Θα ξεκινήσουμε την κουβέντα μας λίγο σαν ψυχοθεραπεία. Tι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;
Τα παιδικά μου χρόνια τα έζησα όμορφα με τους γονείς μου, την αδελφή μου, τους παππούδες, τις γιαγιάδες.. Όχι ιδιαίτερα ανέμελα γιατί έκανα πρωταθλητισμό και αθλητισμό από μικρή οπότε σίγουρα ήταν συνδυασμένα με πολύωρες προπονήσεις και αρκετές υποχρεώσεις, όπως του σχολείου, διαβάσματα, προπονήσεις. Αλλά γενικά ήταν ευχάριστα χρόνια.
Μένατε στην Αθήνα;
Ναι, τα πρώτα χρόνια στη Νέα Σμύρνη και έπειτα από τη δευτέρα δημοτικού μετακομίσαμε στην Γλυφάδα.
Τι είναι αυτό που κρατάς μέχρι σήμερα από τους γονείς σου;
Οι γονείς μου ήταν οι άνθρωποι που μου έδωσαν τις βάσεις να καταφέρω στη ζωή μου να κάνω πράγματα. Εστίαζαν πολύ στο κομμάτι της ηθικής, του σωστού, της εργατικότητας, της πειθαρχίας και ως αθλήτρια ήταν για εμένα όλα αυτά πολύ σημαντικά εργαλεία για να μπορέσω να κατακτήσω πράγματα. Έζησα σε μια οικογένεια με πολλή αγάπη και από τους δύο τους γονείς μου. Ο μπαμπάς μου «έφυγε» πριν από τέσσερα χρόνια και αν κάτι θυμάμαι από τον πατέρα μου ήταν αυτή η ήρεμη δύναμη. Δηλαδή δεν χρειαζόταν να μου πει και πολλά. Ένα βλέμμα του ήταν αρκετό για να καταλάβω και τι θα μου έλεγε και εκείνος βέβαια ήξερε τι θα του απαντούσα. Υπήρχε μια άψογη επικοινωνία με τον μπαμπά μου. Αλλά νομίζω το βασικότερο που κυριαρχούσε στην οικογένειά μου ήταν η αγάπη με όποιον τρόπο ο καθένας ήξερε και μπορούσε να την εκφράσει.
Στον καλλιτεχνικό χώρο πώς βρέθηκες;
Έδωσα πανελλήνιες και μπήκα στην νομική σχολή γιατί οι γονείς μου ήθελαν να σπουδάσω πρώτα. Δηλαδή να έχω ένα πτυχίο. Εγώ όμως ήξερα εξαρχής σε ποιο χώρο ήθελα να είμαι. Μόλις έφτασα στα 18 σταμάτησα τον πρωταθλητισμό γιατί δεν ήθελα να γίνω επαγγελματίας αθλήτρια. Δεν με ενδιέφερε κάτι τέτοιο. Ήθελα να ασχοληθώ με την υποκριτική. Ενώ πέρασα στο πανεπιστήμιο, συνέχισα να πηγαίνω στη σχολή ενώ ήταν κάτι που δεν ήθελα να ακολουθήσω, για αυτό και δεν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου και άρχισα να σπουδάζω στη δραματική σχολή. Μετά πήρα μέρος σε μια οντισιόν, πήρα την πρώτη μου δουλειά, η πρώτη έφερε τη δεύτερη, η δεύτερη την τρίτη και έτσι βρέθηκα 20 χρόνια μετά να λέμε αυτά μεταξύ μας.
Άρα τη Νομική δεν την ολοκλήρωσες.
Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές το σκέφτομαι επειδή είχαν μείνει μόνο δέκα μαθήματα τα οποία τα φέρνω λόγο βαρέως αλλά ήρθε έτσι η ζωή μετά, έκανα τα παιδιά μου νωρίς, οι υποχρεώσεις έτρεχαν οπότε δεν κατάφερα να την ολοκληρώσω.
Στην αρχή όταν ξεκινούσες την υποκριτική σού ήρθαν εύκολα ή δύσκολα τα πράγματα.
Ξεκίνησα πραγματικά αργά και σταθερά την πορεία μου μέσα στα χρόνια.. Δεν έγινε κάποιο μεγάλο μπαμ. Όλα έγιναν με φυσιολογικούς ρυθμούς και με πολλή δουλειά γιατί ακόμα και η ευκαιρία να σου δωθεί και να είσαι τυχερός – και εγώ θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό μέσα σε αυτή τη δουλειά- αν αυτή την τύχη δεν την εκμεταλλευτείς σωστά, εννοώ να δουλέψεις σκληρά και με αφοσίωση δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να φτάσει πολύ μακριά όσο ταλαντούχος και να είναι. Εμένα από την αρχή που μπήκα στην υποκριτική με ενδιέφερε η διάρκεια όχι η γρήγορη ανέλιξη.
Υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους οφείλεις ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σήμερα;
Βέβαια. Οπωσδήποτε οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Νίκο Περάκη ο οποίος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που μου πρότεινε τον πρώτο μου μεγάλο ρόλο στην ταινία «Η Λίζα και όλοι οι άλλοι», σίγουρα τον Κώστα τον Καζάκο που ήταν ο πρώτος μεγάλος θεατράνθρωπος που μου έδωσε δουλειά στο θέατρο, επαγγελματικά πια και έτσι κάπως ξεκίνησα την πορεία μου στο θέατρο που από τότε μέχρι σήμερα παίζω κάθε χρόνο. Αλλά οφείλω να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους που έδωσαν όλες αυτές τις δουλειές. Και είναι πολλοί. Για παράδειγμα να μην ευχαριστήσω τον Βάλαρη ο οποίος 20 χρόνια μετά μου έδωσε ρόλο στο «Μαριχουάνα Στοπ» και βρίσκομαι σήμερα στην ίδια σκηνή με τον Τόλη Βοσκόπουλο; Ή να μην ευχαριστήσω τον Τόλη Βοσκόπουλο που μας αντιμετωπίζει όλους με έναν υπέροχο τρόπο;
Μέχρι που μπορείς να φτάσεις για έναν έρωτα;
Ο έρωτας είναι κάτι που αξίζει τον κόπο, να κάνεις πράγματα και να βγεις και από τη ζώνη ασφαλείας σου και να δώσεις. Εγώ είμαι πολύ δοτική στις σχέσεις μου, δεν κρατάω δηλαδή πισινές. Αλλά δεν μπορώ να σου πω μέχρι που μπορώ να φτάσω. Είναι και υποκειμενικά όλα αυτά. Κάτι που θεωρώ εγώ σημαντικό μπορεί για εσένα να μην είναι. Γενικότερα, ο έρωτας αξίζει τον κόπο.
Το πιο τρελό πράγμα που έχεις κάνει για έναν έρωτα ποιο ήταν;
Το πιο τρελό που μπορείς να κάνεις για έναν έρωτα -πέρα από το αν έχεις ταξιδέψει χιλιόμετρα και μίλια για να δεις κάποιον, ή αν έχεις ξενυχτήσει αμέτρητες ώρες για εκείνον- είναι να αφεθείς. Να αφεθείς, ψυχή και σώμα, να εμπιστευτείς, να μοιραστείς πράγματα. Εγώ αυτό το κάνω γενικά. Είμαι άνθρωπος που όταν είμαι ερωτευμένη μου αρέσει να δίνω πολύ από τον εαυτό μου.
Γιόρτασες την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου;
Δεν γιόρτασα αλλά ποτέ δεν γιορτάζω την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Δεν είμαι πολύ φαν αυτής της γιορτής γιατί θεωρώ ότι ο έρωτας πρέπει να γιορτάζεται κάθε μέρα. Φυσικά και μπορεί εκείνη τη μέρα να κάνεις κάτι πιο ιδιαίτερο αλλά εννοείται ότι ο έρωτας πρέπει να γιορτάζεται καθημερινά.
Έχεις αισθανθεί λόγω της αναγνωρισιμότητάς σου να σε ζηλεύουν;
Έχω εισπράξει ανταγωνισμό αλλά είμαι πολύ συνηθισμένη σε αυτόν επειδή από πολύ μικρή ήμουν στα γήπεδα και στον αθλητισμό όπου εκεί ο ανταγωνισμός είναι πολύ συνηθισμένος. Άρα έχω εκπαιδευτεί να κοιτάζω τη δουλειά μου και τον εαυτό μου. Δεν μπαίνω στη διαδικασία να σκεφτώ ότι με ζηλεύει ο ένας ή ο άλλος – υπάρχει η ζήλεια προφανώς, αλλά είναι κάτι που δεν με αφορά ούτε μπορεί να με σταματήσει από αυτό που θέλω να καταφέρω στη ζωή μου.
Δίνεις σημασία σε αυτά που γράφονται για εσένα;
Δεν με επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό ειδικά όταν βλέπω και μπορώ να διακρίνω ότι είναι σχόλια κακοπροαίρετα. Δεν εστιάζω σε αυτό. Δίνω "τόση όση" αξία τόσο στα αρνητικά όσο και στα θετικά σχόλια. Θα δώσω βάση στα σχόλια των ανθρώπων που πραγματικά η ίδια εκτιμώ τη γνώμη τους –αρνητικά ή θετικά- που αφορούν στη δουλειά μου αλλά όσον αφορά τα υπόλοιπα που πράγματι και εγώ κατά καιρούς ακούω διάφορα όχι δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία.
Τι φοβάσαι περισσότερο στη ζωή σου;
Το μόνο που πραγματικά έχω στο μυαλό μου και θέλω να έχουμε είναι την υγεία μας. Όλα τα υπόλοιπα θεωρώ ότι μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε. Άρα η υγεία είναι το μόνο πράγμα που είναι στο μυαλό μου και αυτό γιατί είναι κάτι που δεν είναι στον έλεγχό μας.
Είσαι μία από τις πιο δημοφιλείς Ελληνίδες στα social media. Σου έχει τύχει να αισθανθείς εθισμό;
Κατά καιρούς κάνω αποτοξινώσεις. Δηλαδή αφήνω το κινητό λίγο από το χέρι αλλά πολύ συνειδητά γιατί όλοι λίγο ως πολύ είμαστε με ένα κινητό στο χέρι γιατί πλέον τα κινητά δεν είναι μόνο για να επικοινωνούμε , είναι και εργαλείο δουλειάς, όλα γίνονται μέσα από αυτό οπότε κατά καιρούς έχω πιάσει τον εαυτό μου να είμαι πιο πολλές ώρες απ’ όσες θα ήθελα αλλά όταν το συνειδητοποιώ κάνω ένα μικρό break. Περνάω τέτοιες φάσεις για να υπάρχει μια ισορροπία. Έπειτα δεν είναι ωραίο και για τα παιδιά μου να με βλέπουν στο σπίτι με ένα κινητό στο χέρι καθότι τα παιδιά είναι και λίγο μιμητικά οπότε μπορεί και εκείνα να είναι μετά με ένα κινητό στο χέρι.
Τι μπορεί να σε κάνει να χάσεις την ψυχραιμία σου;
Αν και δεν την χάνω εύκολα την ψυχραιμία μου με ενοχλεί πολύ η αδικία είτε προς εμένα είτε προς τους άλλους αλλά και πάλι θα το αντιμετωπίσω ψύχραιμα. Επίσης, η έπαρση όταν τη διακρίνω στους άλλους είναι κάτι που με χαλάει ιδιαίτερα.
Τώρα που είπες έπαρση, εσύ αισθάνθηκες ποτέ ότι πας να ανέβεις στο καλάμι;
Όχι, δεν το έχω νιώσει ποτέ. Θα το επαναλάβω πάλι αλλά θεωρώ ότι πραγματικά έχει παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου το κομμάτι του αθλητισμού. Μέσα σε αυτό υπάρχει και η εκμάθηση της ταπεινότητας γιατί πολύ απλά μπορεί στον επόμενο αγώνα να μην είσαι εσύ η νικήτρια ή μπορεί να συμβεί κάτι και να ανατραπούν όλα. Φυσικά, έχει να κάνει και με τις αρχές που μου έδωσαν οι γονείς μου οι οποίοι μου έλεγαν ότι πρέπει να είμαι ταπεινή, να δουλεύω πολύ σκληρά, να κοιτάω τη δουλειά μου και δεν με άφησαν ποτέ να ξεφύγω. Στο κομμάτι της δουλειάς μου επειδή έκανα νωρίς τα παιδιά μου, έπαιξε και αυτό το ρόλο του στο να καταλάβω πολύ γρήγορα και πολύ νέα τι είναι σημαντικό στη ζωή και πού βρίσκεται η ουσία στα πράγματα. Επίσης, τα παιδιά έχουν έναν τρόπο να σε γειώνουν πάρα πολύ, γιατί οι υποχρεώσεις και τα πράγματα που γίνονται μέσα στο σπίτι και η ζωή που ζω ως μαμά με προσγειώνει. Για εμένα θα ήταν πολύ παράλογο ξαφνικά να καβαλήσω ένα καλάμι ούσα σε αυτή τη δουλειά 20 χρόνια.
Με αφορμή την παράσταση «Μαριχουάνα Στοπ» όπου πρωταγωνιστείς ήθελα να σε ρωτήσω: Έχεις δοκιμάσει ποτέ ναρκωτικά;
Όχι, ποτέ. Δεν είχα ποτέ την περιέργεια.
Στο επιτυχημένο έργο του Γιάννη Δαλιανίδη υποδύεσαι την Καίτη Λαγοπούλου την οποία έπαιζε η αείμνηστη Ζωή Λάσκαρη. Εσύ αισθάνεσαι καθόλου σταρ;
Όχι και νομίζω ότι έτσι όπως είναι τα πράγματα στην Ελλάδα, θεωρώ ότι θα ήταν πολύ περίεργο να ένιωθα σταρ επειδή κάνω αυτή τη δουλειά ή επειδή ο κόσμος μπορεί να με αναγνωρίζει.
Πριν όμως από περίπου 4-5 δεκαετίες να μπορούσαμε να μιλήσουμε για σταρ.
Σίγουρα θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για σταρ. Ήταν πολλοί οι σταρ εκείνη την εποχή και σίγουρα η Λάσκαρη ήταν μία από αυτές αλλά σήμερα στη δική μου τη γενιά θεωρώ ότι είναι λίγο υπερβολή να θεωρούμε τους εαυτούς μας σταρ.
Τι είναι αυτό που απολαμβάνεις περισσότερο στον ρόλο σου;
Τον χορό! Έχει χορό που τον αγαπώ πολύ και μ’ άρεσει και το γεγονός ότι βρίσκομαι στην ίδια σκηνή με όλους αυτούς τους καταπληκτικούς συναδέλφους μου αλλά και με τον Τόλη Βοσκόπουλο όπου για εμένα ήταν μια μεγάλη στιγμή στη δουλειά μου και θα την κρατήσω για πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μου. Είναι ένα από τα highlights της επαγγελματικής μου πορείας, σίγουρα!
Παρόλο που δεν έχεις ζήσει εκείνη την εποχή που γυρίστηκε το «Μαριχουάνα Στοπ» λησμονείς κάτι από εκείνα τα χρόνια; Είσαι ρομαντική;
Ναι, είμαι ρομαντική. Για όσα μπορώ να γνωρίζω για εκείνη την εποχή και που εμείς μέσα από τις ταινίες μπορούμε να δούμε θεωρώ ότι οι άνθρωποι ήταν πιο αγνοί εκείνα τα χρόνια. Αυτή την εικόνα έχω. Και όσο περνάνε τα χρόνια, οι άνθρωποι έχουμε γίνει λίγο πιο πολύπλοκοι. Εκείνα τα χρόνια βγάζουν μια αγνότητα και μια αυθεντικότητα μεγαλύτερη από ότι αισθάνομαι σήμερα για τους ανθρώπους.
Επίσης, διαβάσαμε ότι θα πρωταγωνιστήσεις στο γνωστό μιούζικαλ «Hairspray» μαζί με τον Μάρκο Σεφερλή.
Nαι, την επόμενη σεζόν θα κάνω τον ρόλο της Velma που έκανε η Μichelle Pfeiffer στην κινηματογραφική μεταφορά του μιούζικαλ. Ο Μάρκος Σεφερλής θα υποδυθεί την Edna.
Θα σε δούμε όμως και στην τηλεόραση στη νέα σειρά του Alpha «Κρατάς Μυστικό».
Είναι μια πολύ ωραία κωμωδία σε σκηνοθεσία του Αντώνη Αγγελόπουλου. Έχω πολλά χρόνια να παίξω σε σίριαλ και χαίρομαι πολύ που τώρα ήρθε και αυτή η δουλειά γιατί όσο είχα μικρά τα παιδιά ήταν πάρα πολύ δύσκολο λόγω των πολύωρων γυρισμάτων. Ανυπομονώ να ξεκινήσουμε τα γυρίσματα!
Αλήθεια, πώς τα προλαβαίνεις όλα αυτά που κάνεις με δύο παιδιά;
Η αλήθεια είναι ότι δεν κοιμάμαι πολύ. Επίσης, προσπαθώ να μην τα κάνω όλα μαζί ταυτόχρονα. Τον Απρίλιο για παράδειγμα που θα αρχίσουν τα γυρίσματα της σειράς θα έχει τελειώσει το «Μαριχουάνα Στοπ». Είναι ένα μικρό Sudoku βέβαια αλλά προσπαθώ να μην πέφτουν όλα μαζί. Έχω βέβαια και την βοήθεια της μαμάς μου γιατί χωρίς εκείνη δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα από όλα αυτά.
Πες μου ποιο είναι το μυστικό ομορφιάς σου;
Σε εμένα λειτουργεί ξεκάθαρα η ψυχολογία μου. Δηλαδή όταν είμαι καλά μέσα μου φαίνομαι και καλά έξω μου. Όταν δεν είμαι καλά μέσα μου σίγουρα θα το καταλάβεις. Οπότε σίγουρα θα σου πω ότι η καλή ψυχολογία είναι το κυριότερο για εμένα γιατί γενικά δεν είμαι από τις γυναίκες που κάνουν και πολλά πράγματα.
Θα αλλάξεις δεκαετία φέτος;
Περιμένετε παιδιά! Σιγά-σιγά! Κάθε πράγμα στον καιρό του! Τώρα έκλεισα τα 39. Έχουμε χρόνο μέχρι τον Οκτώβριο.. (γέλια)
Ιnfo:
Η Ντορέττα Παπαδημητρίου πρωταγωνιστεί στο έργο του Γιάννη Δαλιανίδη «Μαριχουάνα Στοπ», σε διασκευή και σκηνοθεσία Γιώργου Βάλαρη, στο Gazi Theater (Ιερά Οδός 7-13, Γκάζι)
