Βεράντα στο Αιγαίο

23.07.2007
Είναι μια πρόσφατη κατασκευή, κι όμως δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι δε βρισκόταν... ανέκαθεν εκεί! Η Τζιά, εξάλλου, φημίζεται για τους μύλους της...

Είναι μια πρόσφατη κατασκευή, κι όμως δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι δε βρισκόταν... ανέκαθεν εκεί! Η Τζιά, εξάλλου, φημίζεται για τους μύλους της... Εδώ και αιώνες, όπου φυσούσε δυνατός αέρας οι μύλοι είχαν την... πρωτοκαθεδρία! Με τη βοήθεια μιας αρχέγονης κατασκευής, ο αέρας γυρνούσε τη ρόδα με τα πανιά κι αυτή, με τη σειρά της, έθετε σε κίνηση τις μυλόπετρες, για να σπάσει το σιτάρι που θα έδινε το πολύτιμο αλεύρι... Με την ανακάλυψη, όμως, του ηλεκτρικού ρεύματος, οι παραδοσιακοί μύλοι πέρασαν σε αχρηστία - κάποιοι διαμορφώθηκαν σε σπίτια, οι πιο πολλοί ερήμωσαν, ενώ οι πιο «τυχεροί» μετατράπηκαν σε μουσεία.

Ενα μέρος πραγματικά γεμάτο από «ψεύτικους» μύλους είναι κι ο Κούνδουρος της Κέας, όπου ο αρχιτέκτονας Σταύρος Γλατζής κατασκεύασε ένα σπίτι σε σχήμα μύλου, αντιμετωπίζοντας την πρόκληση με ευαισθησία. Καταρχάς, η τοποθεσία ευνοούσε αυτού του είδους την κατασκευή, αφού βρίσκεται κοντά στην κορυφογραμμή. Διαμόρφωσε, λοιπόν, το πιο ψηλό κομμάτι της κατοικίας σε μύλο, ενώ κάτω και γύρω του πρόσθεσε κι άλλα συμπληρωματικά κτίσματα όλα από ξερολιθιές, όπως συνηθίζεται στην τυπικά τζιώτικη αρχιτεκτονική. Αναλυτικότερα, το κτίσμα είναι μια διώροφη κατασκευή που εδρεύει πάνω σε μια παραλληλόγραμμη βάση. Ετσι, στο ισό-γειο αναπτύσονται το καθιστικό και η κουζίνα -χώροι που επικοινωνούν με τους ορόφους- ενώ στον επάνω όροφο,ανεβαίνοντας μια πέτρινη, στριφογυριστή σκάλα, βρίσκονται τα υπνοδωμάτια. Οι κρεβατοκάμαρες είναι εντυπωσιακές, επενδυμένες με δάπεδα από σχιστόλιθο, τοίχους από αβεστωμένη ξερολιθιά, παραδοσιακό τζάκι, χτιστά καθιστικά με αναπαυτικά μαξιλάρια και -τι άλλο;- στρογγυλά κρεβάτια! Οπως στις κρεβατοκάμαρες, έτσι και σε όλους τους υπόλοιπους χώρους του σπιτιού, η επίπλωση είναι παραδοσιακά λιτή και βασίζεται σε παλιά, συντηρημένα έπιπλα. Το στοιχείο όμως που κυριολεκτικά μαγνητίζει το βλέμμα και «κλέβει» την παράσταση είναι η εσωτερική στέγη με τα εμφανή, ξύλινα, ακτινωτά δοκάρια.

Εξωτερικά, τώρα, τα εντυπωσιακά τόξα που «σπάνε» τις καμπύλες του μύλου δημιουργούν κατάφυτες, άνετες βεράντες με περικοκλάδες και εκπληκτική θέα. Η κυριότερη από αυτές φιλοξενεί, μάλιστα, μια μεγάλη, υπαίθρια τραπεζαρία, ιδανική για ειδυλλιακά απογεύματα και έναστρα, καλοκαιρινά βράδια! Οσο για τον περιβάλλοντα χώρο, έχει καλλιεργηθεί με μεγάλη προσοχή, αναπτύσσοντας σε βαθμίδες έναν αναπάντεχο κήπο με δέντρα και λουλούδια από την ελληνική γη. Γίνεται εμφανές, λοιπόν, ότι η προσπάθεια του Σταύρου Γλατζή επικεντρώθηκε στη σύλληψη και κατασκευή μικρών-μικρών όγκων, που θα ακολουθούσαν τη φυσική «αταξία» της πλαγιάς και θα κατέληγαν στην κορυφογραμμή: εκεί όπου ένας μύλος θα μπορούσε κάλλιστα να είχε κάποτε χτιστεί...