Το σπίτι αυτό στα Κανάλια της Μυκόνου, στον οικισμό Κάβο Δήλος, αποτελεί έναν κλειστό παράδεισο για το νησί. Χτισμένο στην πλαγιά του ακρωτηρίου με θέα τη Δήλο, τη Ρήνεια και το μαγικό τους ηλιοβασίλεμα, περιβάλλεται από έναν ψηλό, πέτρινο τοίχο που προστατεύει από το βορρά κι εξασφαλίζει την ιδιωτικότητα. Ο σχεδιασμός του αποσκοπεί στην απόλυτη αξιοποίηση του εξωτερικού χώρου, καθώς ο αρχιτέκτονας πιστεύει ότι η ζωή στο νησί εκτυλίσσεται έξω και όχι μέσα. Παρατηρείται λοιπόν μια ιδιότυπη «ανισορροπία» στη θεαματική, εξωτερική κατασκευή και στην ήπια, λιτή εσωτερική που καλύπτει τις βασικές, καθημερινές ανάγκες των ιδιοκτητών.

Για να πάρει λοιπόν το όνειρο σάρκα και οστά, κυρίαρχη θέση στη μέση του περιβόλου καταλαμβάνει μια πισίνα σε σχήμα «φασολιού», δίνοντας την εντύπωση ενός μικρού και απάνεμου όρμου. Γύρω της βρίσκονται χτιστά καθιστικά με μακρόστενα μαξιλάρια, οι απαραίτητες σεζλόνγκ και ένας στεγασμένος χώρος που φιλοξενεί υπαίθριο μπαρ, τραπεζαρία και μπάρμπεκιου. Ενα επίπεδο πιο χαμηλά, στο πλάι της πισίνας, βρίσκεται ακόμα ένα κτίσμα, το οποίο χρησιμοποιείται ως γκαράζ και ξενώνας.

Το ίδιο το σπίτι θυμίζει μικρό κάστρο καθώς διάφορα τοιχία, οι καμινάδες κ.ά. σχεδιάστηκαν λοξά, συγκλίνοντας προς τα πάνω. οι γραμμές του είναι καθαρά μυκονιάτικες, λιτές και μελετημένες. Σαν μοναδικό διακοσμητικό στοιχείο στέκονται μπροστά του δυο μεγάλες πέτρες, που προέκυψαν από την εκσκαφή του οικοπέδου, υπενθυμίζοντας τη φυσική «διακόσμηση» της πλαγιάς, η οποία ήταν κατάσπαρτη από μεγάλους βράχους.

Περνώντας στο εσωτερικό, το καθιστικό εκτείνεται σε ένα μεγάλο, μακρόστενο χώρο με χτιστά καθίσματα και μαξιλάρια, όπου κυριαρχούν οι αποχρώσεις του μπλε και του άσπρου. Στην απέναντι πλευρά, η κουζίνα «κρύβεται» πίσω από ένα καλοσχεδιασμένο τόξο που προεκτείνεται ημικυκλικά ως το δάπεδο, δημιουργώντας ένα καμπύλο πάσο. Μπροστά του, η τραπεζαρία αποτελείται από ένα παλιό τραπέζι του 50 και τις αντίστοιχες καρέκλες.

Πίσω από μια πόρτα του ισογείου, υπάρχει ένα ακόμα δωμάτιο το οποίο χωρίζεται στη μέση από μια μεγάλη καμάρα. Πρόκειται για την κύρια κρεβατοκάμαρα του σπιτιού, που έχει στη μια πλευρά ένα δικό της, μικρό καθιστικό μπροστά από ένα γωνιακό, νησιώτικο τζάκι και, από την άλλη, ένα παλιό, σιδερένιο κρεβάτι με μπρούντζινα τελειώματα. Στον επάνω όροφο έχουν δημιουργηθεί δυο επιπλέον κρεβατοκάμαρες, με μπαλκόνια που «βλέπουν» στη θάλασσα. Κι εδώ κυριαρχούν το μπλε και το άσπρο, όπως και τα όμορφα υφάσματα που επέλεξε η Νανώ Γλατζή, ενώ σε μια από τις κρεβατοκάμαρες, που διαθέτει ένα υπερυψωμένο καθιστικό, γίνεται εμφανής η διάταξη του σπιτιού σε διαφορετικά επίπεδα, ενώνοντας αρμονικά τους δύο όγκους -ένα μικρό κι έναν πιο μεγάλο- που αποτελούν το κτίσμα. Το μπάνιο, τέλος, σε γήινα χρώματα της ώχρας και με ένα καμπύλο, χτιστό χώρισμα για την ντουσιέρα, ακολουθεί ένα «ρωμαϊκό» ύφος και ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους χώρους.

Η χρήση παλαιών, τέλεια συντηρημένων επίπλων, η αφθονία του λευκού και τα μεγάλα επίπεδα σε συνδυασμό, φυσικά, με την εντυπωσιακή πισίνα και την υπαίθρια τραπεζαρία, δημιουργούν όλες τις προϋποθέσεις για χαλάρωση και ηρεμία. Η προσεκτική μελέτη του Σταύρου Γλατζή διαμόρφωσε ένα σπίτι λειτουργικό, άνετο, ικανό να φιλοξενήσει πολύ κόσμο, ενώ η διακόσμηση της Νανώς του προσέδωσε ποιότητα κι αέρα νοσταλγίας...