H αυτόνομη τριώροφη κατοικία στο Πανόραμα της Θεσσαλονίκης αποκτήθηκε όταν ήταν ακόμη στη φάση της κατασκευής. Η αρχιτέκτονας Μόνια Πάσχου ανέλαβε την ολοκλήρωση και διαμόρφωσή της από το στάδιο του σκελετού μέχρι και την αποπεράτωσή της, τη διακόσμηση και την επίπλωσή της, βασιζόμενη στις ιδιαίτερες ανάγκες και το χαρακτήρα των ιδιοκτητών της. «Πατώντας» σε επικλινές έδαφος, το οίκημα αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα. Η είσοδος από το δρόμο οδηγεί στο μεσαίο όροφο, στον οποίο βρίσκονται οι πιο κοινές χρήσεις του σπιτιού, δηλαδή το σαλόνι, η τραπεζαρία και η κουζίνα, ενώ το ισόγειο (το οποίο επικοινωνεί με τον κήπο) φιλοξενεί τα στερεοφωνικά, το home cinema και τις διάφορες δραστηριότητες των μελών της οικογένειας. Στο δεύτερο όροφο οι κρεβατοκάμαρες της κατοικίας «απολαμβάνουν» την ιδιωτικότητά τους. Μια εντυπωσιακή μεταλλική σκάλα αποτελεί ταυτόχρονα χρηστικό και διακοσμητικό στοιχείο, αφού λειτουργεί σαν ενωτικός κρίκος των τριών επιπέδων και «στολίζεται» με πολλά κρυστάλλινα διακοσμητικά. Ενα ιδιότυπο ασανσέρ διατρέχει, επίσης, τους ορόφους και μεταφέρει τους οικοδεσπότες με... άνεση. Ο θάλαμός του είναι ανοιχτός, όπως και το φρεάτιο το οποίο φέρει απλώς ένα κρυστάλλινο προστατευτικό, ύψους ενός περίπου μέτρου, στη βάση κάθε ορόφου. Φτάνοντας στην κεντρική είσοδο μέσω ενός εξωτερικού διαδρόμου που διασχίζει το γκαζόν του περιβόλου, μπαίνουμε στο εντυπωσιακό καθιστικό στο οποίο κυριαρχούν τα χρώματα του γκρι και του κόκκινου, το κρύσταλλο και οι μεταλλικές, σε σύσταση και χρώμα, επιφάνειες. Ο δερμάτινος καναπές συνδυάζεται με έναν επιβλητικό «βενετσιάνικο» καθρέφτη, ακουμπισμένο στο δάπεδο, και μια πολυθρόνα που εμπνέεται από το στιλ Λουδοβίκου και τα ψυχεδελικά μοτίβα. Το αυστηρό, κυβικό τραπέζι και η κομότα λειτουργούν σαν σύνδεσμοι των ετερόκλιτων στοιχείων, όπως ακριβώς και το μεγάλο χαλί που αναλαμβάνει τη χρωματική τους ενοποίηση.

Απέναντι από τον καναπέ παρατηρείται άλλη μια διακοσμητική πρωτοτυπία. Πρόκειται για μια βαρυποίκιλτη, χρυσή κορνίζα χωρίς θέμα, καθώς διαμέσου αυτής ξεχωρίζει η ταπετσαρία του τοίχου πίσω της. Μπροστά της στέκονται δυο μοναδικές καρέκλες, οι πλάτες των οποίων είναι κατασκευασμένες σε ανθρωπόμορφα σχήματα, το προφίλ ενός άντρα που διαβάζει την εφημερίδα του και μιας γυναίκας να κρατάει ένα ποτήρι σαμπάνια στα χέρια της. Στο ίδιο επίπεδο βρίσκεται και η κλασική τραπεζαρία, καθώς και η κουζίνα του σπιτιού με ένα πολύ μοντέρνο τραπέζι και καρέκλες του Philippe Starck. Στο ισόγειο, πίσω από ένα κόκκινο και ένα γκρι πάνελ, έχει διαμορφωθεί ένας ανοιχτός χώρος ανάπαυσης με ένα μπάνιο το οποίο διαχωρίζεται μόνο με κρόσσια από χάντρες. Στον ίδιο όροφο, δεσπόζουσα θέση καταλαμβάνει το σύστημα με την τηλεόραση και τα στερεοφωνικά, που είναι τοποθετημένα σε μια κατασκευή της Μόνιας Πάσχου. Περίοπτη θέση έχουν οι δερμάτινες πολυθρόνες και τα εντυπωσιακά πάνελ με υφές στους τοίχους. Το κυρίως υπνοδωμάτιο στον επάνω όροφο είναι ευρύχωρο, με κυρίαρχο υλικό το ξύλο στους τοίχους και στο δάπεδο. Το μπάνιο του είναι και εδώ ανοιχτό, με μια διάφανη, σχεδόν, κουρτίνα για προστατευτικό. Το μεγάλο κρεβάτι, που λούζεται από το καθημερινό φως, είναι τοποθετημένο παράλληλα με την μπαλκονόπορτα, έχοντας απεριόριστη θέα, εφόσον αυτό είναι επιθυμητό, πίσω από τις κουρτίνες. Στη συνέχεια του χώρου βρίσκονται και τα δύο παιδικά υπνοδωμάτια. Το ένα εξ αυτών έχει ευχάριστη πλοκή αφού διαθέτει και πατάρι εφοδιασμένο με τις ανάλογες ντουλάπες του. Προσεγμένος, σε απλές γραμμές και με «γαλήνια» διάθεση αναπτύσσεται και ο κήπος της κατοικίας. Λευκά, άνετα καθιστικά στις βεράντες και επιμελημένη διακοσμητικά εξωτερική τοιχοποιία με εμφανή τούβλα και άλλα στοιχεία δίνουν στην κατασκευή ιδιαιτερότητα και ενδιαφέρον, κάνοντάς τη να ξεφεύγει από τη μονοτονία και την εναλλαγή των λευκών όγκων.