Κυρία Μανέ, είναι γεγονός πως ότι γράφει ο Αύγουστος Κορτώ και μεταφέρεται στο θέατρο γίνεται επιτυχία. Πού πιστεύετε ότι οφείλεται αυτό;

Nομίζω ότι έχει μια πολύ αληθινή γραφή και προσεγγίζει τη γυναικεία ψυχολογία με ένα μοναδικό τρόπο. Αυτό αγγίζει τους θεατές καθώς έχουμε μεγάλη προσέλευση γυναικών.

Τι συζητήσατε και τι ήταν αυτό που ήθελε να δώσει στον κόσμο;

Ο Κορτώ μου εμπιστεύτηκε το βιβλίο του όταν του το ζήτησα καθώς η «Ρένα» του, άγγιξε πάρα πολύ και τη δική μου την ψυχή και από εκεί και πέρα δεν ασχολήθηκε καθόλου, ούτε καν μπήκαμε σε διαδικασία έρευνας και συζήτησης για το τι και το πώς. Ήρθε το είδε στην πρεμιέρα και χάρηκε πολύ.

Τι πιστεύετε ότι είδε ο Κορτώ σε εσάς και σας εμπιστεύτηκε τη Ρένα;

Αυτό πρέπει να ρωτήσετε τον ίδιο τον Κορτώ. Φαντάζομαι ότι τον έπεισε η δυνατή και ειλικρινής επιθυμία μου και κατάλαβε ότι θέλω πολύ να ζωντανέψω αυτό το ρόλο, εξάλλου ένας τόσο καλός συγγραφέας, έχει δυνατό ένστικτο και κριτήριο.

Μιλήστε μας λίγο για τη Ρένα… Ποιες ήταν οι σκέψεις σας όταν προσεγγίζατε τον ρόλο της; Εμένα βλέποντας την παράσταση, μου έβγαλε ότι είναι μια γυναίκα με πολύ μεγάλη καρδιά αλλά πολύ ταλαιπωρημένη.

Είναι αυτό ακριβώς, όπως το είπατε. Αυτό το στοιχείο είναι που με άγγιξε και εμένα: ένας τόσο ταλαιπωρημένος άνθρωπος όπως η «Ρένα» η οποία ήταν ιερόδουλη από μικρή μπορεί και αντιμετωπίζει πια τη ζωή της σε πολύ προχωρημένη ηλικία με αισιοδοξία και χαμόγελο. Δεν πτοείται από το βάρος των εμπειριών της αλλά περιμένει με χαρά «να δει άλλο ένα χάραμα να πιει άλλο ένα τσιγαράκι με το καφεδάκι της και να αγναντέψει από το μπαλκόνι» όπως λεέι η ίδια στο έργο. Αυτό νομίζω είναι κάτι μαγικό.

Παρακολουθώντας την παράσταση ένιωσα ότι αυτή η εναλλαγή από το παρόν στο παρελθόν είναι απαιτητική ερμηνευτικά…Τι σας δυσκόλεψε περισσότερο;

Έχω την αίσθηση ότι με τη «Ρένα» έχω ταυτιστεί και πια την αγαπώ τόσο πολύ που δεν με δυσκολεύει και δεν με κουράζει τίποτα. Πιο δύσκολο δηλαδή μου είναι να ανατρέξω στο παρελθόν και να δω τα στοιχεία που με δυσκόλεψαν και με προβλημάτισαν. Το απαιτητικό και αυτό που έβαλα στοίχημα ήταν να μην προσεγγίσω τη «Ρένα» με την εικόνα που μας φέρνει στο νου η λέξη πόρνη αλλά να δω όσο ήταν δυνατόν το κουκούλι της ψυχής της. Αυτά είναι λίγο δύσβατα μονοπάτια γιατί δεν έχω προσλαμβάνουσες, μίλησα βέβαια με γυναίκες που ασκούν αυτό το επάγγελμα για να πάρω μια γεύση αλλά μετά όλη η διαδικασία για να «χτιστεί» ο ρόλος ήταν καθαρά εσωτερικής διαδρομής.

Θα μπορούσατε να κάνετε παρέα με μια ιερόδουλη;

Δεν έχω κανένα πρόβλημα, δεν ζητάω άλλωστε πιστοποιητικά για να κάνω παρέα με έναν άνθρωπο. Θεωρώ όμως ότι κάτι πρέπει να αγγίξει την ψυχή μου για να μπορέσω να επικοινωνήσω μαζί του και, ξέρετε, όσο μεγαλώνουμε δεν είναι εύκολο να συμβεί αυτό.

Έχει τύχει να έρθουν να δουν τη «Ρένα» ιερόδουλες; Αν ναι τι σας έχουν πει;

Ναι βέβαια έχουν έρθει. Ο στόχος μου ήταν να ενδιαφέρει η ιστορία της «Ρένας» και να εμπνέει συναισθήματα δυνατά στους θεατές – δεν με ενδιέφερε να είναι σε πρώτο πλάνο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του επαγγέλματός της…Οι γυναίκες που ήρθαν, μου είπαν ότι τους έπεισα ως προς αυτό και η «Ρένα» τους αρεσε πολύ.

Πόσο έχει αλλάξει η θέση της γυναίκας από τότε μέχρι σήμερα;

Αν δεν είχε αλλάξει θα ήμασταν για ομαδικές αυτοκτονίες. (γέλια) Βεβαίως και έχει αλλάξει η θέση της και έχει προχωρήσει πολύ, δεν υπάρχει αυτή η αντιμετώπιση που υπήρχε αλλά θεωρώ ότι μια μορφή ρατσισμού μπορεί να υπάρχει ακόμα ως προς αυτές τις γυναίκες.

Πιστεύετε ότι υπάρχουν τόσο δυνατοί έρωτες στις μέρες μας όπως αυτός της Ρένας και του Μάρκου;

Για εμένα αυτή η ερώτηση που μόλις μου κάνατε ήταν ένα πολύ σοβαρό κίνητρο όταν διάβασα το βιβλίο. Είπα ότι «αν δεν υπάρχει στη ζωή ένας τόσο δυνατός έρωτας και αν είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει, ας κάνουμε τουλάχιστον τον κόσμο να ζήσει μαζί μας το παραμύθι επί σκηνής και να ταξιδέψει με τη “Ρένα” και αυτόν τον μεγάλο της έρωτα». Πολύ δύσκολο πάντως πια να υπάρξουν τόσο δυνατοί έρωτες.

Έχει χαθεί ο ρομαντισμός, συμφωνείτε;

Νομίζω ότι έχουμε μέσα στην ψυχή μας αυτά τα ψήγματα ανάγκης και όλοι λαχταράμε να ζήσουμε αυτό το απόλυτο και το μεγάλο. Το βλέπω και στη νέα γενιά παρόλο που είναι χωμένη μέσα στο facebook και στο instagram. Noμίζω ότι ουσιαστικά για να ξορκίσουν αυτή την μοναξιά και αυτή την έλλειψη, οι νέοι άνθρωποι παλεύουν και τρέχουν να βρουν επικοινωνία μέσα σε αυτή την πλαστή πραγματικότητα. Υπάρχει η ανάγκη για αγάπη που κάνει τους ανθρώπους να λειτουργούν με αυτό τον τρόπο έως απελπισμένα.

Εσείς ασχολείστε με τα social media;

Ναι, αλλά πολύ φειδωλά. Είναι ένα παράθυρο στον κόσμο αλλά ξεφεύγει πάρα πολύ. Δεν είμαι καθόλου υπέρ. Αν υπήρχε μέτρο θα ήταν όλα πολύ πιο καλά. Νομίζω ότι πέφτει η μάσκα και αποκαλύπτεται μια κοινωνία προβληματική και σαθρή. Με αγριεύει όλο αυτό, δεν μου είναι ευχάριστο.

Μπορεί ο έρωτας και η αγάπη να μας κρατήσει ζωντανούς;

Ναι βέβαια. Πιστεύω ότι μπορεί, και η «Ρένα» αυτό αποδεικνύει!! Και εγώ σε αυτό την ακολουθώ πιστά. Νομίζω ότι είναι ανάσα ζωής να υπάρχει αυτή η λαχτάρα.

Εσείς έχετε αγαπήσει και αγαπηθεί όσο θα θέλατε;

Νομίζω ότι καλά μου φέρθηκε η τύχη.

Έχετε αγαπήσει;

Νομίζω ναι και λέω νομίζω γιατί πάντα σε όλα τα πράγματα αφήνω ένα ερωτηματικό. Είμαι έτσι σαν άνθρωπος.

Στα 90ς ήσασταν από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες της ελληνικής τηλεόρασης χάρη στον ρόλο της Φλώρας στα «Εγκλήματα». Διάβασα σε μια συνέντευξή σας ότι παλιότερα χρειάστηκε να δώσετε μάχη για να πείσετε τους θεατρικούς παραγωγούς ότι είσαστε ικανή να ερμηνεύσετε και πιο δύσκολους ρόλους.

Ίσως έχει παραφραστεί κάπως αυτό που διαβάσατε. Αυτό που εννοούσα είναι ότι δεν είναι απλό ο παραγωγός να καταλάβει ότι ένας άνθρωπος μπορεί όταν έχει παίξει τη Φλώρα στα «Εγκλήματα» ή έχει κάνει τηλεόραση να κάνει ρόλους πιο απαιτητικούς και πιο δύσβατους. Με αυτή την έννοια το είπα. Ένας ηθοποιός για να ξεφύγει από την εικόνα που τον έχει συνδέσει το τηλεοπτικό κοινό, πρέπει να δώσει μάχη.

Μιας και βλέπουμε να αναβιώνουν σήμερα σειρές της ελληνικής τηλεόρασης που πριν από 15-20 χρόνια ήταν μεγάλες επιτυχίες, αν σας γινόταν πρόταση να παίξετε πάλι στα νέα «Εγκλήματα» θα το σκεφτόσασταν;

Εμένα μου αρέσει όταν γίνονται καινούργιες σειρές μυθοπλασίας. Θεωρώ ότι έτσι πάει παρακάτω η τέχνη μας και ο κόσμος προχωράει μαζί με εμάς. Επειδή τα «Εγκλήματα» ήταν μια πετυχημένη σειρά, αν βρεθεί μια συνθήκη πολύ ωραία θα δούμε. Δεν ξέρω να σας πω, όλα είναι πιθανά σε αυτή τη ζωή.

Ποια είναι τα κριτήριά σας για να πείτε το ναι σε μια τηλεοπτική παραγωγή;

Να μου αρέσει πολύ το κείμενο που θα μου δώσουν και να έχω καλούς συνεργάτες.

Είσαστε από τις ηθοποιούς που σε όλη την καριέρα σας τηρείτε ένα χαμηλό προφίλ όσον αφορά τη δημόσια έκθεσή σας.. Αυτό μπορεί να έχει και ένα τίμημα;

Όλα αποδεικνύονται εκ του αποτέλεσματος. Και στη δική μας τη δουλειά το αποτέλεσμα είναι αυτό που φέρει ο ηθοποιός επί σκηνής. Κανέναν θεατή δεν αφορά το τι κάνω εγώ στην προσωπική μου ζωή παρά μόνο αυτό που του προσφέρω ως ηθοποιός αν είναι ποιοτικό, αν τον ταξιδεύει. Οι επιλογές μου δηλώνουν και τη συνολική στάση ζωής μου. Για να γίνει όλο αυτό θέλει πολύ χτίσιμο, χρόνια δουλειάς και με τον ίδιο σου τον εαυτό και απόλυτη συνέπεια. Το να βγεις στα φώτα της δημοσιότητας και να κερδίσεις λίγο χρόνο πάνω σου είναι κάτι μάταιο και κάτι περαστικό. Δεν με αφορά. Το κάνω μόνο όταν πρέπει να υποστηρίξω τη δουλειά μου. Ο κόσμος ξέρει να κρίνει ποιος είναι αληθινός, ποιος τον τιμάει και ποιος όχι.

Κυρία Μανέ, αλλάζουν οι άνθρωποι με τα χρόνια; Εσείς έχετε αισθανθεί κάποια αλλαγή;

Ναι, πιστεύω ότι αλλάζουν οι άνθρωποι και καλλιεργούνται. Στα βασικά χαρακτηριστικά ένας άνθρωπος μπορεί να είναι όπως ήταν πριν 20 χρόνια αλλά υπάρχουν επιμέρους στοιχεία που ο καθένας προσπαθεί να τα βελτιώσει. Μου φαίνεται απελπιστικό ένας άνθρωπος να είναι σε όλη του τη ζωή ίδιος. Με τρομάζει και με πλήττει. Αλοίμονο αν δεν προχώραγε ένας άνθρωπος και δεν μετατοπιζόταν. Είναι πολύ ωραίες και ουσιαστικές οι μετατοπίσεις ενός ανθρώπου με θετικό πρόσημο.

Ιnfo:

Η Υρώ Μανέ πρωταγωνιστεί για δεύτερη χρονιά στην θεατρική παράσταση «Ρένα» η οποία βασίζεται στο ομώνυμο έργο του Αύγουστου Κορτώ, στο θέατρο Ακροπόλ (Ιπποκράτους 9-11, Αθήνα) κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00. Συμπρωταγωνιστούν: Άγης Εμμανουήλ, Κωνσταντίνος Φάμης, Μιχάλης Αβρατόγλου.

Μαζί τους στη σκηνή οι μουσικοί: Παναγιώτης Τσεβάς, Κώστας Νικολόπουλος.