Στα Χανιά και συγκεκριμένα στην παλιά συνοικία Ταμπακαριά, επέλεξαν να κατοικήσουν οι αρχιτέκτονες Δανάη Σκαράκη και Μάριος Νικηφοριάδης, δημιουργώντας ένα σπίτι με σύγχρονη αντίληψη και μοναδική αίσθηση. Σήμερα στα Ταμπακαριά -όπου παλαιότερα υπήρχαν πολλά εργαστήρια επεξεργασίας δέρματος- ο επισκέπτης ταξιδεύει σε άλλες εποχές, περπατώντας ανάμεσα στα στενά σοκάκια τους. Η περιοχή θυμίζει μια μικρή προβιομηχανική Βενετία, με τα κτίσματα να βρίσκονται... μέσα στη θάλασσα. Το συγκεκριμένο κτίσμα φτιάχτηκε από πέτρα στο τέλος του περασμένου αιώνα, για να στεγάσει ένα βυρσοδεψείο που σταμάτησε τις εργασίες του πριν από είκοσι περίπου χρόνια. Αποτελεί μέρος ενός συμπλέγματος από αντίστοιχα μικρότερα ή μεγαλύτερα κτίρια, τα οποία αναπτύσσονται γύρω από έναν κολπίσκο. Οι δύο αρχιτέκτονες το ανακάλυψαν το 1984, τους πρώτους μήνες εγκατάστασής τους στα Χανιά και το απέκτησαν μετά από αρκετά χρόνια. Οι δυσκολίες της κατασκευής σε συνδυασμό με την πρωτοποριακή αντίληψη για το χώρο και τη χρήση, δημιούργησαν ένα αναβαθμισμένο αισθητικό σύνολο, αναπτυγμένο σε τέσσερα επίπεδα. Το κτίριο λιτό και απέριττο εξωτερικά, δεν ξεχωρίζει από τα διπλανά, ενώ μια στενή και απότομη σκάλα οδηγεί στην είσοδο που βρίσκεται στην πλαϊνή πλευρά του. Η κυρία είσοδος οδηγεί στο καθιστικό με τα μεγάλα ανοίγματα προς τη θάλασσα, μαγνητίζοντας το βλέμμα...

Ο τρόπος που αναπτύσσονται τα επίπεδα του εσωτερικού είναι μοναδικός και απρόβλεπτος: Τα πατώματα, τα χωρίσματα και τα κουφώματα του σπιτιού έγιναν από αφρικανική ξυλεία και κόντρα πλακέ θαλάσσης, ενώ οι επενδύσεις των λουτρών και της κουζίνας έγιναν από ανοξείδωτο χάλυβα, διατηρώντας το βιομηχανικό χαρακτήρα του σπιτιού. Το χαρακτηριστικό στοιχείο του χώρου είναι το φως: "το φως είναι η πιο λεπτή και ελαφριά ύλη, ιδίως για τη Μεσόγειο όπου αποτελεί αντικείμενο λατρείας", λέει ο ιδιοκτήτης. Αυτό δημιουργεί τα σχήματα, άρα και το χώρο, ενώ οι λεπτές διακυμάνσεις του δημιουργούν τα χρώματα, αναδεικνύοντάς το σε απόλυτο εργαλείο της αρχιτεκτονικής. Το φως, σύμφωνα με τους αρχιτέκτονες, δίνει οντότητα στο κενό, εκφράζοντας απόλυτα τη μινιμαλιστική τους φιλοσοφία στο χώρο με την απρόσκοπτη θέα στη μεταβαλλόμενη από τις διαθέσεις της θάλασσα... Στο ισόγειο δημιουργήθηκε το γραφείο των ιδιοκτητών: ο ιδανικός χώρος για ονειροπόληση και δουλειά, ένα εργαστήριο κυριολεκτικά... εν πλω! Στον πρώτο όροφο ένας στενόμακρος χώρος με μεγάλα παράθυρα χρησιμοποιείται σαν καθιστικό και ξενώνας. Εδώ διαμορφώθηκαν η κουζίνα και το μπάνιο, ενώ μπροστά από την ιδιαίτερα όμορφη γεωμετρική σκάλα, φιλοξενείται η πρόχειρη τραπεζαρία. Στο τελευταίο επίπεδο υπάρχουν το υπνοδωμάτιο με ένα μικρό WC. Ασυνήθιστο στοιχείο... η ράμπα του υπνοδωματίου που λειτουργεί σαν γκαράζ για τη μηχανή του Μάριου! Το καθιστικό βγαίνει στο ξύλινο μπαλκόνι που στέκεται μετέωρο πάνω από τη θάλασσα, δίνοντας την αίσθηση ότι το σπίτι είναι ένα καράβι έτοιμο να αρμενίσει σε φανταστικές ρότες...

Εχοντας μοναδική αισθητική, γνώση και τεχνογνωσία, ο Μάριος και η Δανάη δεν μπορούσαν παρά να δημιουργήσουν έναν ιδιαίτερο χώρο που χαράζεται βαθιά στη μνήμη του επισκέπτη...