«Ήταν ένα πολύ μεγάλο σοκ. Η μία εγκυμοσύνη μάλιστα ήταν προχωρημένη. Όταν έχεις ακούσει την καρδιά του μωρού που κυοφορείς και σε μία από τις επόμενες εξετάσεις δεν ακούς πια την καρδούλα που χτυπούσε μέσα σου, είναι πολύ ισχυρό το σοκ.

Ήταν πολύ επώδυνη και η επέμβαση που έπρεπε να κάνω μετά. Γενικά ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος, γιατί είχα μπει στη διαδικασία της σκέψης, ότι θα γεννηθεί το παιδάκι μου. Δεν είχα προηγούμενη εμπειρία, αυτή ήταν η πρώτη μου εγκυμοσύνη. Σ΄ αυτήν την περίπτωση, πάντα σκέφτεσαι «και αν δεν τα καταφέρω»;

Όσο για το στρες την περίοδο της εγκυμοσύνης, λέει:

«...Εγώ έχω ψυχοσωματικά. Αυτή η ιστορία, είχε να κάνει κυρίως με τις ορμόνες μου, Ακολουθούσα μια θεραπεία αγωγής επί μήνες. Όμως, δεν έχασα το κουράγιο μου. Είπα «θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε» Αν τα πράγματα δεν έρχονταν φυσιολογικά, ενδεχομένως θα έμπαινα στη διαδικασία εξωσωματικής γονιμοποίησης».

Πηγή: περιοδικό ΕΓΩ