Η σοκολατόπιτα ή ό,τι αποκαλείται πλέον έτσι, είναι βεβαίως ωραιότατο γλυκό και γευστικά προκλητικό, αφού η γοητεία του στηρίζεται στην ακαταμάχητη μαύρη θεά, τη σοκολάτα. Και είναι σίγουρο πως οι άπειροι πιστοί της θα βρουν τουλάχιστον μια ακόμη εκδοχή που θα λατρέψουν, όπως και αν βαφτίζεται.
Η ιστορία της πίτας εν γένει, όπως έχουμε γράψει στο pandespani, πάει πίσω στην αρχαιότητα, αυτή της πίτας σοκολάτας είναι ωστόσο αρκετά νεότερη. Η πιο παλιά γραπτή αναφορά στη "σοκολατόπιτα" (ως σοκολατόπιτα, chocolate pie) στις ΗΠΑ γίνεται το 1880, στο βιβλίο της Maria Parloa (Miss Parloa's New Cook Book, 1880, 1882) που έδινε συνταγές χρησιμοποιώντας τη σοκολάτα Bakers. Η ίδια η εταιρία Bakers of Dorchester μάλιστα, όπως και άλλες της σοκολατοποιίας, προωθούσαν ήδη ενεργά τα προϊόντα τους δίνοντας ιδέες για την παρασκευή τους ανάμεσα στις οποίες και η πίτα/κέικ ή η κρέμας σοκολάτας. Ο όρος σοκολατόπιτα αναφέρεται επίσης στο βιβλίο του Λευκού Οίκου το 1887 (White House Cook Book, Janet Halliday Ervin & Fannie Gilette, 1887), αν και η συνταγή αφορά σε κρέμα.
Οι σημερινές συνταγές για σοκολατόπιτα ανά τον κόσμο (συμπεριλαμβανομένης όψιμα της Ελλάδας) δεν διαφέρουν από αυτές τις πρώτες, που εξελίχθηκαν ταχύτατα πάνω στη βασική σύνθεση 'αβγά, ζάχαρη, σοκολάτα, αλεύρι, βούτυρο' και έδωσαν διάφορες εκδοχές σε δομή και εμφάνιση: αφράτες περισσότερο ή λιγότερο, με κρούστα ή χωρίς, ζουμερές και κρεμώδεις ή πιο στεγνές, σε συνδυασμούς με φρούτα ή ξηρούς καρπούς, αρωματικά τε και μπαχαρικά κλπ κλπ, αλλά και στρογγυλές, ψηλές, χαμηλές, σαν σκακιέρες και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Η ιδέα πάντως του γλυκού εξακολουθεί να κινείται μεταξύ ενός ζουμερού κέικ-τούρτας και ενός περίπου σουφλέ, ίδια κι απαράλλαχτη δυο αιώνες τώρα, πριν λανσαριστεί στα καθ’ ημάς με καθυστέρηση. Σημειωτέον ότι η σοκολατόπιτα σε ανάλογη ποικιλία μορφών, αποκαλείται από τον εκτός Αμερικής κόσμο γλυκό σοκολάτας ή κέικ σοκολάτας ή τούρτα σοκολάτας, όπως δηλαδή το λέγαμε κι εμείς πριν τα τελευταία βαφτίσια.
Η συνταγή που ακολουθεί είναι εύκολη και είναι μια από αυτές που γίνονται στο σπίτι (κατά κανόνα από την Έτνα, που είναι η αδιαμφισβήτητη αρχηγός της σοκολάτας). Στην ίδια κατηγορία θα μπορούσαν να ενταχθούν τόσο η τάρτα σοκολάτας με αμύγδαλα όσο και η σοκολατένια τούρτα με βατόμουρα. Είναι γλυκιά τόσο όσο, πλούσια σε γεύση σοκολάτας, μαλακή σε υφή και διακριτικά αρωματική.
Μπορείτε να παίξετε με τα φρούτα και τα ποτά, αντικαθιστώντας το πορτοκάλι με μανταρίνι ή γκρέιπφρουτ και το κουαντρό με γκραν μαρνιέ, μπράντι ή κονιάκ ή ρούμι ή να σετάρετε το λικέρ με το φρούτο, δίνοντας έμφαση σε ένα άρωμα που να ‘ακούγεται’ περισσότερο στο γλυκό. Η άχνη ζάχαρη δείχνει τη σοκολατόπιτα κομψή και ταιριάζει με τη σαντιγί στο πλάι ή το παγωτό. Το σχέδιο γίνεται με λωρίδες χαρτιού που μασκάρουν τα τμήματα όπου που το γλυκό θα διατηρηθεί ανέπαφο και σκούρο. Μπορείτε επίσης να το επικαλύψετε με λιωμένη σοκολάτα (όπως στη συνταγή εδώ), αρκετά ρευστή.
Το καλύτερο ταίριασμα πάντως (το άφησα για το τέλος) έγινε στα τελευταία κομμάτια, όταν προστέθηκε στην επιφάνεια το απίστευτο λικέρ σοκολάτας Plaisir Noir της φωτογραφίας (η σωστή φωτό θα προστεθεί την επόμενη φορά, που θα έχω φροντίσει να προλάβω). Ένα μπουκάλι-έκπληξη εμφανίστηκε ξαφνικά για να δοκιμαστεί (για την ακρίβεια βγήκε από μια σακούλα στα χέρια της αδελφής μου που είχε αμφίσημο ύφος αναγγελίας τύπου νταν-ντάαααννν). Δοκιμάστηκε και, λίγο το λούσιμο της σοκολατόπιτας λίγο κάτι κρύα σφηνάκια με μικρό κουταλάκι, το μπουκάλι με το σοκολατένιο περιεχόμενο που πεθαίνεις, έφτασε στη μέση! Το Plaisir Noir εγκρίθηκε μετ’ ενθουσιασμού και βαθμολογία 5 στα 5 με πολλά θαυμαστικά (καθότι έγινε τεστ-κέρασμα γευστικό και στους φίλους) και θεωρήθηκε ομόφωνα η απολαυστικότερη υγρή μορφή αρωματικής σοκολάτας δυο χρήσεων (λικέρ και γαρνιρίσματος) έβερ! (κατ’ εμέ καλύτερη από την αντίστοιχη της Godiva). Tο έψαξα επομένως για να σας μεταφέρω το backstage της ‘Μαύρης Επιθυμίας’, η οποία παρά το γαλλικό της όνομα είναι ιταλικής προέλευσης από το Τορίνο, την πρωτεύουσα της σοκολάτας. Πρόκειται εν ολίγοις για λικέρ που παρασκευάζεται με αυθεντική παλιά συνταγή η οποία εναρμονίζει τη λιωμένη σοκολάτα (κακάο) σε αποσταγμένο ρούμι με έγχυση μπαχαρικών (η σοκολάτα στο ρούμι, όχι το αντίθετο). Το εκπληκτικό αποτέλεσμα έχει μια γλυκιά βελούδινη γεύση, με ισορροπημένη την ένταση του αρώματος της σοκολάτας σε ένα πυκνόρρευστο λικέρ που πίνεται ιδιαιτέρως ευχάριστα και η επίγευσή του κάθεται στον ουρανίσκο, γιατί έχει ένταση, παραμένει και είναι πλήρης. Το Plaisir Noir έχει λιγότερο αλκοόλ (16% σε σχέση με το 35-40% των λικέρ), πίνεται δροσερό απαραιτήτως, μπαίνει επίσης σε παγωτό, σε σαντιγί (δοκιμάστηκε) και σε φρούτα –ό,τι έχει μείνει στο μπουκάλι θα συνδυαστεί με αχλάδι, το πάντρεμα προδιαγράφεται σούπερ. Συστήνεται φυσικά η ανακάλυψη, εννοείται, ειδικά στους μανιώδεις φαν της σοκολάτας, που ψάχνονται με ό,τι εντείνει την απόλαυσή της. Κυκλοφορεί σε ντελικατέσεν (με λίγο ψάξιμο) ή με παραγγελία στο [email protected] που το στέλνει στο σπίτι με αντικαταβολή.
Μια ευπαρουσίαστη σοκολατόπιτα, όπως και αρκετές τάρτες/τούρτες σοκολάτας, γράφει έναν ωραίο επίλογο σ' ένα γεύμα/δείπνο τους περισσότερους μήνες του χρόνου, ακόμη και όταν οι περιστάσεις ζητούν αυτό το λίγο κάτι παραπάνω. Αν δεν την έχετε επιχειρήσει μέχρι στιγμής, καιρός να κάνετε την αρχή. Θα σας αρέσει.
Προετοιμασία: 20-30 λεπτά χωρίς βία. Θα χρειαστείτε ένα τετράγωνο ταψάκι ή πυρέξ 20 εκατ. πλευράς ή άλλου σχήματος ανάλογου όμως μεγέθους. Αν δεν θέλετε αλκοόλ στο γλυκό, απλώς παραλείψτε το. Εύκολη και γρήγορη συνταγή.
Υλικά (για 8 άτομα – σε τετράγωνο σκεύος πλευράς 20 εκατ.)
100 γραμ. βούτυρο σε κομμάτια (θερμοκρασία δωματίου) και έξτρα για το άλειμμα της φόρμας
125 γραμ. μαύρη σοκολάτα (κουβερτούρα) καλής ποιότητος
ξύσμα από 1 πορτοκάλι ή μανταρίνι & 1 σφηνάκι από τον χυμό του
2 σφηνάκια κουαντρό
5 αβγά
130 γραμ. ζάχαρη
50 γραμ. αλεύρι
1.5 κ.γ. μπέικιν πάουντερ
1 πρέζα αλάτι
25 γραμ. κακάο
1.5-2 κ.σ. άχνη ζάχαρη και σαντιγί ή/και λικέρ σοκολάτας για το γαρνίρισμα-σερβίρισμα
Προθερμαίνετε το φούρνο στους 200 βαθμούς C και αλείφετε με βούτυρο μια τετράγωνη φόρμα πλευράς 20 εκατ.
Ετοιμάζετε τη σοκολάτα: Βάζετε ένα μπολ σε μπεν μαρί, δηλ. πάνω σε κατσαρόλι με νερό που σχεδόν βράζει (το κάτω μέρος του μπολ είναι σε επαφή με το ζεστό νερό) και βάζετε τα κομμάτια της σοκολάτας να λιώσουν, ανακατεύοντας με σπάτουλα. Προσθέτετε το βούτυρο και το αλάτι και ανακατεύετε μέχρι να ενσωματωθούν τα υλικά. Αποσύρετε, ρίχνετε το ξύσμα και σταδιακά τον χυμό από το πορτοκάλι και και το ποτό, ανακατεύοντας πάντα μέχρι να έχετε ένα ρευστό ομοιογενές μείγμα. Το κρατάτε χωριστά.
Σημείωση: Το νερό του μπεν μαρί δεν πρέπει να βράζει ώστε η σοκολάτα να μην κάνει σβόλους.
Κάνετε το μείγμα της σοκολατόπιτας: Κοσκινίζετε το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ και το κακάο.
Χτυπάτε στο μίξερ τα αβγά με τη ζάχαρη να ενσωματωθούν (η ζάχαρη να λιώσει). Αν δεν χρησιμοποιήσετε μίξερ χειρός, μεταφέρετε το μείγμα σε άνετο μπολ και προσθέτετε τη λιωμένη σοκολάτα. Ανακατεύετε με σπάτουλα ώστε αυτό να γίνει ομοιογενές. Ρίχνετε το αλεύρι (με το μπέικιν πάουντερ και το κακάο) ανακατεύοντας ώστε να ενωθούν όλα τα υλικά.
Μεταφέρετε στη βουτυρωμένη φόρμα και ψήνετε στον καλά προθερμασμένο φούρνο για 18-20 λεπτά. To κέικ πρέπει να είναι μαλακό.
Σερβίρισμα: Βγάζετε τη σοκολατόπιτα αναποδογυρίζοντάς την σε πιατέλα και αφού τοποθετήσετε τις λωρίδες χαρτιού στην επιφάνειά της για μάσκα, πασπαλίζετε με ζάχαρη άχνη κάνοντας σχέδιο σαν άσπρο ταρτάν (τρέντι φέτος) ή άλλο της αρεσκείας σας. Σερβίρετε με σαντιγί ή παγωτό βανίλια και με το σιρόπι σοκολάτας ή (ακόμη καλύτερα) με συνδυασμό τους. Yummy.
Περισσότερες συνταγές αλά Pandespani μπορείς να βρεις πατώντας εδώ.
