Έχει μια διαφορετική ποιότητα η Καριοφυλλιά Καραμπέτη πέρα από το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της. Και κάθε φορά που μιλάει είναι μια όαση στην τρέλα της τοξικότητας που βιώνουμε από πολλαπλές πλευρές.
Το απέδειξε για άλλη μια φορά δίνοντας συνέντευξη στην Δέσποινα Καμπούρη για την εκπομπή «Weekenders».
-Φανταζόσουν ποτέ, μικρό κοριτσάκι στο Διδυμότειχο ότι θα έφτανες εδώ;
«Όχι βέβαια. Δεν ήταν κάτι που μπορούσε κανείς να το φανταστεί. Το επιθυμούσα στο πίσω μέρος του μυαλού μου γιατί ως παιδί είχα όλες αυτές τις υπέροχες εικόνες από τις ελληνικές ταινίες εκείνης της εποχής και είχε δημιουργηθεί μέσα μου όλη αυτή η αίσθηση της μαγείας»
-Κάποια στιγμή όταν θέλατε να πάτε στη Θεσσαλονίκη είπατε πως η μαμά σας αποφάσισε να πάτε αλλά εκεί που ήταν κυρία στο χωριό έφτασε στο σημείο να καθαρίζει σκάλες για να μπορέσει να σας βοηθήσει…
«Ναι, όντως. Όχι μόνο η μητέρα μου, όλη η οικογένεια. Και ο πατέρας μου. Από εκείνον ξεκίνησαν όλα. Ως ο αρχηγός της οικογένειας εκείνος είχε την ιδέα και το όνειρο να προσφέρει στην κόρη του καλύτερες συνθήκες παιδείας, να τη βοηθήσει για το μέλλον. Είχαμε αυτό το καφενείο στο χωριό που ήμασταν πολύ καλά εκεί, δεν μας έλειψαν πράγματα. Μια φτωχική, αγροτική οικογένεια που είχε και αυτό το καφενείο. Δεν πεινάσαμε. Απλώς όταν πήγαμε στη μεγάλη πόλη τα πράγματα ήταν πολύ πιο δύσκολα κι εκεί όντως έπρεπε να βρεθεί κάποια άλλη δουλειά».
-Όλα τα χρόνια της καριέρας σας ως σήμερα δεν ακούστηκε ποτέ το όνομά σας, σε συγκρούσεις…
«Το θέατρο είναι μια δουλειά συνόλου, μια δουλειά συλλογική. Δεν μου αρέσει να υιοθετώ συμπεριφορές, ξέρω ‘ γω ντίβας ή οτιδήποτε οπότε να τσακωθώ για λόγους προβολής ή ναρκισσισμού ή εγωιστικούς και όλα αυτά»
-Πάντα μιλάτε για την αγάπη σας στις γυναίκες. Τις υπερασπίζεστε και δημόσια. Γυναικοκτονίες σεξισμός..
«Η βία υπάρχει και σε πολύ μορφωμένους ανθρώπους και σε ανώτατα κοινωνικά στρώματα. Κάποια στιγμή θα πρέπει οι άντρες να καταλάβουν πως οι γυναίκες δεν είναι απειλή για αυτούς. Αντίθετα. Τα δικαιώματά τους υπερασπίζονται και προσπαθούν να κατακτήσουν την περίφημη ισοτιμία.
Όμως ούτε στα θέματα των αμοιβών για παράδειγμα υπάρχει ισοτιμία. Οι άντρες αμείβονται σαφώς πολύ καλύτερα από γυναίκες»
-Πολύ συχνά έχει γίνει λόγος και για τον ηλικιακό ρατσισμό στη δουλειά
«Κατ’ αρχάς για να πάρουμε τη βιομηχανία του θεάματος, το Hollywood που είναι η εικόνα εκεί. Αν δεν υπάρχει από πίσω η αντίστοιχη προσωπικότητα ή οι υποκριτικές ικανότητες η βιομηχανία τους προσπερνάει και ψάχνει για φρέσκο αίμα»
-Γιατί έχετε επιλέξει να μην μιλάτε ποτέ για την προσωπική σας ζωή;
«Δεν θέλω να μιλάω για την προσωπική μου ζωή. Είναι ένας χώρος που θέλω να τον προστατεύω. Έτσι κι αλλιώς βλέπουμε πως τα πράγματα πολλές φορές δεν πάνε καλά, οι σχέσεις δεν κρατάνε αιώνια. Έρχεται ένας χωρισμός. Ένα ζευγάρι φτάνει στο σημείο να πάρει ένα διαζύγιο. Δεν του φτάνει ο προσωπικός του πόνος, έχει και όλη την κριτική και όλα τα άσχημα, τα κουτσομπολιά, αυτά που θα πει ο ένας κι ο άλλος. Δεν μου αρέσουν καθόλου αυτά. Δεν είναι ωραίο»
-Ζηλέψατε ποτέ;
«Σε περιόδους που ήμουν πολύ ερωτευμένη αν αισθανόμουν πως ο σύντροφός μου δεν τιμάει αυτή τη σχέση, εκεί πληγωνόμουν κι επειδή δεν μου αρέσει να βιώνω συναισθήματα αρνητικά προτιμούσα να σταματάω τη σχέση»
