Η ίδια είπε: «Όταν ήρθε το παιδί και ήρθε η ευθύνη, ήρθε και η γκρίνια. Τα παιδάκια στην αρχή κλαίνε, κλαίνε συνέχεια και σε όλα αυτά ήμουν μόνη μου. Στην αρχή με βοηθούσε, αλλά άμα εγώ ήθελα ένα διάλειμμα, να μιλήσω στο τηλέφωνο με μια φίλη μου, μου έλεγε “μιλάς με τη φίλη σου ενώ έχεις το μωρό;” και του έλεγα ότι “εσύ είσαι εδώ.

Δεν μπορείς να με βοηθήσεις;” Και μου έλεγε “θέλει τη μάνα του”. Ούτε ένα λεπτό δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Όσο πιο δύσκολα ήταν τα πράγματα, τόσο περισσότερο ήθελε να φύγει. Όταν έπαθα κατάθλιψη, έφευγε. Όταν έπαθα καρκίνο, όχι μόνο έφυγε, εξαφανίστηκε. Έκλαψε στην αρχή και μετά εξαφανίστηκε».

Δείτε το σχετικό βίντεο: