Όσοι έχουν την τύχη να γνωρίσου από κοντά την Τζόυς Ευείδη ξέρουν πως είναι από τους πιο όμορφους ανθρώπους στον χώρο. Με τρελό χιούμορ και αυτοσαρκασμό είναι η ψυχή της παρέας και μιλάει πάντα ανοιχτά για όλα. Αυτό έκανε και στη σύντευξη που έδωσε στον Ανδρέα θεοδώρου στο Λοιπόν που κυκλοφορεί.
-Θυμάστε κάποιο απρόοπτο πάνω στη σκηνή που μπορεί να σας έφερε σε αμηχανία;
«Πολλά έχουν συμβεί, γιατί δουλεύω πάρα πολλά χρόνια. Έχω πάθει πολλά. Έχω πέσει χιλιάδες φορές, γι’ αυτό φημίζομαι για τις τούμπες που έχω φάει πάνω στη σκηνή. Φέτος μια από τις μεγάλες μου αγωνίες είναι να μην φάω άλλη μια τούμπα».
-Πώς το διαχειρίζεστε όταν πέφτετε;
«Βγάζω τρία κιλά ιδρώτα και θέλω να αυτοκτονήσω( γέλια). Συνεχίζω όμως σαν να μην έχει συμβεί. Αν δώσεις σημασία στο λάθος, θα καταστρέψεις και την υπόλοιπη παράσταση».
-Κάθε καλοκαίρι βλέπουμε σε επανάληψη το «Ρετιρέ»… Ποιο είναι το μυστικό αυτής της σειράς που εξακολουθεί να σημειώνει υψηλά ποσοστά τηλεθέασης;
«Τα κείμενα του Γιάννη Δαλιανίδη είχαν πάντα μια αμεσότητα και μια εξωστρέφεια που μέχρι σήμερα την έχει ο Έλληνας. Από εκεί και πέρα το «Ρετιρέ» μας διασκεδάζει, αν μας διασκεδάζει, λόγω της βιντατζιάς του. Βλέπουμε τα παλιά τηλέφωνα και οτιδήποτε σήμερα είναι ξεχασμένο. Βέβαια στις δημόσιες υπηρεσίες δεν έχουν αλλάξει και πολλά».
-Ισχύει ότι ο Δαλιανίδης ήταν τόσο αυστηρός που ακόμη και πρωταγωνιστές είχαν βάλει τα κλάματα;
«Εγώ δεν είχα βάλει ποτέ τα κλάματα, ήμουν από τους πολύ τυχερούς και ανθεκτικούς. Είμαι λίγο μαύρο σκυλί. Προτιμώ να κλαίω ιδιωτικώς αν είναι να κλάψω. Ο Δαλιανίδης πράγματι ήταν πολύ απαιτητικός στη δουλειά, ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ. Σαν άνθρωπος όμως ήταν γλύκα…
Μπορούσες να τους πεις ό,τι θέλεις, όμως το αποτέλεσμα σου έπρεπε να ήταν άρτιο, τα λόγια σου να είναι μαθημένα και να στροφάρεις γρήγορα σ’ αυτό που θα σε βάλει να κάνεις. Γιατί δεν σε έβαζε να κάνεις εύκολα πράγματα. Για έναν νέο ηθοποιό δεν είναι εύκολο να κάνει 532 κινήσεις, να λέει το κείμενο του και να τρώει κιόλας. Του χρωστάω πάρα πολλά, γιατί νομίζω την μισή τηλεόραση την έμαθα από τον Γιάννη».
-Κρίμα που δεν είδαμε το τέλος σε μια σειρά που έγραψε ιστορία…
«Ναι, γιατί τότε έγιναν οικονομικές ανακατωσούρες και να μην στα πολυλογώ, ούτε μισό ένσημο δεν έχουμε από το «Ρετιρέ». Κήρυξε πτώχευση η παραγωγή της σειράς και δεν πήραμε τίποτα. Δυστυχώς συμβαίνουν αυτά στο επάγγελμα».
-Μπορείτε σήμερα, μετά από τόσες επιτυχίες να πείτε ότι δεν χρειάζεται να ξαναδουλέψετε;
«Μου κάνεις πλάκα . Πόσα χρήματα νομίζεις ότι παίρνουμε από αυτές τις σειρές; Αυτά που παίρνει η Τζένιφερ Άνιστον από τα «Φιλαράκια»; Ακόμη πρέπει να δουλεύω για να ζήσω, δυστυχώς. Έχω ένα ωραιότατο στεγαστικό δάνειο που πρέπει να ξεπληρώσω».
-Πώς γίνεται κάποιοι ηθοποιοί να λένε ότι από μια σειρά αγόρασαν σπίτι και εσείς ακόμη να πρέπει να ξεπληρώνετε στεγαστικό δάνειο;
«Εγώ δεν είχα τόσο μεγάλο κασέ. Όταν ήμουν πιτσιρίκα δουλεύαμε για 3 και 60 και όταν μεγάλωσα το κασέ μου δεν μπορούσε να εκτιναχθεί στα ύψη, διότι ήμουν σε πολυπρόσωπες δουλειές. Δεν έκανα θίασο, φρόντιζα τους γονείς μου όλα αυτά τα χρόνια και τα ζώα. Δεν μπορούσα να κάνω κομπόδεμα».
