Κυρία Λουιζίδου, το Ρένια βγαίνει από το Ειρήνη;
Όχι από το Αργυρένια δηλαδή από το Αργυρώ. Όλοι νομίζουν ότι βγαίνει από το Ειρήνη. Το όνομά μου μου το έκοψαν οι γονείς μου όταν ήμουν μικρή –ήταν της γιαγιάς μου το Αργυρώ- και τους φαινόταν βαρύ για παιδάκι.
Αν μπορούσατε να επιλέξετε εσείς το όνομά σας στη βάπτιση, ποιο θα επιλέγατε;
Πότε δεν το έχω σκεφτεί αυτό γιατί έχω συνδυάσει τον εαυτό μου με αυτό το όνομα.
Ποια είναι η πρώτη σας σκέψη όταν ξυπνάτε το πρωί;
Ξυπνάω με άγχος. Το πρώτο-πρώτο που σκέφτομαι είναι αν κατάφερα να ξυπνήσω στην ώρα μου και δεν έπαιξα το παιχνίδι με το ξυπνητήρι που το βάζεις κάθε 5 λεπτά. Επειδή είμαι φίλη του ύπνου, αυτό είναι το κυνηγητό κάθε μέρας μου. Να βρω χρόνο να μπορέσω να κοιμηθώ ώστε να αισθανθώ ότι ξεκουράστηκα. Έχω πολλά χρόνια να το νιώσω αυτό το συναίσθημα επειδή το πρόγραμμά μου είναι συνήθως πιεσμένο. Μόνο στις διακοπές ξεκουράζομαι.
Πώς θα περιγράφατε τον εαυτό σας;
Νομίζετε ότι είναι τόσο απλό να περιγράψεις τον εαυτό σου; (γέλια) Είμαι πολύ αγχώδης από τη φύση μου, αλλά και να μην ήμουν στην πραγματικότητα, με αυτή τη δουλειά, με αυτά τα ωράρια που έχει, θα γινόμουν και πάλι.
Ποιο είναι το πιο καλό στοιχείο του χαρακτήρα σας;
Το μόνο πράγμα που μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι είναι καλό, είναι ότι έχω πολύ αναπτυγμένο το αίσθημα του δικαίου. Είμαι υπεύθυνος και κατά κανόνα δίκαιος άνθρωπος αφού ακόμα και όταν δεν με συμφέρει, ξέρω ποιο είναι το δίκαιο.
Και θα το παραδεχτείτε;
Ναι, δεν κρατάω μούτρα, δηλαδή να το βλέπω και να μην το λέω. Είμαι δίκαιος άνθρωπος ακόμα και όταν κάτι είναι εις βάρος μου.
Το πιο άσχημο που έχετε;
Είμαι πολύ κυκλοθυμικός άνθρωπος. Είμαι πολύ αυστηρή και με τους άλλους και με εμένα. Έχω απαιτήσεις γενικότερα, εννοείται και από τον εαυτό μου και είναι το μόνο που με δικαιολογεί. Είμαι στρατιώτης. Είμαι πολύ πειθαρχημένη – σε βαθμό καταπίεσης- όταν πρέπει να ανταποκριθώ σε απαιτήσεις που εμπλέκονται και άλλοι άνθρωποι.
Όταν μιλήσαμε στο τηλέφωνο, μου είπατε ότι έχετε μάθημα ισπανικών. Να υποθέσω ότι είσαστε ανήσυχο πνεύμα;
Η αλήθεια είναι ότι οι φίλοι μου με κοροϊδεύουν που μέσα στον πανικό των υποχρεώσεων εγώ μαθαίνω σε αυτή την ηλικία, ισπανικά. Άρχισα ισπανικά όταν έγινα 50 ετών. Ήταν μια γλώσσα που μου άρεσε πάρα πολύ, πάντα το είχα κατά νου να μάθω ισπανικά και όλο έλεγα «του χρόνου θα τα ξεκινήσω που δεν θα δουλεύω τόσο πολύ και θα έχω ελεύθερο χρόνο», αλλά μετά ήρθε η κρίση και κατάλαβα ότι θα δουλεύω για πάντα πάρα πολύ. Και κάπου εκεί είπα ότι αφού θέλω να μάθω ισπανικά, κάπου θα τα σφηνώσω. Κάπως έτσι βρήκα μια κοπέλα η οποία ανέχεται τα ωράρια μου και έτσι προσπαθώ να μάθω ισπανικά. Δεν έχω χρόνο βέβαια να διαβάσω, κουβαλάω ένα βιβλίο ισπανικών παντού μαζί μου, στα καμαρίνια, στο πλατό αλλά είναι κάτι που το κάνω με ευχαρίστηση. Με διασκεδάζει μπορώ να πω.
Τι μπορεί να χαλάσει τη διάθεσή σας;
Δυστυχώς επειδή είμαι κυκλοθυμική είναι πολλά πράγματα αυτά. Η αγένεια των ανθρώπων, η καθημερινότητα, η αδικία, η αίσθηση ματαιότητας σε ορισμένα πράγματα που ενώ αγωνίζεσαι δεν αλλάζουν, δεν βελτιώνονται. Και κάποια μεγάλα πράγματα υπαρξιακά ενδεχομένως..
Δηλαδή;
Ε, να ας πούμε το «πού βαδίζουμε κύριοι»… Οι συνθήκες της ζωής μας, τα οικονομικά, η δικαιοσύνη που δεν απονέμεται, η τρομακτική ανισότητα…Τώρα που το σκέφτομαι όσο σας απαντάω συνειδητοποιώ ότι έχω εφηβικούς καημούς. Νομίζω δηλαδή ότι και ο γιος μου που είναι 19 χρονών, τα ίδια θα απαντούσε. (γέλια)
Παίξατε σε πολλά πετυχημένα σίριαλ. Στους Απαράδεκτους, στο «Οι Παντρεμένοι έχουν ψυχή», στο Καφέ της Χαράς. Τρεις διαφορετικοί ρόλοι που ο κόσμος αγάπησε. Πόσο εύκολο ήταν να βγάλετε κάθε φορά από πάνω σας αυτή την εικόνα και να προχωρήσετε στον επόμενο ρόλο;
Ήταν δύσκολο μόνο στην αρχή. Εννοώ ότι ήταν δύσκολο να αλλάξεις την εικόνα των άλλων. Για εμάς το ζητούμενο στη δουλειά μας ως ηθοποιοί, είναι να αλλάζουμε ρόλους. Αυτό είναι το ωραίο σε αυτό το επάγγελμα, ότι παίρνεις μικρές τζούρες από άλλες εκδοχές ζωής και ανθρώπων κλπ. Για εμάς αυτό είναι το ιδανικό. Στη εικόνα ενός ρόλου συνήθως κολλάνε οι άλλοι.. Στην αρχή, λόγω των Απαράδεκτων, επειδή ήμουν πολύ μικρή και πολύ καινούργια στη δουλειά και δεν είχα δώσει κανένα άλλο στίγμα, υπήρξε μια ταύτιση. Εκεί ήταν λίγο δύσκολο να πείσεις τους ανθρώπους στην επόμενη δουλειά ότι μπορείς να κάνεις και άλλα πράγματα. Με το κοινό δεν μπορώ να πω ότι συνάντησα κάποια δυσκολία, ότι δηλαδή τον καινούργιο ρόλο δεν τον αγάπησαν εξαιτίας του παλιού. Δε νομίζω ότι πια οι άνθρωποι με ταυτίζουν με κάτι συγκεκριμένο. Είμαι η ηθοποιός στο συγκεκριμένο.
Αλήθεια, τι θυμάστε από τη συνεργασία σας με τον Βλάση Μπονάτσο;
Θυμάμαι έναν πάρα πολύ χαρούμενο, δοτικό άνθρωπο με πολύ κέφι. Ο Βλάσης ήταν ένα χαρούμενο χάος. Και πολύ χαρούμενο και πολύ χάος. Ήταν ένας πολύ ανεβαστικός άνθρωπος για τους τριγύρω του με πολύ αλαλούμ μαζί. Έπρεπε να αγωνιστείς για να μαζέψεις τον εαυτό σου από τον χαβαλέ που κάναμε στα γυρίσματα. Για να βγει δηλαδή η δουλειά στο τέλος, έπρεπε να ζοριστούμε. Ήταν πραγματικά η χαρά της ζωής.
Πόσο έχει αλλάξει από την εποχή εκείνη η διαδικασία των γυρισμάτων;
Ειδικά από την εποχή των Απαράδεκτων πάρα πολύ. Δεν φαντάζεστε πόσο. Καταρχήν τότε ήταν όλο μια παιδική χαρά. Δεν είχαμε καμία επίγνωση του τι κάναμε. Παραδίναμε πάντα στο παρά πέντε τα επεισόδια. Νομίζω ότι σήμερα θα είχαμε όλοι απολυθεί στο μήνα επάνω.
Τι σας λέει ο κόσμος που σας συναντάει στο δρόμο;
Στη συντριπτική πλειοψηφία καλά πράγματα. Σπάνια θα συναντήσεις κάποιον που θα κουβαλάει τρέλα ή θα είναι τόσο τζόρας που θα θέλει να σου πει ότι αυτό που έκανες δεν του άρεσε.
Φαντάζομαι δεν σας έχει τύχει..
Μου έχει τύχει κανά δύο φορές αλλά τις περισσότερες φορές θα έρθει κάποιος για να σου πει κάτι θετικό. Για να σου μεταφέρει την αγάπη του, την εκτίμηση του, την αποδοχή του. Καλά πράγματα δηλαδή.
Θα δεχόσασταν εύκολα μια αρνητική κριτική;
Δέχομαι, δεν δέχομαι, το επάγγελμά μου εκτίθεται από τη φύση του δημοσίως και είναι απολύτως όλα μέσα στο παιχνίδι.
Διπλωματική η απάντηση σας…
Κάποιος θα πει ψέματα αν πει ότι απολαμβάνει μια αρνητική κριτική. Ανάλογα με την ποιότητα αυτής της κριτικής, τη λαμβάνεις ή δεν τη λαμβάνεις υπόψη σου. Αν διακρίνεις ότι τα κίνητρα δεν είναι προκατειλημμένα ή δεν είναι εχθρικά, μπορεί να είναι χρήσιμες οι πληροφορίες. Υπάρχουν και φορές -ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας – που δεν είμαστε ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα που έχει προκύψει και αυτός που θα σου κάνει μια κριτική, θα σου πει κάτι που εσύ ήδη ξέρεις. Αλλά καλό είναι να τα ακούς όλα και αν κρίνεις ότι αυτό έχει έρεισμα θα το λάβεις υπόψη σου για το παρακάτω.
Πώς νιώθει μια γυναίκα ηθοποιός καθώς μεγαλώνει και βλέπει να αυξάνεται και η ηλικία στους ρόλους που μπορεί να ερμηνεύσει;
Δόξα τω Θεώ στο θέατρο, μεγαλώνοντας, οι ρόλοι μπορεί να γίνονται και καλύτεροι και πιο ενδιαφέροντες. Το θεατρικό ρεπερτόριο έχει πολύ ψωμί για τη μέση ηλικία. Θα έλεγα ότι είναι δύσκολο έτσι όπως είναι η πραγματικότητα μια γυναίκα να διαχειριστεί το πέρασμα του χρόνου, γιατί είναι έτσι η κοινωνική απαίτηση τριγύρω της. Είτε είναι ηθοποιός είτε όχι. Σε εμάς που βγαίνουμε σε φωτογραφίες ή στην οθόνη χειροτερεύει και λίγο παραπάνω γιατί εκ των πραγμάτων είσαι έρμαιο της κριτικής αλλά είναι κάτι που το διαχειρίστηκα πολύ νωρίτερα στη ζωή μου από τώρα που μιλάμε. Το έβλεπα να μου έρχεται. Ο χρόνος περνάει για όλους και για τις γυναίκες και τους άντρες αλλά μόνο οι γυναίκες απολογούμαστε για αυτό. Αυτό είναι το μόνο που ίσως με θυμώνει. Κατά τα λοιπά αρνούμαι να μπω σε ανταγωνισμό με τον καθρέφτη μου. Δεν θέλω να δείχνω νεότερη. Θέλω να δείχνω καλά τα χρόνια μου. Στην εποχή μας φτάνει στα όρια του θλιβερού ο αγώνας των γυναικών για να μείνουν νέες. Είναι τόσο πιο σύνθετη και ενδιαφέρουσα η ζωή από το κάτσεις και να την καταναλώσεις όλη γύρω από το πώς δείχνω. Δεν μπορώ αυτό να το βάλω σαν πρώτο θέμα της ζωή μου.
Ανασφάλειες έχετε;
Πάρα πολλές αλλά τις είχα και όταν ήμουν του κουτιού. Μη σας πω ότι τις είχα και χειρότερα γιατί ο χρόνος που περνάει, το μεγάλωμα στον άνθρωπο, μπορεί να χαλάει το απέξω αλλά ιδανικά τουλάχιστον αποκτά μια μεγαλύτερη γαλήνη και ισορροπία. Δηλαδή τον εαυτό μου τον προτιμάω τώρα από τα 25 μου. Τότε ήμουν σε μεγάλη φουρτούνα, πώς θα είμαι, πού θα πάω. Τώρα ξέρω καλύτερα αυτά τα πράγματα να τα απαντήσω. Αυτό το «Αχ, να ήμουν τώρα 20» δεν το λέω εύκολα. Θα ήθελα να ήμουν 20 μόνο απέξω. (γέλια)
Παίζετε για 5η χρονιά στην πετυχημένη σειρά του Alpha «Tο Σόι μας». Υπάρχουν μέρες που δεν έχετε διάθεση για γυρίσματα;
Εννοείται! Όποιος πει όχι λέει ψέματα. Και στο θέατρο παρομοίως και στο γύρισμα παρομοίως. Είναι μέρος του επαγγέλματος όμως όταν ξεκινάει η δουλειά να το αποβάλλουμε. Και τελικά -αφού μάθεις να ξεχνάς την προσωπική διάθεση και να κάνεις αυτό που πρέπει- αποδεικνύεται λυτρωτικό. Είναι ψυχοθεραπευτικό να μπορείς να βγαίνεις για κάποιες ώρες από τον περιορισμό της διάθεσης σου, της συνθήκης της ζωής σου.
Τελικά, τι γίνεται με το Καφέ της Χαράς; Αν τελικά προβάλλει αυτό το sequel ο ΑΝΤ1, θα σας δούμε στην σειρά;
Το Καφέ της Χαράς είναι να βγει. Τουλάχιστον ο ΑΝΤ1 προσπαθεί να το κάνει. Οι ημερομηνίες όμως δεν είναι απολύτως συγκεκριμένες και δεν έχουν γίνει ακόμα οι πρώτες συζητήσεις. Οπότε εγώ αυτό που μπορώ να μεταφέρω είναι ότι όλο αυτό είναι πολύ ευχάριστο και με μεγάλη χαρά θα το έκανα. Βέβαια μέχρι να υλοποιηθεί και να γίνει απολύτως συγκεκριμένο δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα, γιατί αν μου έλεγε κάποιος ότι θα βγει το Καφέ της Χαράς τον Μάιο, θα του έλεγα ότι δεν μπορώ να συμμετάσχω επειδή παίζω στο Σόι μας. Και θέλω να το τονίσω αυτό γιατί δημιουργήθηκε και μια αίσθηση ότι δεν θέλω να παίξω στο Καφέ. Δυστυχώς, δεν έχω την πολυτέλεια να περιμένω και να μην κλείσω καμιά δουλειά για του χρόνου, περιμένοντας πότε θα γίνει το Καφέ. Στην ίδια θέση είναι και πολλοί ακόμα συνάδελφοι. Το μόνο που θέλω να πω επ’ αυτού επειδή με ρωτάει και ο κόσμος στο δρόμο, είναι να ξεκαθαρίσω ότι δεν είναι ότι δεν θέλω να παίξω στο Καφέ της Χαράς. Είναι καθαρά οι λόγοι που μόλις ανέφερα.
Πάντως, φαίνεστε άνθρωπος, θα λέγαμε μες στην καλή χαρά. Είναι αυτή η πραγματικότητα;
Ξέρω να κρύβομαι πάρα πολύ καλά. Όχι ότι είμαι καταθλιπτική, είμαι άνθρωπος του σπιτιού, της ησυχίας. Δεν μπορώ τα μέρη που έχουν φασαρία, είμαι στα όρια της αγοραφοβίας. Απλώς όταν είμαι στην κοινωνική μου ζωή, κοιτάω τη συγκεκριμένη ώρα που θα είμαι εκεί να μην είμαι ένας βαρύς, γρουσούζης άνθρωπος τόσο για τους άλλους όσο και για τον εαυτό μου. Αν με κρατήσεις μια ολόκληρη ημέρα εκτός σπιτιού, δεν θα είμαι καθόλου μες στην καλή χαρά.
Μπορεί ένας άνθρωπος που δεν είναι του χώρου σας, όπως ο σύζυγός σας, να κατανοήσει το επάγγελμα ενός ηθοποιού;
Είμαστε 25 χρόνια πια μαζί. Μπορούσε, δεν μπορούσε, το έμαθε. (γέλια) Τώρα πια είναι πολύ εξοικειωμένος με αυτά που συμβαίνουν χωρίς να τα καταλαβαίνει πάντα. Απλώς τα περιμένει. Είναι ένα ωραίο αντίβαρο και τον συμβουλεύομαι απολύτως. Επειδή για να κάνεις αυτή τη δουλειά πρέπει να είσαι λίγο ψώνιο μαζί της, χάνουμε κάπως το μέτρο. Και μια ξεκάθαρη ματιά πολλές φορές απ’ έξω είναι απαραίτητη. Σε επαναφέρει στο κανονικό. Δηλαδή αυτό που εσύ νομίζεις βουνό ή πολύ σημαντικό, είτε με την καλή έννοια είτε με την κακή, τελικά μπορεί να μην είναι και τόσο. Για εμένα και τα άγχη μου, οι συμβουλές του Θάνου είναι πολύτιμες.
Πώς είσαστε ως μητέρα; Είσαστε η κλασική Ελληνίδα μάνα;
Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα της ζωής. Το τι γονιός υπήρξα. Δεν είμαι η κλασική Ελληνίδα μάνα αλλά έχω οπωσδήποτε κομμάτια της. Ο κανόνας μου είναι να μην κάνω στο παιδί μου αυτά που εγώ δεν θα ήθελα για εμένα, και να μην κάνω επίσης πράγματα που κοιτάω γύρω μου και τα κριτικάρω αρνητικά. Είναι πολλές οι φορές που πιάνεις τον εαυτό σου να είναι έτοιμος να κάνει κάτι που δεν το πιστεύει ιδεολογικά. Δεν ξέρω αν με πρόλαβα. Μπορεί και να μην με πρόλαβα αλλά τουλάχιστον προσπάθησα. Αυτό είναι υπέρ μου στο δικαστήριο. (γέλια)
Info:
Η Ρένια Λουζίδου ολοκληρώνει σήμερα Κυριακή 21 Απριλίου την περιοδεία με την παράσταση «Το Τίμημα» του Άρθουρ Μίλερ στο Κινηματοθέατρο Αστόρια στο Ηράκλειο Κρήτης. Επίσης, πρωταγωνιστεί στο τηλεοπτικό σίριαλ του Alpha «Το σόϊ σου» που προβάλλεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
