Η μοναδική αρχιτεκτονική της Σύμης σαγηνεύει Ελληνες και ξένους, καθώς τα διατηρητέα πλέον κτίσματά της σκαρφαλώνουν στις πλαγιές και δαμάζουν τον πέτρινο όγκο. Στέγες δίρριχτες με κεραμίδια, συνήθως αετοειδείς, με ένα μικρό γείσωμα στο τελείωμά τους και έντονα διακοσμημένες προσόψεις, συνθέτουν την πρώτη -γι αυτό και καθοριστική- εντύπωση. Ο αρχιτέκτονας Κώστας Βογιατζής, ο οποίος ζει και εργάζεται στο Παρίσι, συνήθιζε να περνάει τις διακοπές του στις ελληνικές θάλασσες και έτσι επισκέφθηκε το ακριτικό νησί: η αρχιτεκτονική φυσιογνωμία του, το αμφιθεατρικό σκηνικό, τα ζωηρά χρώματα των νεοκλασικών που αντανακλώνται στα ήρεμα νερά του κλειστού λιμανιού, αλλά και η ησυχία που επικρατεί, έκαναν έκτοτε τη Σύμη τον καλοκαιρινό προορισμό του.
Τα πρώτα χρόνια, ο Κώστας Βογιατζής, η οικογένεια και οι φίλοι έμεναν σε ένα παραδοσιακό σπίτι, ψηλά στο Χωριό, με ξύλινο ταβάνι, μουσάντρα και ζωγραφισμένο διάκοσμο. Στο μεταξύ, έψαχνε για οικόπεδο κι όταν βρήκε ένα με εξαιρετική θέα, ίχνη χαλασμάτων και μεγάλη κλίση, το αγόρασε και... έπιασε χαρτί και μολύβι. Στόχος του ήταν, ο κύριος όγκος να έχει το τοπικό ύφος, διατηρώντας όλα τα χαρακτηριστικά της παραδοσιακής αστικής κατοικίας, ενώ επιθυμούσε την πλήρη εκμετάλλευση της μορφής του οικοπέδου ώστε να πετύχει ελευθερία κινήσεων ανάμεσα στους ορόφους. Πέτρινο σοβατισμένο σπίτι με κεραμοσκεπή, αέτωμα με τη χαρακτηριστική ροζέτα -που στα παλιά χρόνια εξυπηρετούσε τον αερισμό της στέγης- λευκές ταινίες και περιθώρια θυρών με κορνίζες στο πάνω μέρος τους, καθώς και απλοποιημένα κυμάτια που συνοδεύουν κιονόκρανα, μελετήθηκαν ώστε το κέλυφος να εναρμονίζεται απόλυτα με τα υπεραιωνόβια κτίσματα.
Η είσοδος φτιάχτηκε σε ενδιάμεσο επίπεδο, ενώ πίσω κατασκευάστηκαν οι στέρνες και βοηθητικοί χώροι. Ο πάνω όροφος είναι ένα ψηλοτάβανο μονόχωρο με ξύλινη σκάλα που οδηγεί στο εσωτερικό πατάρι και το μόνο διαχωριστικό είναι ο ελεύθερος τοίχος που έχει συμπεριλάβει το τζάκι από τη μεριά του σαλονιού και τα ντουλάπια της κουζίνας από την άλλη. Παραδοσιακά, ξύλινα ταβάνια, βαμμένα σε γαλάζιο χρώμα και πατώματα από αμερικάνικη δρυ ντύνουν το χώρο, απ όπου απουσιάζουν παντελώς οι κουρτίνες. Τα περιμετρικά ανοίγματα φέρνουν το υπέροχο φως της Σύμης στο λιτό εσωτερικό. ο πρώτος λόγος -όσον αφορά τους υπαίθριους χώρους- ανήκει δικαιωματικά στην ταράτσα, με απρόσκοπτη θέα στο Γιαλό: σιδερένια τραπεζάκια καφενείου -στο ίδιο χρώμα με τα ταμπλαδωτά παντζούρια- έρχονται σε αντίθεση με το έντονο κεραμιδί των στηθαίων και το θερμό τόνο των παλιών τούβλων που στρώθηκαν στο δάπεδο. Η εξωτερική τραπεζαρία κάτω από την πέργκολα, στην πίσω πλευρά του σπιτιού, προστατεύεται αρκετά καλά από τον αέρα και αποτελεί ακόμα ένα σημείο αναφοράς!
Στον κάτω όροφο, η κρεβατοκάμαρα των ιδιοκτητών με μια μικρή γκαρνταρόμπα και δύο υπνοδωμάτια ξένων παρατάχθηκαν στην μπροστινή πλευρά, ενώ στο διάδρομο δημιουργήθηκαν ντουλάπες όπως και στην εσωτερική σκάλα, που η μια πλευρά της διαμορφώθηκε σε χτιστή βιβλιοθήκη.
Η μικρή αυλή, όπου τα γιασεμιά μπερδεύονται με τα λιόδεντρα και τις μπουκαμβίλιες, σκεπάστηκε με τέντα, ενώ προβλέφθηκαν ακόμα ένα εξωτερικό λουτρό, αποθήκες κι ένα δωματιάκι το οποίο μπορεί να μετατραπεί σε ξενώνα ή ησυχαστήριο, με ανεξάρτητη είσοδο. Οι ιδιοκτήτες προτίμησαν να διακοσμήσουν το σπίτι με κάποια οικογενειακά κειμήλια, λίγα έπιπλα και σκεύη που διάλεξαν στο Παρίσι, έργα που φιλοτέχνησε ο ίδιος ο ιδιοκτήτης, αλλά και μερικά της φίλης τους, Λυδίας Βενιέρη. Το σπίτι της οικογένειας Βογιατζή είναι σαφώς ένα σύγχρονο αστικό σπίτι, που εκτιμά την παράδοση του τόπου χωρίς να ενδίδει σε γραφικότητες. Εξωτερικά, τα χρώματα είναι πληθωρικά και θερμά, ενώ εσωτερικά η παλέτα ψυχραίνει μέχρι που ο χαμηλότερος όροφος γίνεται ολόλευκος... Τα κάδρα του νησιού είναι το κυρίως θέμα που καθορίζει τον εσωτερικό χώρο, την ίδια ώρα που οι καθαρές γραμμές του εξασφαλίζουν τη ροή και τη λειτουργικότητά του. Είναι ένα πολύ φωτεινό και θετικό σπίτι, που εύκολα το οικειοποιούνται οι φιλοξενούμενοι, αλλά και μια ενδιαφέρουσα περίπτωση σύζευξης της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής με το σημερινό τρόπο ζωής...
