Η Χριστίνα Χειλά Φαμέλη, την οποία εμείς γνωρίσαμε ευρύτερα μέσα από τη συμμετοχή της στις Άγριες Μέλισσες του ΑΝΤ1 και τα τελευταία δύο χρόνια παρακολουθούμε στον Σασμό του Alpha, έχει δυο αδέλφια, που ανήκουν επίσης στον καλλιτεχνικό χώρο και με τα οποία είναι πολύ δεμένη. Ο Κωνσταντίνος είναι σκηνοθέτης και η Ζωή ασχολείται με τη σκηνογραφία και την ενδυματολογία [οι δυο τους στη φωτογραφία κάτω]
{https://www.instagram.com/p/BEfm9rJqkSJ/}
Μόλις πριν από λίγο η ηθοποιός μοιράστηκε μέσα από τρία stories της σκέψεις και συναισθήματα του αδελφού της, όπως τα μοιράστηκε εκείνος μέσα από ανάρτηση στο Facebook. Αφορμή; Η τραγωδία στα Τέμπη και το γεγονός ότι "παρά τρίχα" δεν υπήρξε και ίδιος μέρος της. Δε νοιώθει τυχερός, όμως, και εξηγεί γιατί.
"Την Τρίτη θα ανέβαινα Θεσσαλονίκη, με πιθανότερο όλων το συγκεκριμένο τρένο. Μια μέρα πριν ο κολλητός μου, μου λέει πως τελικά θα φύγει και αυτός Τρίτη και έτσι ανέβηκα μαζί του με αυτοκίνητο", ξεκινά την ανάρτησή του ο σκηνοθέτης λέγοντας στη συνέχεια πως το επόμενο πρωί κατακλύστηκε από μηνύματα κοντινών του ανθρώπων που είχαν ανησυχήσει.
"Μέλη της οικογένειας μου, για κάποια ώρα δεν γνωρίζανε με σιγουριά αν έφυγα τελικά με το τρένο ή με αμάξι. Δεν ξέρανε δηλαδή με κάποια σχετική σιγουριά αν ζω ή όχι. Τι φρικιαστικό συναίσθημα για έναν αδερφό, μια αδερφή, έναν γονιό", γράφει ο Κωνσταντίνος Χειλάς καταλήγοντας, βέβαια πως "Το φρικιαστικότερο όλων, είναι να ξέρεις με σιγουριά πως το κοντινό σου άτομο είναι νεκρό. Πως ό,τι και να γίνει τελείωσε, παρασέρνοντας μαζί με τον θάνατο του και τη δική σου ζωή, αλλάζοντας την για πάντα".
"Και γιατί αυτό;", αναρωτιέται.
"Από αμέλεια, από απροσεξία, από μια νοοτροπία ενός ολόκληρου τόπου που ενδόμυχα ελπίζει να μην βρεθεί στην άτυχη θέση", απαντά ο ίδιος. "Είτε αυτή είναι στο Μάτι, είτε σε μια Ρικομέξ, μια Μαρφιν ή σε ένα τρένο, που αν θέλαμε θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε με σιγουριά αν ταξιδεύει με ασφάλεια ή όχι. Αν υπάρχει ένα άλλο τρένο που ταξιδεύει για 12 ολόκληρα λεπτά κατα πάνω του. Θα μπορούσαμε να το γνωρίζουμε, αν υπήρχε ο ελάχιστος σεβασμός προς την ανθρώπινη ζωή", συνεχίζει.
"Ένας λαός που ελπίζει να τον βοηθήσει και να τον προφυλάξει 'η Παναγία', εναποθέτοντας τα πάντα σε μια ελπίδα πως ίσως τα πράγματα δεν θα φτάσουν σε κάποια τραγωδία, αγνοώντας βέβαια πως είναι βουτηγμένος εξ ολοκλήρου στην απόλυτη τραγωδία και παίρνει μέρος σε αυτήν", γράφει, μεταξύ άλλων ο Κωνσταντίνος τονίζοντας πως δεν νιώθει τυχερός που δεν ήταν κι εκείνος μέσα σε αυτό το τρένο.
"Νιώθω, όπως πολλοί συνάνθρωποι μου, πως όχι, ήμουν και εγώ εκεί, πως μαζί με τα θύματα αυτού δυστυχήματος πέθανε και ένα δικό μας κομμάτι, ο αδερφός μας, η αδερφή μας, ο πατέρας μας, ή μητέρα μας, ο κολλητός μας, η κοπέλα μας, το αγόρι μας, το σκυλί μας και τα όνειρα των νεκρών που πια γίνονται οι δικοί μας εφιάλτες, όπου φωνάζουνε να μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο".
"Και αυτό είναι ευθύνη του λαού. Δική μας ευθύνη, του διπλανού μας. Αν δεν κάνουμε το μέγιστο για αυτό που συνέβη, τότε οι πραγματικοί δολοφόνοι και ηθικοί αυτουργοί είμαστε εμείς, που ανεχόμαστε να δολοφονούν τον διπλανό μας και να λέμε, 'ευτυχώς δεν ήμασταν εμείς'", συνεχίζει, και τα λόγια του ενώνονται με όλα εκείνων που ζητούν απαντήσεις στα αμέτρητα "Γιατί" και στέκονται έτοιμοι να αλλάξουν τον κόσμο. Ίσως τώρα ήρθε, όντως η ώρα.
