Βαγγέλη, αν σήμερα το παιδί ενός καλού σου φίλου, σου έλεγε ότι θέλει να ασχοληθεί με την τηλεόραση, τι θα το συμβούλευες;
Θα τον συμβούλευα να πάρει μια τηλεόραση να τη συνδέσει με τo Netflix και να βλέπει ωραίες σειρές. Αυτή είναι η μόνη ευχαρίστηση που μπορεί να του προσφέρει η τηλεόραση.

Πρόσφατα αποχώρησες από την αρχισυνταξία της εκπομπής «My Greece» και γράφτηκε ότι αυτή ήταν και η τελευταία σου δουλειά στην τηλεόραση. Αληθεύει αυτό;
Ε, καλά είναι νωρίς για να πούμε ότι είναι η τελευταία. Και η πρώτη ήταν έκπληξη, δηλαδή δεν το περίμενα και η τελευταία φαντάζομαι ότι είναι δύσκολο να βάλουμε την επιγραφή. Εμένα η τηλεόραση εξακολουθεί να με ενδιαφέρει υπό κάποιες προϋποθέσεις. Η πρώτη προϋπόθεση είναι ότι δεν κάνω τη δουλειά τζάμπα.

Ένα από τα χαρακτηριστικά είναι ότι έχουν πέσει πάρα πολύ οι αμοιβές των παρουσιαστών. Τι μπορεί να επιφέρει αυτό;
Το χειρότερο είναι ότι υπάρχουν παρουσιαστές που πληρώνουν. Δηλαδή αυτή τη στιγμή υπάρχει μια τάση που λένε κάποιοι ότι θα κάνω εκπομπή και θα σας δώσω και το κάτι της προκειμένου να με βάλετε στα κανάλια. Κάποια κανάλια το εκμεταλλεύονται και νομίζω ότι έχει ανοίξει ένας δρόμος ολισθηρός που μόνο προβλήματα μπορεί να φέρει.

Πόσο επηρέασε η κρίση την τηλεόραση;
Την επηρέασε σε βαθμό δυσανάλογο. Δηλαδή πιστεύω ότι ακόμα και όταν λείπουν τα Μέσα μπορείς να βρεις τον τρόπο να κάνεις όμορφα πράγματα ή πρωτότυπα ή τελος πάντων κομψά. Νομίζω ότι η κρίση φανέρωσε ότι η πολυτέλεια ήταν μια συσκευασία που κάλυπτε τα τεράστια προβλήματα γούστου και καλής αισθητικής. Βγήκε δηλαδή έξω όλος αυτός ο προβληματικός τρόπος, να αντιγράφουμε σίριαλ και εκπομπές που πολλές φορές ήταν προσβλητικά για τον τηλεθεατή.

Όταν είδες τον τίτλο της εκπομπής «Όλα λάθος» του Κωστόπουλου τι σκέφτηκες;
Στεναχωρήθηκα. Δεν το περίμενα. Μου φάνηκε ότι δεν έπρεπε να γίνει αυτό. Γιατί νομίζω ότι θα έπρεπε να υπάρχει σεβασμός – ήταν πρόσφατο το γεγονός του θανάτου του Θέμου- νομίζω ότι όλοι αυτοί που το εμπνεύστηκαν θα έπρεπε να το σκεφτούν πολύ. Και μετά στεναχωρήθηκα γιατί αυτός ο τίτλος μπήκε σε ένα προϊόν το οποίο δε νομίζω ότι είναι τόσο όμορφο για την απογευματινή ζώνη. Επίσης, στεναχωρήθηκα γιατί δεν ήθελα να δω τον Πέτρο Κωστόπουλο -για τον οποίο νιώθω έντονα φιλικά αισθήματα- να μπλέκεται σε αυτή την ιστορία. Και το δικό μου το παράπονο είναι ότι είδα αυτά τα δημοσιεύματα για τον Κωστόπουλο –το θέμα μου βέβαια δεν είναι ο Κωστόπουλος, κάθε άλλο- ότι είναι αυτός που το εμπνεύστηκε, που δεν ήταν ο Κωστόπουλος. Αυτό έδειξε ότι τα παιδιά δεν είχαν προφανώς φαντασία και έκλεψαν κάτι έτοιμο για να πάρουν μισή μοναδούλα που δεν την πήραν κιόλας.

Ποια από τα καινούργια πρόσωπα πιστεύεις ότι έχουν μέλλον στην τηλεόραση;
Εμένα μου αρέσει η Ελένη Τσολάκη. Νομίζω ότι είναι ένα πρόσωπο που έχει ικανότητες, έχει φρεσκάδα, έχει ενέργεια. Όμως η εκπομπή που έκανε δεν της ταίριαζε. Παρόλα αυτά πιστεύω ότι έχει πολλά προσόντα αρκεί να έρθει η σωστή εκπομπή. Υπάρχουν πρόσωπα που όντως έχουν ένα ενδιαφέρον αλλά μένει να τους δοθούν και οι κατάλληλες ευκαιρίες. Για παράδειγμα βλέπω στο Mad κάποια αγόρια και κορίτσια που ούτε καν θυμάμαι το όνομά τους -μερικές φορές ούτε καν το γράφουν από κάτω- που είμαι σίγουρος ότι μπορούν να κάνουν ωραία πράγματα. Συνήθως όμως τους παίρνουν και τους βάζουν να κάνουν τους κανονικούς παρουσιαστές ή τις κανονικές παρουσιάστριες, τους βάφουν το μαλλί ξανθό, τους λένε να πάρουν και μια πόζα, τους γράφουν αυτά που θα πούνε και νομίζω ότι τους καταστρέφουν τις περισσότερες φορές.

Ποιοι παρουσιαστές πιστεύεις ότι βρίσκονται στη δύση τους; Υπάρχει τρόπος να σωθούν;
Πιστεύω ότι δεν είναι θέμα παρουσιαστή να σου πω την αλήθεια. Πιστεύω ότι η τηλεόραση βρίσκεται στην τύχη όπως τη βλέπουμε και αυτό θα τους παρασύρει όλους. Ο κόσμος πια δεν βλέπει την τηλεόραση όπως την έβλεπε. Τώρα βλέπει την οθόνη. Και την οθόνη μπορεί να τη βρει στον υπολογιστή του, στο κινητό του, παντού και θα δει αυτά που επιλέγει να δει. Επομένως όλο αυτό το πράγμα πλέον μπαίνει στο χρονοντούλαπο, δηλαδή ο παραδοσιακός τρόπος τηλεθέασης.

Τι γεύση σου άφησε το Rodeo;
Το Rodeo για εμένα είναι η πιο ωραία εκπομπή που έχω κάνει στην τηλεόραση και τώρα που υπάρχει αυτή η απόσταση μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι αυτό που ήθελα να κάνω και το κάναμε με ανθρώπους που τους εκτιμούσα, τους αγαπούσα και τώρα τους αγαπώ ακόμα περισσότερο, την Αθηναίδα και την Άννα Μαρία. Περάσαμε καλά. Είναι κρίμα που δεν μπόρεσε να ταιριάξει με την κατεύθυνση που παίρνει τώρα η τηλεόραση, αλλά στο μυαλό μου μένει ένα πράγμα που ήταν όμορφο και είναι η ολοκληρωμένη άποψη που έχω για το πώς θα πρέπει να είναι μια εκπομπή.

Σε μια ιδανική κατάσταση όπου δεν θα έπαιζε ρόλο η θεαματικότητα για την επιβίωση μιας εκπομπής, τι είδους εκπομπή θα ήθελες να κάνεις;
Αυτό που θέλω πάντα να κάνω είναι να έχω μια στρεβλή ματιά απέναντι στα πράγματα. Δηλαδή μου αρέσει να ανακαλύπτω τη λεπτομέρεια. Η λογική μου είναι η παρατηρητικότητα και η επιμονή να γίνονται θέαμα και να συνδέεται το ένα με το άλλο με μουσικές που να το υποστηρίζουν. Αυτό για εμένα είναι η ανάγκη μου.

Όλοι ξέρουμε την αγάπη που έχεις για τη Σύρο. Θέλεις να μείνεις μόνιμα εκεί;
Ναι πώς δεν το θέλω. Θέλω να μείνω μόνιμα στη Σύρο και να καταναλώνω το χρόνο μου με τον καλύτερο τρόπο γιατί αυτό ακριβώς σημαίνει η Σύρος για εμένα. Τώρα αν αυτό έχει και μικρά διαλείμματα που θα κρατάω την επαφή μου με τους ανθρώπους και τα πράγματα της Αθήνας ή όπου αλλού, νομίζω αυτή θα ήταν η ιδανική ισορροπία και αυτή προσπαθώ να πετύχω.

Πώς θα σκεφτόσουν μια τυπική μέρα στο νησί χωρίς την τηλεόραση;
Στη Σύρο δεν βλέπω τηλεόραση παρά μόνο καμιά σειρά που θα την πάμε μονοκοπανιά και την καθαρίζουμε σε ένα βράδυ. Δεν βλέπω τηλεόραση και κυρίως δεν βλέπω παραδοσιακή τηλεόραση. Στη Σύρο ξυπνάω πολύ νωρίς όσο πιο νωρίς γίνεται γιατί έχουμε και το προνόμιο να βλέπουμε τον ήλιο που βγαίνει. Έτσι, κάθομαι με τις ώρες και παρατηρώ τις αλλαγές των χρωμάτων. Μετά συναντάω τους φίλους μου όπου κάθε φορά είναι απρόσμενη η συνάντηση διότι μπορεί να κρατήσει και δυο μέρες. Μπορεί να πάμε σε ένα σπίτι να καθίσουμε, να διανυκτερεύσουμε , να παίξουμε. Στη Σύρο έχω και τους συμμαθητές μου, τους παιδικούς μου φίλους που εξακολουθούν να είναι οι ίδιοι οπότε λέμε τα ίδια πράγματα και διασκεδάζουμε με τα ίδια πράγματα. Είναι κάπως σαν πενταήμερη. Αυτό είναι ευτυχία.

Διάβασα ότι είσαι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στη Σύρο. Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με την πολιτική; Ήταν απωθημένο;
Δεν είναι πολιτική τώρα αυτό. Εγώ πάντα ήθελα να έχω ένα πεδίο για να προωθήσω διάφορα πράγματα στη Σύρο όπου νομίζω το έχω κάνει. Απλά τώρα μου δίνεται η ευκαιρία να αποκτήσει όλο αυτό και μια θεσμική υπόσταση και αυτό θα κάνω. Δεν έχω σκοπό να κάνω πράγματα που δεν γνωρίζω. Το ουσιαστικό είναι ότι μπορώ να συνδράμω στην προβολή του τουριστικού προϊόντος του νησιού επομένως αυτό θέλω να κάνω και αυτό επιδιώκω.

Ποια είναι η πιο συχνή κριτική που σου κάνουν τα παιδιά σου;
Τα παιδιά μου μέχρι πέρσι μου ζητούσαν να βρισκόμαστε περισσότερες ώρες και πιο ουσιαστικές. Φέτος που το βάλαμε στο πρόγραμμα να κάνουμε ακριβώς αυτό και είμαστε πιο ευτυχισμένοι. Ήταν ανάγκη όλων των μελών και δική μου και της γυναίκας μου.

Βλέπεις ορατό τον ρόλο του παππού;
Όχι. Αυτό που τώρα με έχει συνεπάρει είναι ένα σκυλάκι που πήρε ο γιος μου το οποίο έχει μπει στην οικογένεια και μας έχει τρελάνει όλους. Ασχολιόμαστε και του δίνουμε την αγάπη μας, επομένως εκεί είμαστε. Για τα υπόλοιπα όχι δεν το έχω φανταστεί. Ούτε έχω κάνει όνειρα. Δεν το έχω προγραμματίσει ούτε το έχω μπροστά μου για να σκεφτώ πώς θα αντιδράσω. Δεν το ξέρω.

Ποιο από τα δύο σου παιδιά μοιάζει περισσότερο στο χαρακτήρα σου;
Νομίζω περισσότερο η Κρίστυ έχει αντιδράσεις δικές μου αλλά και τα δύο παιδιά έχουν πάρει και από εμένα αλλά και τη μητέρα τους. Ελπίζω να είναι προς το καλό τους. Να έχουν πάρει τα καλά και όχι τα κακά.

Είσαι παντρεμένος 30 χρόνια με τη Χαρά. Τι πρέπει να διαθέτει ένας γάμος για να κρατήσει τόσα πολλά χρόνια;
Νομίζω το κυρίαρχο είναι να διαθέτεις χρόνο στον άλλο. Αλλά αυτός ο χρόνος να είναι χρόνος μιας ουσιαστικής αναζήτησης και τεκμηρίωσης των κοινών αξιών. Όλο αυτό το κομμάτι νομίζω είναι απαραίτητο.

Δεδομένου ότι το womenonly ένα γυναικείο site πες μας…. τελικά τι εστί γυναίκα κατά την κρίση σου;
Για εμένα γυναίκα είναι η Χαρά. Η συγκεκριμένη Χαρά. Μου έχει δώσει τον τρόπο να καταλάβω ότι ο άνθρωπος είναι καλός. Έχω προσπαθήσει να συντονιστώ μαζί του, έχω προσπαθήσει να γίνω κομμάτι αυτής της καλοσύνης που εκπέμπει και ταυτόχρονα της δυναμικής. Αυτό είναι για εμένα. Δηλαδή ένα δυναμικό πλάσμα, που έχει καλοσύνη, καλή εικόνα για τον κόσμο και ως εκ θαύματος ο κόσμος προσαρμόζεται στην οπτική του γωνία.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που οργίστηκες;
Οργίζομαι κάθε Παρασκευή που κάνω μια βόλτα στο Κουκάκι. Βλέποντας τα αυτοκίνητα να μη σέβονται τους διαδρόμους για τους τυφλούς, να παρκάρουν όπου θέλουν και να κλείνουν τις ράμπες για τα καροτσάκια. Έχει τύχει να δω τυφλό να περπατάει και να βρίσκεται σε σύγχυση επειδή δεν μπορεί να βρει το δρόμο. Aυτή είναι και η δική μου σύγχυση της Παρασκευής.

Και η τελευταία φορά που ένιωσες απόλυτα ευτυχισμένος;
Ήταν χτες. Μπήκε η Χαρά στην κρεβατοκάμαρα την ώρα που διάβαζα ένα βιβλίο του Χωμενίδη. Και μου λέει: "Πόσο καιρό έχω να δω αυτή την εικόνα: ένας χαλαρός άνθρωπος να κάθεται και να διαβάζει ένα βιβλίο και να μην τον ενδιαφέρει τι ώρα είναι και τι μέρα είναι". Ε, αυτό ήταν πολύ ωραίο!

Πάμε στο κεφάλαιο: Θέμος Αναστασιάδης. Πρόλαβες να του πεις όσα θα ήθελες;
Νομίζω ότι και του είπα ότι χρειαζόταν και του έδειξα ότι χρειαζόταν. Νομίζω ότι είχε πολύ συγκεκριμένη εικόνα για το τι σήμαινε για εμένα και για την ομάδα γιατί εμείς ήμασταν μια ομάδα στην οποία συμμετείχε και ο Θέμος. Αυτή η ομάδα βέβαια εξακολουθεί να υφίσταται αλλά λείπει ο Θέμος.

Τι έμαθες όλα αυτά τα χρόνια από τη συνεργασία μαζί του;
Ότι θα ήθελα να είμαι λιγότερο προσεχτικός από ότι είμαι εκ φύσεως. Πολλές φορές μου έδειχνε ότι δεν χρειάζεται δεύτερη σκέψη, η πρώτη είναι καλή αρκεί να έχεις τη ικανότητα να την υποστηρίξεις. Επίσης γελούσα πάρα πολύ μαζί του και εκείνος γελούσε μαζί μου. Και αν είχαμε όλοι εμείς μια εικόνα τη μέρα που συναντηθήκαμε για το θλιβερό γεγονός, ήταν τα γέλια που κάναμε με ευκαιρίες ανόητες που κανείς άλλος δεν καταλάβαινε αλλά για εμάς έκαναν τη ζωή μας ευχάριστη.

Ποιες είναι οι καθημερινές αφορμές που τον φέρνεις στο μυαλό σου;
Τον βλέπω στον ύπνο μου. Συγκεκριμένα βλέπω τρεις ανθρώπους στον ύπνο μου που τους βλέπω σαν να μην έχουν πεθάνει. Τον πατέρα μου, έναν φίλο μου και τον Θέμο. Είναι ένα περίεργο όνειρο. Σαν να υπάρχει μπροστά ένα μαύρο τζάμι αλλά δεν μπορώ να το σπάσω για να συναντηθούμε.

Ήσασταν φίλοι τελικά με τον Θέμο ή καλοί συνεργάτες;
Ήμασταν κυρίως καλοί συνεργάτες. Δηλαδή είχαμε βρει έναν τρόπο συνεννόησης. Μετά βέβαια από 20 χρόνια δημιουργήθηκε μια πιο στενή σχέση που ονομάζεται φιλία. Αλλά αν δεν υπήρχε αυτή η στενή συνεργασία, νομίζω δεν θα είχαμε τη δυνατότητα να έχουμε επαφή.

Info:
O Bαγγέλης Περρής αρθογραφεί στην Athens Voice και τον ακούμε καθημερινά από τις 07.00-09.00 μέσα από το Athens Voice Radio 102.5