Kυρία Λιβανού, μιλήστε μας λίγο για το έργο.

Ενώ το έργο αφορά στην ερωτική ιστορία του πολιτικού Ίωνα Δραγούμη τον οποίο υποδύεται ο Τάσος Νούσιας και της Πηνελόπης Δέλτα, μέσα από αυτή την ιστορία βλέπει κανείς τις προσωπικότητες των δύο σπουδαίων αυτών ανθρώπων αλλά και την ιστορία της Ελλάδος και βέβαια τον έρωτά τους που ήταν από τους πιο θυελλώδεις που έχω διαβάσει ποτέ από το Ημερολόγιο της Πηνελόπης Δέλτα. Είναι μια συναρπαστική ιστορία η οποία ξεπερνάει την εποχή της. Δηλαδή όλα αυτά που εκτυλίσσονται στις αρχές του προπερασμένου αιώνα δεν ήταν καθόλου εύκολα. Και εκεί λοιπόν η Πηνελόπη Δέλτα έκανε την επανάστασή της. Τόλμησε να διεκδικήσει το δικαίωμά της στον έρωτα.

Πιστεύετε ότι τα έργα που είναι βασισμένα στη ζωή μεγάλων προσωπικοτήτων έχουν δεδομένη την επιτυχία;

Όχι δε νομίζω ότι κάθε φορά που υποδύεσαι ένα ιστορικό πρόσωπο, σημαίνει απαραίτητα ότι θα έχεις και επιτυχία, άλλωστε το έχουμε δει να συμβαίνει αυτό. Παρόλα αυτά το κοινό της Θεσσαλονίκης αγκάλιασε με λατρεία την παράσταση. Θεωρώ όμως ότι τους αφορά και πιο προσωπικά γιατί υπάρχουν δρόμοι με το όνομα του Ίωνα Δραγούμη στην πόλη ενώ επίσης έξω από το θέατρο υπάρχει το άγαλμα του Παύλου Μελά και φυσικά ο Ίωνας ήταν αυτός που υπέγραψε το πρωτόκολλο της παράδοσης της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους. Νομίζω είναι μια ιστορία που αφορά πιο προσωπικά τους Θεσσαλονικείς. Κυρίως όμως ο Ίωνας όχι η Πηνελόπη.

Τι είναι αυτό που σας εντυπωσίασε περισσότερο διάβαζοντας το βραβευμένο βιβλίο του Στέφανου Δάνδολου «Ιστορία Χωρίς Όνομα» στο οποίο είναι βασισμένο το έργο;

Κατά σύμπτωση έχω ασχοληθεί με την Πηνελόπη Δέλτα όταν πρωτοβγήκαν τα βιβλία της από την οικογένεια της, γιατί μέχρι το 2001 δεν υπήρχαν. Γενικώς μπορεί κανείς διαβάζοντάς τα να μάθει -καθώς τα γεγονότα τα περιγράφει με γλαφυρό τρόπο- για όλη την παιδική και εφηβική ηλικία της, τον έρωτά της με τον Ίωνα Δραγούμη και όλη την αλληλογραφία της. Μπορούμε εύκολα να αποκτήσουμε μια εμπεριστατωμένη γνώμη για τη ζωή της και το πώς έζησε αυτή η γυναίκα και βλέπουμε ότι ήταν ένας άνθρωπος που δεν χωρούσε στο περιβάλλον του, δεν έβρισκε πουθενά ησυχία, ήταν ένα ανήσυχο πλάσμα και έτυχε να συναντήσει τον Ίωνα και να ζήσουν αυτό τον φοβερό έρωτα.

Τι ρόλο παίζει στη δική σας ζωή ο έρωτας;

Έπαιζε, τον πιο σημαντικό. Ο έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη και μπορείς να κάνεις πράγματα και θαύματα.

Σας έτυχε να πονέσετε για κάποιον ανεκπλήρωτο έρωτα;

Πάντα οι έρωτες πονάνε. Είτε είναι ανεκπλήρωτοι είτε όχι. Όταν ερωτεύεσαι είναι κάτι που δεν είναι και πολύ υπέρ σου, γιατί δεν βλέπεις υπό το ίδιο πρίσμα. Είναι ένα ανεπανάληπτο συναίσθημα που μας δίνει πάρα πολύ φως, πολλή ενέργεια και για αυτό όσες φορές συμβαίνει στον καθένα είναι ένα μικρό θαύμα. Βέβαια υπάρχει και ένα άλλο θέμα καθώς μερικοί άνθρωποι νομίζουν ότι ερωτεύονται αλλά δεν έχουν ερωτευτεί ποτέ. Στη δική μου περίπτωση όχι, δεν υπήρξε κάποιος ανεκπλήρωτος έρωτας, δηλαδή δεν έτυχε να είμαι με κάποιον και να μην με θέλει χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν πόνεσα ή ότι δεν πληγώθηκα.

Το πραγματικό σας όνομα είναι Δέσποινα Τράτα αλλά το αλλάξατε σε Μπέτυ Λιβανού

Μπέτυ με φώναζαν από πολύ μικρή. Κανονικά είναι Ντέπυ αλλά μου είχαν δώσει το όνομα Μπέτυ και δεν ξέρω γιατί. Το Τράτα μου το άλλαξε ο Δαλιανίδης όταν έκανα ελληνικό σινεμά στο Φίνο γιατί δεν το θεωρούσε ελκυστικό όνομα και βρήκε ένα εφοπλιστικό όνομα. Αλλά το Λιβανού είναι ένα όνομα που με ακολουθεί 50 χρόνια και έχει γίνει πια δικό μου.

Πόσο εύκολο ήταν να το συνηθίσετε;

Απ΄ότι θυμάμαι πολύ εύκολα.

Αν σήμερα κάποιος στο δρόμο σας φωνάξει Δέσποινα, θα γυρίσετε;

Μπορεί και να γυρίσω. Ακόμα με φωνάζουν Δέσποινα κάποιοι άνθρωποι δικοί μου.

Κυρία Λιβανού, τη δεκαετία του 70 ήσασταν και από τις πρώτες παρουσιάστριες της τηλεόρασης. Δεν σας ενδιάφερε μια καριέρα στην ιδιωτική τηλεόραση ως παρουσιάστρια;

Όχι, δεν με ενδιέφερε το επάγγελμα της παρουσιάστριας. Έβρισκα πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο σινεμά και στο θέατρο και στα σίριαλ. Κάπου πρέπει να εστιάζεις. Πριν από το Φίνο, για παράδειγμα, ήμουν μοντέλο. Όταν πήγα στο Φίνο τη σταμάτησα αυτή τη δουλειά. Είχα επίγνωση από πολύ μικρή ότι ένα πράγμα θα κάνω στη ζωή μου, δεν μπορώ να κάνω και τα δύο.

Μετά από πολλά χρόνια απουσίας από την τηλεόραση σας βλέπουμε επιτέλους στην σειρά του Αlpha «Έρωτας Μετά». Τι σας έκανε να επιστρέψετε και πάλι;

Το γεγονός ότι ξανάρχισαν να γίνονται σειρές γιατί μετά την κρίση έπεσε χειρομβοβίδα στην τηλεόραση. Τώρα ξανάρχισε η παραγωγή με έναν πιο σοβαρό τρόπο και τα budget δεν είναι όπως παλιότερα, που ήταν μίζερα.

Σας ασκεί διαφορετική γοητεία το θέατρο;

Το θέατρο είναι άλλο πράγμα, είναι αληθινό. Είναι η επαφή του ζωντανού κοινού που κάνει τη διαφορά και που σου δίνει μια άλλη ενέργεια, έχει μια διαδραστικότητα. Παρόλο που κάθε φορά παίζεται το ίδιο έργο η κάθε παράσταση είναι διαφορετική και αυτό έχει μια μαγεία.

Ποια πιστεύετε ότι ήταν η πιο σημαντική σας καλλιτεχνική στιγμή;

Δυσκολεύομαι πολύ να σας πω για παράδειγμα ότι μου άρεσε ο «Ξαφνικός Έρωτας» ή «Οι απέναντι» ή το «Ταξίδι του Μέλιτος». Οι ταινίες που έχω κάνει με το Φίνο έχουν γίνει πια cult. Έχει περάσει όλο αυτό στην ιστορία και λέγεται «ελληνική ταινία». Η κάθε ταινία είναι όπως είναι ένα παιδί σου, βέβαια υπάρχουν και ταινίες που τις θυμάμαι λιγότερο αλλά όλες είναι πολύ σημαντικές.

Ήσασταν ενεργή πάρα πολύ και το χώρο του κινηματογράφου. Θεωρείτε ότι η πορεία σας ήταν αυτή που περιμένατε;

Δεν περίμενα τίποτα. Η καριέρα μου έχει στηθεί πάνω σε αποφάσεις στιγμής. Έχω πολλές φορές πει «όχι» αλλά τουλάχιστον σε αυτά τα «ναι» που είπα προστέθηκε και ένα λιθαράκι. Δεν υπήρχε ποτέ κανένας στόχος για να κάνω μια καριέρα. Εγώ απλά έκανα τη δουλειά μου.

Πηγαίνετε βάσει ενστίκτου;

Η αλήθεια είναι ότι το ένστικτο το ακολουθώ συχνά γιατί σε εμένα έχει αποδειχθεί ότι βγαίνει σωστό.

Ποια είναι η γνώμη σας για τον ελληνικό κινηματογράφο του σήμερα;

Το ελληνικό σινεμά πάντα ήταν σε βρεφική ηλικία και δεν ξέρω αν θα την ξεπεράσει ποτέ αυτή την ηλικία. Η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα που έχει τη δυνατότητα να κάνει βιομηχανία κινηματογράφου. Κάθε φορά κάνουμε κάτι βουτιές και βγαίνουμε νικητές ή λαβωμένοι. Υπήρξαν στιγμές στο ελληνικό σινεμά όπου μπόρεσε να ξεπεράσει τα ελληνικά σύνορα και να βγει και προς τα έξω γιατί το σινεμά χωρίς αυτό δεν μπορεί να σταθεί. Η πλειονότητα ήταν ταινίες μόνο για εσωτερική κατανάλωση οπότε μια επιτυχία στον ελληνικό χώρο είναι κάτι μηδαμινό για το ευρωπαϊκό σινεμά.

Τα πολλά χρόνια στο θέατρο και την τηλεόραση φέρνουν κόπωση;

Όχι. Θα έλεγα ότι η δουλειά μου είναι ένα πράγμα που ανανεώνει τον άνθρωπο δηλαδή τον ηθοποιό. Έχω την εντύπωση ότι αυτή η δουλειά είναι από τις λίγες που σου επιστρέφει πράγματα για αυτό και την αντέχουμε. Αντικειμενικά υπάρχει κόπωση αλλά ανταμείβεσαι, όχι μόνο με λεφτά αλλά και με κάτι άλλο που σου δίνει ζωή και ενέργεια να συνεχίσεις.

Νιώθετε ότι έχετε κάνει θυσίες στην προσωπική σας ζωή;

Όχι, δεν έχω κάνει θυσίες ειδικά πάνω στο θέμα της οικογένειας, νομίζω ότι περισσότερο έχω κοιτάξει την οικογένειά μου και λιγότερο τη δουλειά μου. Για αυτό σας είπα και προηγουμένως, έχω πει πολλά «όχι» και δεν μετανιώνω γιατί για κάποιο λόγο γίνονται όλα.

Ποια είναι η πιο συχνή κριτική που σας κάνουν τα παιδιά σας;

Δυσκολεύομαι να απαντήσω τώρα γιατί δεν αισθάνομαι ότι περνάω υπό κρίση. Είναι πάντα πολύ κοντά μου και μου δίνουν κουράγιο πάνω σε θέματα τη δουλειάς. Σίγουρα ως μαμά θα έχω κάνει και εγώ τα λάθη μου όπως κάνουμε όλοι. Εκεί μερικές φορές με βάζουν στη θέση μου.

Σας τα λένε όλα;

Τα πιο πολλά ναι. Συνήθως δεν ρωτάω γιατί δεν θέλω να γίνομαι αδιάκριτη αλλά ξέρουν ότι όταν ζητήσουν τη γνώμη μου θα ενδιαφερθώ πραγματικά να τους τη δώσω.

Κάνετε κριτική στον εαυτό σας ως μαμά;

Ναι την κάνω.

Και που καταλήγετε;

Κάποιες φορές καταλήγω θετικά κάποιες αρνητικά. Πολλές φορές λέω «δεν έπρεπε να το κάνω αυτό», άλλες πάλι δικαιολογώ τον εαυτό μου ως μητέρα.

Ποιος είναι ο πιο συνηθισμένος σας φόβος;

Της έκθεσης. Τώρα θα μου πεις πώς έχω κάνει αυτή τη δουλειά. Είναι λίγο οξύμωρο αλλά άμα ψάξει κανείς μπορεί να βρει τι πολεμάει ο καθένας.

Πώς αντιμετωπίζετε τη φθορά;

Φυσιολογικά θα έλεγα. Έτσι νομίζω ότι είναι φυσιολογικός ο τρόπος που αντιμετωπίζω τα πράγματα.

Με ποιο τρόπο αδειάζετε το μυαλό σας από την καθημερινότητα;

Με τη φύση. Πηγαίνοντας βόλτες στη φύση. Τα ταξίδια και οι εκδρομές μου αρέσουν πάρα πολύ.

Έχετε κάνει όσο ταξίδια θα θέλατε;

Έχω κάνει πάρα πολλά ταξίδια και εκτός Ελλάδας και μέσα στην Ελλάδα αλλά ποτέ δεν μου φτάνει. Υπάρχουν τόσα μέρη στην Ελλάδα που δεν έχω πάει και θα ήθελα να πάω. Συνέχεια ψάχνω να βρω τρόπους για να συμβαίνει αυτό.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που νιώσατε ξένοιαστη;

Θα τολμήσω να πω στη Θεσσαλονίκη όπου ήμασταν για τις παραστάσεις. Επειδή ήμουν μόνη μου και δεν είχα τις καθημερινές υποχρεώσεις που έχω στην Αθήνα, με τη δουλειά, το σίριαλ, ήταν για εμένα σαν πενταήμερη. Ξύπναγα ότι ώρα ήθελα, ενδιάμεσα μέχρι να αρχίσει η παράσταση πήγαινα όπου ήθελα, οπότε ζούσα για να πάω το βράδυ στο θέατρο. Μόνο για αυτό. Βέβαια με το που γύρισα προσγειώθηκα και πάλι στην πραγματικότητα.

Και η τελευταία φορά που ξεδώσατε;

Έχει πολλά χρόνια να γίνει αυτό. Συνέβαινε συχνά μέχρι πριν μια δεκαετία καθώς ήμασταν μια παρέα όπου βρισκόμασταν, παίζαμε όργανα και τραγουδάγαμε. Αυτό ήταν ξέδωμα πραγματικό αλλά δυστυχώς το έχουμε σταματήσει. Κάποιοι βέβαια «έφυγαν» όπως ο Στέλιος Βαμβακάρης που ήταν πολύ φίλος.

Η αγάπη του κόσμου σας κάνει να νιώθετε ότι τελικά κάνατε κάτι σπουδαίο στη ζωή σας;

Ναι πραγματικά. Είναι πάρα πολύ σημαντικό κεφάλαιο αυτό. Ότι δεν σε έχει πληρώσει αυτή η δουλειά σε πληρώνει αυτός ο κόσμος.

Ιnfo:

Η Μπέττυ Λιβανού πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Ιστορία χωρίς Όνομα» που βασίζεται στο μπεστ σέλερ του Στέφανου Δάνδολου σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη. Παίζουν: Τάσος Νούσιας, Μαρία Παπαφωτίου, Στάθης Μαντζώρος, Αργύρης Γκαγκάνης, Στέλιος Γιαννακός και Ανθή Φουντά.

Επίσης, τη Μπέττυ Λιβανού τη βλέπουμε στη σειρά του Alpha «Έρωτας Μετά».