Ενα σπίτι σοφά κρυμμένο από το δρόμο, με ορατό μόνον τον ψηλό μαντρότοιχο που δεν αποκαλύπτει τα μυστικά του... Ακόμα κι όταν ανοίγει η πρώτη αυλόπορτα δε γίνεται αντιληπτό το συνολικό σχήμα και μέγεθος του κτιρίου. Σπίτι φτιαγμένο για τα καλοκαίρια, στράφηκε προς τη θέα ορθώνοντας το ανάστημά του στους "απέναντι"... Καθρέφτης του είναι ο λόφος με το κάστρο της Αστυπαλιάς και τα λευκά ξώκαστρα σπιτάκια που ξεχύνονται στην κατωφέρεια...

Πρώτα φτιάχτηκε η μεγάλη δεξαμενή νερού που μετατράπηκε σε πισίνα. Αυτό το στοιχείο καθόρισε ουσιαστικά τη θέση των λευκών κτισμάτων που υψώθηκαν κλιμακωτά στην πλαγιά. Οι ιδιοκτήτες κάλεσαν τους συνεργάτες της ΑΕΤΕΡ-Αρχιτέκτονες να μελετήσουν ένα σύγχρονο σπίτι που σέβεται τις παρακαταθήκες της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, χωρίς να μιμείται το παλιό μοντέλο. Η χαρακτηριστική δομή του Κάστρου με τους μικρούς κύβους και τα δαιδαλώδη περάσματα έγινε έμπνευση για τον αρχιτέκτονα Χάρρυ Μπουγαδέλλη, ο οποίος αφού τη μελέτησε τη μετέγραψε με καθαρές γραμμές και post modern γραφή σε ιδιωτικά κλειστά κομμάτια, με ανεξάρτητες εισόδους και εξωτερική κυκλοφορία. Η ιδέα του λαβύρινθου, η κλιμακωτή διάταξη -όπου ο ένας όγκος μπαίνει μέσα στον άλλο- και οι συνδέσεις με συστοιχίες τοίχων και ανοίγματα, διαμόρφωσαν ένα ενδιαφέρον δομημένο σύνολο και ταυτόχρονα πολύ εξυπηρετικό. Οι ιδιοκτήτες Λεωνίδας Γοβδελάς και Μαρία Μάστορη ήθελαν να προσφέρουν φιλοξενία υψηλών προδιαγραφών στους φίλους τους. Τα επιμέρους διαμερίσματα σχεδιάστηκαν για να παρέχουν αυτονομία στους φιλοξενούμενους, ενώ επικοινωνούν με εξωτερικούς διαδρόμους, αυλές και σκαλοπάτια. Υπάρχει ένας μεγάλος χώρος καθιστικού με τζάκι που βλέπει στη θάλασσα, μαγειρείο και τραπεζαρία.

Τη διακόσμηση ανέλαβε προσωπικά η ιδιοκτήτρια, αποκαλύπτοντας την καλλιτεχνική της φλέβα. Τα εσωτερικά κρατήθηκαν λιτά και δροσερά. Χτιστά κρεβάτια και ανοιχτά μπάνια διαμορφωμένα μέσα στο χώρο των μεγάλων υπνοδωματίων με χαμηλά διαχωριστικά, τζάκια στο καθιστικό και στο master bedroom και χτιστό πάσο στη μακρόστενη κουζίνα, καθόρισαν τις εσωτερικές γραμμές κίνησης αλλά και το αφαιρετικό στιλ των χώρων. Η ιδιοκτήτρια έβαψε τους τοίχους με τολμηρά χρώματα και μάλιστα σε μερικά σημεία χρησιμοποίησε θαλασσινό νερό για να πετύχει την παλαίωση που είχε φανταστεί. Προσεχτικές και λίγες ήταν οι υπόλοιπες επεμβάσεις, για να κρατηθεί η αίσθηση της ελευθερίας των διακοπών, του ταξιδιού και του φυσικού τοπίου. Κάποιες αντίκες, άλλες εγγλέζικες κι άλλες από το Μοναστηράκι, συνδυάστηκαν με κομμάτια αποικιοκρατικού ύφους από την Ινδία και τις Φιλιππίνες, έργα από παλιότερες εκθέσεις της Μάστορη και θαλασσινά ευρήματα... Σε κάθε χώρο επικρατεί διαφορετική ατμόσφαιρα, υπάρχει όμως η συνεκτική ιδέα που είναι αναγνωρίσιμη. Βέβαια, η έμφαση έχει δοθεί στους υπαίθριους χώρους και κυρίως στην πισίνα. Η ιδιοκτήτρια επέμεινε σε υλικά φυσικά, αυτά που ταιριάζουν στο νησί, τα οποία δημιουργούν ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση με τα λίγα -κι απαραίτητα- βιομηχανικά που ξεκαθαρίζουν τις γραμμές. Οι μυρωδιές των λουλουδιών μεθούν τις αισθήσεις, ανασύροντας μνήμες από ταξίδια ξεχασμένα ή μόνο ονειρεμένα, ενώ οι εικόνες του φωτισμένου Κάστρου που στέφει την Αστυπάλαια μεγεθύνονται, κλέβοντας την καρδιά του επισκέπτη...