Δύσκολες είναι οι τελευταίες ώρες για τον Χάρη και την Αντελίνα Βαρθακούρη καθώς έφυγε από τη ζωή ο αγαπημένος τους σκύλος. Ο Μέλος δεν άντεξε και έφυγε στα 20 του χρόνια. Η Αντελίνα Βαρθακούρη τον αποχαιρέτησε με ένα μακροσκελές κείμενο στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram.
«Η χειρότερη και η πιο δύσκολη μέρα της ζωής μου. Ψάχνω να βρω δύναμη να γράψω και τα δάκρυα μου με έχουν πνίξει. Ένας πόνος τόσο μεγάλος που σκίζει την καρδιά μου σε 1000 κομμάτια. Ο Μελάκος μας, ο γιος μας, το πρώτο μας παιδάκι γιατί αυτό ήταν, η πιο φωτεινή ψυχή που με γνώρισε μαθήτρια, με μεγάλωσε, με πάντρεψε και μεγάλωσε και τις κόρες μας έφυγε χθες για έναν καλύτερο και ειρηνικό τόπο.
Το αγοράκι μου, το Μελέρι μου, η ζωή μου έφτασε 20 ετών. 20 χρόνια που μας έδειξες αγάπη, στοργή και νοιάξιμο άνευ όρων. Προσπαθώ να βρω παρηγοριά και δεν βρίσκω πουθενά Μέλο μου… μου λείπεις, μ’ ακούς; Πονάω μ’ ακούς, δεν αντέχω στη σκέψη ότι δεν θα σε ξαναδώ, μ’ ακούς;; Αλλά τι λέω; Τι λέω; Εσύ είσαι φως που θα φωτίζεις πάντα το δρόμο μας, είσαι αγάπη φωλιασμένη στην καρδιά μας και χθες κλείνοντας τα ματάκια σου μας άφησες πίσω τεράστια κληρονομιά αγάπης, μιας απέραντης αγάπης που μας βρήκε όλους αγκαλιά να πονάμε αφόρητα για σένα.
Σ’ ευχαριστώ για όλα, το επίμονο βλέμμα σου χθες μου τα είπε όλα, συγχώρησε με και τρέξε, γέλα, πρόσεχε μας από εκεί ψηλά κι έλα να με βρίσκεις στα όνειρά μου να μπορώ κι εγώ να δαμάζω για λίγο τον πόνο μου. Μας έμαθες τόσα πολλά… Σ’ αγαπώ απέραντα, δεν θα σε ξεχάσω ποτέ, ζεις στην ψυχή μου, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο χωρίς εσένα…καλή αντάμωση!», έγραψε η Αντελίνα Βαρθακούρη.
H νέα της ανάρτηση:
Η παρουσιάστρια επανήλθε λίγες ώρες αργότερα με μία δεύτερη ανάρτηση σε σχέση με τα σχόλια που έλαβε για την πρώτη.
«Ζούμε πολύ δύσκολες εποχές. Εποχές που η τόση δυσκολία θα φέρει αλλαγές σε όλα τα επίπεδα.
Ζουμε εποχές μεγάλου πόνου, εγωισμού, ασπλαχνιάς, αδικίας και προβληματισμού αλλά και προσπάθειας απ’ την ίδια τη φύση αναδιοργάνωσης τους χάους. Ζουμε εποχές που δύσκολα θα βρεις τη φιλία, που άνθρωπος σκοτώνει άνθρωπο, που άνθρωπος πνίγει παιδί, που ίσως γονιος αφαιρεί τη ζωή του σπλάχνου του. Έχουμε όμως ηθική υποχρέωση όλοι μας να κρατήσουμε τις ψυχές μας όρθιες και ανθρώπινες, με ενσυναίσθηση, πίστη και αγάπη.
Δεν θα απολογηθώ σε κανέναν γιατί πονάω το σκυλάκι μου που έφυγε 20 ετών. Δεν θα απολογηθώ σε κανέναν για το τι αισθάνομαι. Δεν θα βάλω μέτρο στον πόνο μου για τον πιο πιστό μου φίλο μου που κοιμόμασταν και ξυπνούσαμε μαζί 20 ολόκληρα χρόνια και μοιραστήκαμε τις πιο σπουδαίες στιγμές. Δεν θα πω στις κόρες μου που προχθές τον είχαν αγκαλίτσα και τον χαϊδευαν την ώρα που έκλεινε τα ματάκια του και έκλαιγαν τόσο πολύ από πάνω του ότι θα βάλουν μέτρο και θα αγαπούν με μέτρο ένα κομμάτι της οικογένεια μας.
Μια ψυχή όπως ο Μελάκος μας, προχθές μας ένωσε, μας άφησε αγκαλιά και τους 4, να πονάμε ταυτόχρονα το ίδιο για τον χαμό του και μας χάρισε μια τόσο δυνατή στιγμή που οι 4 μας θα θυμόμαστε για πάντα γιατί και ο πόνος αγάπη είναι. Γίναμε καλύτεροι άνθρωποι προχθές και οι 4 και αυτό μας το έμαθε ένας σκύλος που στη δική του αγάπη δεν έβαζε μέτρο και την πρόσφερε απλόχερα…αυτό μας μαθαίνουν τα ταπεινά ζώα σε εμάς τους τόσο εγωιστές ανθρώπους.
Την αγάπη του Θεού την βρίσκεις παντού, στους ανθρώπους, στα ζώα, σε όλη τη φύση. Πονάει η ψυχή μου και σφάζεται με τον πόλεμο στην Ουκρανία, με όλους τους πολέμους στη γη, τους υλικούς, τους οικονομικούς, τους ψυχολογικούς, τους πολέμους της πεινας στην Αφρική αλλά παραμένω άνθρωπος και εξακολουθώ να πονάω γι αυτά που αγαπώ, που εχώ δίπλα μου, που μου πρόσφεραν και που τους πρόσφερα και δεν ξεχωρίζω ψυχές και δεν μπαίνω σε διαδικασία να σκεφτώ πως θα τους αποχαιρετήσω για να μην παρεξηγηθούν κάποιοι.
Όταν ο Θεός έδωσε αγάπη δεν έδωσε και μέτρο. Μακάρι να ημουν τόσο δυνατή και να μπορούσα μόνη μου να αλλάξω τη γη…αυτό όμως είναι κάτι που θα το κάνουμε όλοι μαζί ενωμένοι ξεκινώντας απ’ τις ψυχές μας ένας ένας. Να στε όλοι καλά ❤️
