματικά ευτυχής που εξακολουθώ να κινούμε σε έναν κύκλο όπου η εκτίμηση κερδίζεται βάση της ψυχής του άλλου».

Ρ.Σ.: «Έχει απόλυτο δίκιο ο Χρήστος. Έχουμε ξεγυμνωθεί πια εντελώς και φαίνεται η γελοιότητά μας σε όλο της το μεγαλείο».

Επομένως, η εκτίμηση και ο σεβασμός μπορούν να εξαγοραστούν;

Χ.Σ.: «Ναι. Όσο θλιβερό και αν είναι, το βλέπω να συμβαίνει καθημερινά. Όμως, προσωπικά, όποτε μπορώ και μου δίνεται η ευκαιρία, προσπαθώ να αντιστέκομαι σε όλα αυτά και να κάνω την επανάστασή μου. Μάλιστα, με έχουν κατηγορήσει γι αυτό, με έχουν πει "σνομπ", αλλά πραγματικά δεν με νοιάζει καθόλου. Δεν με νοιάζει καθόλου να μπω σε τέτοια περίεργα παιχνίδια, να είμαι σε όλους αρεστός, επειδή το επιβάλλει το σύστημα γενικότερα».

Ρ.Σ.: «Όπως και να έχει πάντως, μιλάμε για μια απλή... εξαγορά. Δεν κερδίζεις τίποτα γιατί το αξίζεις, αλλά μόνο γιατί το πληρώνεις».

Το χρήμα σε κάνει δήθεν;

Χ.Σ.: «Αν έχεις γερές βάσεις, συγκρότηση, παιδεία, καλλιέργεια και ακλόνητες αξίες, δεν μπορεί να σε βλάψει το χρήμα. Δεν γίνεσαι νεόπλουτος και ψώνιο. Έχεις τις άμυνές σου και το χειρίζεσαι εσύ. Αν δεν υπάρχουν όλα αυτά, τότε ναι, μπορεί να σε καταστρέψει».

Η εποχή που ζούμε είναι δήθεν;

Ρ.Σ.: «Εντελώς. Και νομίζω πως αυτό φαίνεται και από όλα όσα έχουμε πει μέχρι τώρα. Ζούμε για την εικόνα, για το φαίνεσθαι και τη λεζάντα. Για τίποτα άλλο».

Εσείς κυνηγήσατε το χρήμα στη ζωή σας;

Χ.Σ.: «Κατάγομαι από οικογένεια αριστερών και προσωπικά ανέκαθεν περιφρονούσα το περιττό. Αυτό που κυνηγούσα πάντα ήταν τις επιλογές μου. Ήθελα με ό,τι και αν ασχοληθώ στη ζωή μου να νιώθω καλά, και νομίζω πως τα κατάφερα».

Ρ.Σ.: «Ποτέ δεν κυνήγησα το χρήμα. Πώς θα μπορούσα άλλωστε με τη δουλειά που διάλεξα να κάνω;».

Έχει χαθεί η ανθρωπιά στις μέρες μας;

Χ.Σ.: «Όχι. Τουλάχιστον, δεν θέλουμε να το πιστεύουμε αυτό».

Ρ.Σ.: «Ίσως να έχει παραγκωνιστεί λίγο, αλλά υπάρχει. Και πάντα, με την πρώτη ευκαιρία, εκδηλώνεται».

Η έννοια της καλής γειτονίας;

Χ.Σ.: «Έχει όντως χαθεί η κυρία Νίτσα, που θα σου δάνειζε λίγο λάδι, γιατί μπορεί να μην μπορούσες να αγοράσεις. Την αντικατέστησε η... πιστωτική!».

Ρ.Σ.: «Εγώ, πάλι, πιστεύω πως υπάρχει, αλλά έχει λίγο ξεχαστεί. Δεν νομίζω να χρειαστείς βοήθεια και να μη σπεύσει ο διπλανός σου να σου τη δώσει».

Μετά από όλα αυτά που είπαμε, αλήθεια, τι είναι ευτυχία;

Χ.Σ.: «Θα σου απαντήσω ειλικρινά. Επειδή έχω φτάσει 52 χρόνων και το έχω φιλοσοφήσει αρκετά το θέμα, ευτυχία πια για μένα είναι μόνο το να έχουμε την υγειά μας, τη δουλειά μας και να βρισκόμαστε πάντα δίπλα στους ανθρώπους που αγαπάμε. Μπορεί να ακούγεται κοινότοπο, αλλά αυτή είναι η ουσία της ζωής».

Ρ.Σ.: «Ευτυχία είναι να ξυπνάς κάθε πρωί και να είσαι καλά. Να χαμογελάς. Να μπορείς να απολαμβάνεις μαζί με τους δικούς σου ανθρώπους τις χαρές της καθημερινότητας».

Δώστε μου τον ορισμό της επιτυχίας;

Χ.Σ.: «Να καταφέρνεις καθημερινά να συναναστρέφεσαι μόνο με ανθρώπους που εκτιμάς».

Ρ.Σ.: «Η επιτυχία είναι κάτι πολύ σχετικό, αλλά και... στιγμιαίο. Επιτυχία είναι να σου αρκούν λίγα πράγματα για να είσαι ευτυχισμένος. Είναι μια καλή βραδιά στο θέατρο».

Και τηλεόραση τι είναι;

Χ.Σ.: «Η πηγή όλων των δεινών που ζούμε. Η τηλεόραση άνοιξε διάπλατα την πόρτα στον καταναλωτισμό. Μας έχει κάνει να φαντάζουμε... μίζεροι όταν δεν έχουμε ακριβώς όλα όσα έχει και ο διπλανός μας».

Ρ.Σ.: «Η τηλεόραση είναι ένα εξαιρετικό μέσο, το οποίο όμως έχουμε καταφέρει να καταστρέψουμε, όπως και πολλά άλλα πράγματα πάνω στη Γη. Είναι μαγικό να μπορεί να ενημερωθεί ένας άνθρωπος που βρίσκεται ακόμα και στο πιο μακρινό χωριουδάκι της Ελλάδας ή να διασκεδάσει ένας άλλος που είναι μόνος του. Το θέμα είναι πού αφιερώνουμε όλο αυτόν τον τηλεοπτικό χρόνο που μας παρέχεται».

«Λατρεμένοι γείτονες» συνέχεια...

Ο Μπάμπης φοβάται να πάει στη νέα τους επιχείρηση, γιατί δεν ξέρει πώς να αντιμετωπίσει τη Φρόσω. Η Ολίβια, συναισθηματικά φορτισμένη από την αποβολή, κάνει το χατίρι της κόρης της και αφήνει τα παιδιά των διπλανών να διαβάζουν με τη Λυδία. Έτσι, η Μπέτυ ανακαλύπτει την υπεροχή των γνώσεων της Ολίβιας έναντι της Πελαγίας, που με τη «βοήθειά» της έγινε ρεζίλι στην τάξη και νιώθει άσχημα. Ο Μπάμπης έχει πάθει πλάκα με ένα όραμα με τη Φρόσω κι ενώ ο Άγγελος προσπαθεί να τον πείσει ότι είναι βλάκας που δεν εκμεταλλεύεται την κατάσταση, ο Ηλίας τον παροτρύνει να μιλήσει με τη Φρόσω για να την απομακρύνει.

Ο δάσκαλος εξηγεί στην Πελαγία ότι καλό θα ήταν να μη «βοηθάει» την Μπέτυ στα μαθήματά της. Ο Μπάμπης νομίζει ότι η κακή διάθεση της Πελαγίας οφείλεται στο ότι κάτι κατάλαβε για τη Φρόσω, αλλά εκείνη του λέει ότι νιώθει ανεπαρκής, γιατί και οι δυο τους είναι τούβλα. Τα παιδιά, όμως, φροντίζουν να τους αποδείξουν ότι αυτό δεν έχει καμία σημασία και ότι έχουν τους καλύτερους γονείς τους κόσμου. Από παρανόηση σε μια κουβέντα με τη Φρόσω ο Μπάμπης νομίζει ότι η Πελαγία ξέρει τα πάντα για το περιβόητο φιλί. Ο Άρης και η Ιφιγένεια προσπαθούν να πείσουν τους εαυτούς τους ότι είναι μόνο φίλοι. Τελικά, από παρεξήγηση σε παρεξήγηση η Πελαγία πείθεται ότι ο Μπάμπης έχει κάνει την κουτσουκέλα του!