«Είναι ένα σπίτι-καταφύγιο μέσα στην πόλη», λέει η ιδιοκτήτρια Αλεξάνδρα Ευσταθιάδου, η γυναίκα που πήρε επάνω της, με όλο το πάθος του ερασιτέχνη, το έργο της ανακαίνισης της παλιάς σοφίτας, που χρησίμευε ως αποθήκη, πάνω από το πατρικό της. Η πολυκατοικία είναι του ’78, στην ήσυχη γειτονιά των Σαράντα Εκκλησιών, δίπλα στο δάσος του Σέιχ Σου. Λίγο πιο χαμηλά είναι το Α.Π.Θ. και το κέντρο απέχει λίγα λεπτά περπάτημα. «Το ότι είχαμε τη δυνατότητα να φτιάξουμε τη σοφίτα από την αρχή και να χρησιμοποιήσουμε υλικά που μας άρεσαν, καθώς και το γεγονός ότι ο χώρος ήταν ενιαίος υπήρξαν καθοριστικά στην απόφασή μας να τον διαμορφώσουμε ως κατοικία. Οπως καθοριστικό υπήρξε το πόσο φωτεινός είναι», λέει η Αλεξάνδρα. Πράγματι, η μπροστινή όψη είναι γεμάτη παράθυρα, με μια βεράντα 20 τετραγωνικών. Η θέα παράξενη, οπωσδήποτε αστική, με το λιμάνι στο βάθος, τα μεγάλα κτίρια σε αρκετή απόσταση και το άπλετο φως να παίζει με το άπλετο μπλε. «Το απόγευμα, την ώρα που γυρνάμε από τη δουλειά, έχει ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα στον Θερμαϊκό».
Εντός, ο χώρος των 80 τ.μ. είναι ανοιχτός, χωρίς μικρές πόρτες και συμβατικά δωμάτια-κουτάκια –με εξαίρεση τη λευκή κρεβατοκάμαρα, τον μόνο χώρο που κρατά τον ιδιωτικό χαρακτήρα του. Κατά τα άλλα, η διαρρύθμιση του σπιτιού είναι έως και ανορθόδοξη, με τον νιπτήρα του λουτρού εκτεθειμένο στα βλέμματα και την κουζίνα να είναι η πρώτη που σε καλωσορίζει στην εξώπορτα.
Τα υλικά με τα οποία η Αλεξάνδρα και ο σύζυγός της έντυσαν τη σοφίτα τους είναι φυσικά: Μασίφ ξύλα και μάρμαρα, απαλά λινά και βαμβακερά, δάπεδα από courasanit. Το ύφος της διακόσμησης ανοιχτόκαρδο και ζεστό, με το παλιό και το νέο να συνομιλούν, «να γλυκαίνει το ένα το άλλο», όπως λέει η Αλεξάνδρα. Θεωρώ ότι το παλιό αναδεικνύει το καινούργιο και ότι το καινούργιο δίνει αξία στο παλιό. Και στα δύο βρίσκει κανείς πρακτικότητα, αναμνήσεις, ζεστασιά». Ισως γι’ αυτό κανένα από τα αντικείμενα –έπιπλα σκανδιναβικού design, μικροί θησαυροί κληρονομημένοι από μαμάδες και γιαγιάδες ή αναμνηστικά από τα ταξίδια του ζευγαριού σε Χιλή και Βιετνάμ– δεν παίρνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο: «Στη διακόσμηση, όλα αλληλεπιδρούν, τίποτα δεν φωνάζει». Είναι μάλλον ένας θεατρικός «χορός» τοποθετημένος σ’ ένα ήρεμο, λευκό πάντα σκηνικό, που αναδεικνύει την αξία και την ομορφιά κάθε «μέλους» ξεχωριστά.
Ολα τούτα μοιάζουν βαλμένα στη θέση τους από χέρι επαγγελματία. Ωστόσο, το χέρι ανήκει στην Αλεξάνδρα Ευσταθιάδου, ιδιοκτήτρια του Ekies All Senses Resort στη Χαλκιδική, η οποία μπλέχτηκε όσο περισσότερο μπορούσε στα πόδια των αρχιτεκτόνων που διαμόρφωσαν το ξενοδοχείο, έμαθε από αυτούς και μεταμόρφωσε με ενθουσιασμό την παλιά αποθήκη πάνω από το διαμέρισμα όπου μεγάλωσε σε αληθινό σπιτικό, έναν χώρο φτιαγμένο «για να χαλαρώνεις, να χαίρεσαι το φως και τον νυχτερινό ουρανό», έναν χώρο, πάνω απ’ όλα, σύγχρονο και λειτουργικό. Οταν τη ρωτάω ποια είναι η αγαπημένη της γωνιά, δεν χρειάζεται να σκεφτεί για ν’ απαντήσει: «Είναι το καθιστικό με τον λευκό καναπέ, απ’ όπου βλέπεις και τον ουρανό και τη θάλασσα. Είναι το ιδανικό σημείο για καφέ το πρωί, αλλά και για έναν μικρό απογευματινό υπνάκο μετά τη δουλειά, την ώρα που πέφτει γλυκά το φως του ήλιου. Είναι το σημείο απ’ όπου έχεις επαφή με το υπόλοιπο σπίτι και χαζεύεις τη βροχή ή το φεγγάρι τα κρύα βράδια…»
Κείμενο: Εύη Γεωργάτου Φωτογραφίες: Ιωάννα Ρουφοπούλου
