Απ’ τη στιγμή που στην Ελλάδα περάσαμε απ’ τη μακαρονάδα, στο σπαγγέτι και στη συνέχεια στην Ιταλική πάστα, αρχίσαμε να εκπαιδεύουμε το γευστικό μας αισθητήριο σε μια νέα λογική απόλαυσης των ζυμαρικών. Κατ’ αρχάς αρχίσαμε να κατανοούμε την περίεργη για τις παλιές εποχές, έννοια “αλ ντέντε” και σιγά-σιγά να ξορκίζουμε τα παραβρασμένα ζυμαρικά που ήταν ο κανόνας στο ελληνικό παραδοσιακό σπίτι. Ακόμη βέβαια η αίσθηση “αλ ντέντε” ξενίζει πολλούς, αλλά υποθέτω ότι αυτοί δεν ενδιαφέρονται να μας διαβάσουν. Ξέρουν τα μαμαδίστικα και αρκούνται σ’ αυτά.
Μπορεί όλοι οι δρόμοι να οδηγούν στη Ρώμη, αλλά το πρώτο βήμα στη σωστή κατεύθυνση, επετεύχθη μερικώς μέσα απ’ την συνείδητοποίηση ότι τα Ιταλικά ζυμαρικά πρέπει να στέκουν τα ρημάδια! Δεν είναι χυλοπίτες για τη φαφούτα τη γιαγιά!
Στη συνέχεια, αρχίσαμε να γινόμαστε πιο δεκτικοί σε νέες γεύσεις, πέρα απ’ τον κιμά, την “καραβίσια μακαρονάδα” με σάλτσα ψητού και την κλασική Κυριακάτικη με κόκκινη σάλτσα για την οποία υπάρχουν σίγουρα περισσότερες συνταγές, απ’ ότι Ελληνίδες μαμάδες-μαγείρισσες. Πειραματιστήκαμε κατ’ αρχάς με την καρμπονάρα, με κρέμα βεβαίως στη βλαχοαμερικάνικη βερσιόν, αλλά κάποιοι ευτυχώς τελευταία, το γύρισαν στην αυθεντική συνταγή, μόνο με αυγό και μπέικον. Άγιο είχαμε!
Τα μακαρόνια με κιμά, έγιναν Μπολονιέζ και η μακαρονάδα με σάλτσα ντομάτας, έγινεΝαπολιταίν και τώρα τελευταία, Πομοντόρο Μπασίλικο. Μπήκε μια κάποια τάξη στα πράγματα, δε λέω. Μη γκρινιάζουμε εν μέσω περιόδου εθνικής ανάτασης.
Η μαρινάρα, η γαριδομακαρονάδα, η αστακομακαρονάδα, η πουτανέσκα (σιγά μη ξέφευγε αυτή ειδικά) και η αραμπιάτα μπήκαν στο λεξιλόγιό μας και αποτέλεσαν λόγο εξόδου σε Ιταλικό εστιατόριο. Μάθαμε στη πορεία και τις παπαρδέλες, το ριγκατόνι, τις πέννες, τα λινγκουίνι και άλλες άγνωστες λέξεις. Άσε που απ’ το κεφαλίσιο και το ρεγκάτο (φευ) πήγαμε στην παρμεζάνα με κίνηση ρουά ματ… αυτό κι’ αν είναι πολιτισμική πρόοδος!
Και ως εδώ, η εκπαίδευση του ελληνικού κοινού στη γευστική κουλτούρα ζυμαρικών, από αυθεντίες στο θέμα, Ιταλούς σεφ, εστιατορίων, είναι απόλυτα θετική εξέλιξη.
Αλλά αυτή η εξέλιξη που ξεκίνησε από Ιταλικά εστιατόρια, τρατορίες και ταξίδια των Ελλήνων στη γείτονα χώρα (με κύριο κίνητρο βέβαια να βρουν φτηνά Αρμάνι), δεν έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της.
Εκεί που ο εμπλουτισμός της γευστικής κουλτούρας μας με τη Ιταλική λογική μαγειρέματος των ζυμαρικών χωλαίνει ακόμη, είναι στη σπιτική κουζίνα.
Γιατί ενώ οι Ιταλικές γεύσεις άρεσαν σε πολύ κόσμο, η τεχνική μαγειρέματος και κυρίως η ιεροτελεστία των Ιταλών όταν μαγειρεύουν πάστα σπίτι τους, δεν έχουν ακόμη γίνει πολιτισμικό κτήμα των Ελλήνων.
Έτσι όταν με “τεχνικές συμβουλές τυπικής Ελληνίδας μαμάς” ή με νοοτροπία “νταξ’ μωρέ, μια μακαρονάδα βάζω στα γρήγορα…σιγά τώρα” προσπαθούμε να φτιάξουμε Ιταλικές συνταγές πάστα σπίτι μας, όλο και κάτι δε βγαίνει όπως θα έπρεπε. Το βλέπεις απ’ τα αποτυπώματα των ζυμαρικών στο πλακάκι της κουζίνας προκειμένου να τσεκαριστεί ότι έγιναν. Μαγειρικός μεσαίωνας, το συγκεκριμένο τιπ! Σε επίπεδο ξεματιάσματος της κατσαρόλας, φέρνει.
Γι’ αυτό αποφασίσαμε στο Cucina Caruso να φτιάξουμε ένα βίντεο με τα βασικά μυστικά τεχνικής που είναι απαραίτητo να έχουμε κατανοήσει, προκειμένου να μπορούμε να εκτελέσουμε σπίτι μας, οποιαδήποτε ιταλική συνταγή ζυμαρικών, σα να είμαστε βέροι Ιταλοί. Και προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμε, τόσο το “τι”, όσο και το “γιατί”. Δείτε το!
Απλά και εύκολα πράγματα που για τους Ιταλούς είναι δεύτερη φύση, στην Ελλάδα είναι φυσικό ότι υπάρχει ανάγκη να τα μάθουμε και να τα κατανοήσουμε καλά, ώστε να ξεφύγουμε απ’ τις λάθος συνήθειες που έχουμε κληρονομήσει, ο καθένας απ’ το σπίτι του.
Τα παρουσιάζω βέβαια εγώ, που δεν είμαι Ιταλός, ούτε και επαγγελματίας σεφ. αλλά κάπου έχω ένα προβάδισμα έναντι αυτών. Γνωρίζω πολύ καλύτερα από έναν Ιταλό σεφ, τα μικρά αλλά πολλά λάθη που κάνουν οι Έλληνες στη κουζίνα τους όταν μαγειρεύουν μακαρόνια, που για τους εξπέρ είναι τόσο αυτονόητα, ώστε δεν δίνουν έμφαση. Γιατί κάποτε τα λάθη αυτά, τα έκανα και εγώ, πριν μάθω απ’ τους Ιταλούς. Άλλο ένα τεράστιο κέρδος από έναν γάμο με Ιταλίδα, πέρα από δύο απίθανες κόρες και πολλές γαστρονομικές αναμνήσεις στα συχνά ταξίδια στη Ρώμη.
Ελπίζουμε να βρείτε το video και το συγκεκριμένο άρθρο τόσο χρήσιμα, ώστε να μοιραστείτε με φίλους σας, όλα τα απλά μυστικά του πως να μαγειρεύετε πάστα σαν Ιταλοί. Είναι εξαιρετικά εύκολο να πετυχαίνετε σπίτι σας αυθεντικά Ιταλικές γεύσεις στα ζυμαρικά. Αρκεί να αφομοιώσετε την τεχνική ώστε να γίνει συνήθεια, και να έχετε μεράκι, αγάπη και πλήρη αφοσίωση στο τέλειο αποτέλεσμα όταν μαγειρεύετε ζυμαρικά. Και οτιδήποτε άλλο βέβαια. Είναι σοβαρή υπόθεση το μαγείρεμα!
Όπως λέω και στο βίντεο, πιστεύω πραγματικά, πως την καλύτερη Ιταλική πάστα θα την απολαύσετε σπίτι σας απ’ τα χέρια σας.
Τα 10 τεχνικά μυστικά που μεταμορφώνουν την μακαρονάδα σε Ιταλική:
#1. Η ποιότητα των πρώτων υλών
#2. Μεγάλη κατσαρόλα και πολύ νερό (5λτ. νερού ανά πακέτο ζυμαρικών 500γρ.)
#3. Πρώτα αλάτι, μετά ζυμαρικά και ταυτόχρονα χρονόμετρο
(2 κ.σ. αλάτι για ένα πακέτο ζυμαρικών 500γρ.)
#4. Πάντα από πάνω, και συχνό ανακάτεμα με ανοιχτή κατσαρόλα
#5. Σχολαστικοί με τον χρόνο
#6. Η σάλτσα σε βαθύ τηγάνι
#7. Το μαγικό φλυτζάνι με νερό και το σούρωμα
#8. Ανακάτεμα των ζυμαρικών και το δέσιμο με σάλτσα στο τηγάνι
#9. Άμεσο σερβίρισμα σε ζεστά πιάτα
#10. Η αναζωογόνηση των πλατιών (κυρίως) ζυμαρικών, πριν το δεύτερο σερβίρισμα με το μαγικό νερό
Το βίντεο:
Η πρώτη παραγωγή βίντεο του Cucina Caruso έγινε εφικτή χάρη σε μια σειρά από ευτυχείς συγκυρίες.
Όλα ξεκίνησαν με βάση την ευγενική προσφορά της εταιρίας παραγωγής Cinegram και όλης της ομάδας, να αναλάβουν αυτή τη δουλειά με μεράκι, επαγγελματισμό αλλά και πολύ κέφι -όντας φανατικοί φίλοι του blog- για να δημιουργήσουν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα σε επίπεδο παραγωγής. Τους ευχαριστώ πολύ, έναν προς έναν.
Άλλοι καλοί φίλοι του blog, στη διαφημιστική εταιρία Longbus, μας έφεραν σε επαφή με τη Λίμνη Βουλιαγμένης. Οι άνθρωποι της Λίμνης Βουλιαγμένης, χωρίς να μας ξέρουν, μας εμπιστεύθηκαν και αποφάσισαν να συμβάλουν καταλυτικά στο εγχείρημα, με τον μαγευτικό τους χώρο και όχι μόνον. Τους ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί χωρίς τη βοήθειά τους και τη μαγεία της ατμόσφαιρας του συγκεκριμένου χώρου, δεν θα είχαμε καταφέρει να υλοποιήσουμε την ιδέα.
Αισθάνομαι πραγματικά τυχερός που καταφέραμε χάρη στη Cinegram, τη Longbus και εντέλει στη Λίμνη Βουλιαγμένης, να υλοποιήσουμε μια τέτοια παραγωγή σε ένα τόσο εμπνευστικό περιβάλλον. Ομολογώ ότι η εικόνα που είχα για τη Λίμνη Βουλιαγμένης πριν πάω φέτος, ήταν απ’ τα 80’ς, και δεν είχε καμμία σχέση με το αναβαθμισμένο περιβάλλον που έχει δημιουργήσει η νέα διαχείριση σήμερα. Αν και η μέρα των γυρισμάτων ήταν εξουθενωτική, τα διαλείμματα στο εστιατόριο πίνοντας ποτό, ή τρώγοντας Ιταλική πάστα ήταν βάλσαμο.
Η κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν στη Λίμνη, αποτελεί καλό παράδειγμα αξιοποίησης μιας μοναδικής Ελληνικής φυσικής ομορφιάς.
Και μου έκανε εντύπωση πως, εντελώς κατά σύμπτωση, συναντήθηκα στο χώρο του εστιατορίου, με διαφορετικούς γνωστούς και φίλους, που είχαν όλοι έρθει απ’ τα βόρεια προάστια και ήταν μαγεμένοι απ’ τον χώρο. Άλλο ένα καλά κρατημένο μυστικό, φαίνεται ότι γίνεται τρέντυ, στους καλύτερους κύκλους των Αθηνών.
Αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας είναι και ένα δεύτερο βίντεο με τεχνικές και μυστικά για το κρέας, το οποίο και θα παρουσιάσουμε λίαν προσεχώς. Μέχρι τότε όμως, ζούμε και αναπνέουμε για Ιταλικές μακαρονάδες. Και επειδή θα θέλετε να εφαρμόσετε τις γνώσεις σας πρακτικά, πιο κάτω παραθέτουμε μια σειρά από συνταγές και άρθρα για να σας δώσουν ιδέες να μαγειρέψετε, τώρα που νιώθετε Ιταλοί.
Περισσότερες συμβουλές & συνταγές αλ Καρούζο μπορείς να βρεις πατώντας εδώ.
