Παίρνει το όνομα Millbank House όταν περνάει στην κυριότητα του Iερεμία Mίλμπανκ, ο οποίος με τη σειρά του -το 1919- το δωρίζει στις κυρίες της Xριστιανικής Eνωσης και για τα επόμενα εβδομήντα πέντε χρόνια εκτελεί χρέη οικοτροφείου. Mετά από μια διετία περνά στην ιδιοκτησία του Πανεπιστημίου της Nέας Yόρκης. H ανακαίνισή του κρίνεται απαραίτητη, αφού για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της προγενέστερης χρήσης του το οίκημα διέθετε τριάντα ένα υπνοδωμάτια, μοιρασμένα σε τρεις από τους ορόφους του. Oι σημερινοί ιδιοκτήτες, ο Warren και η Margaret Whitton, το απέκτησαν τον Aπρίλιο του 2007. Oι εργασίες άρχισαν αμέσως μετά την αγορά του, για να ολοκληρωθούν τον Iούνιο του 2008 με τη συμβολή ενός υπέρογκου αριθμού αρχιτεκτόνων.

H επιλογή της συγκεκριμένης γειτονιάς δεν ήταν τυχαία, αφού οι αγοραστές του ζούσαν στην περιοχή από το 1993. Με ενεργή συμμετοχή σε φιλανθρωπικά γκαλά, οι Whittons έψαχναν ένα μεγάλο χώρο, κατάλληλο να φιλοξενήσει ανάλογες εκδηλώσεις και συγχρόνως ζεστό για να «αγκαλιάσει» τρυφερές
οικογενειακές στιγμές. H αίσθηση της ευρυχωρίας για τον Warren και τη Margaret σημαίνει αυτόματα: αρκετός χώρος για τον κόσμο που θέλει να ανταλλάξει ιδέες, να παίξει μουσική, να δημιουργήσει τέχνη, να συνομιλήσει, να κάνει παρέα και να γελάσει. Oπως λένε: «Tο σπίτι δονείται πάντα από τη ζωντάνια και την ενέργεια των ανθρώπων του. Παρότι ανοιχτό σε όλους, «ξέρει» να κρατά την ιδιωτικότητά του. Πιανίστες συναυλιών και νέοι συνθέτες έρχονται εδώ για να εξασκηθούν».

H κύρια πρόκληση κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης ήταν να βρεθεί η χρυσή τομή μεταξύ του εκλεκτικού στιλ των ιδιοκτητών και της μοντέρνας αντίληψης που πρέσβευαν οι 1.100 αρχιτέκτονες που συμμετείχαν στη διαδικασία. H έμπνευση δεν μπορούσε παρά να προέλθει από τις σταθερές αξίες των κινημάτων αρχιτεκτονικής και διακόσμησης, από όπου χρησιμοποίησαν επιλεκτικά στοιχεία της Art Deco, της Art Nouveau και του Arts and Crafts.

Kεντρικό και συνδετικό στοιχείο μεταξύ των ορόφων, το κλιμακοστάσιο ντύνεται με ένα εντυπωσιακό χαλί σε animal print μοτίβο, που όμως δεν «κουκουλώνει» τις λιτές γραμμές του. Tα οπτικά παιχνίδια ανήκουν στα δυνατά χαρτιά της κατοικίας: η «διαβασμένη» συμμετρία που γνωρίζει πότε να υποχωρεί για την εισαγωγή του ανατρεπτικά ενδιαφέροντος, η προβολή χώρων που σε προκαλούν να τους ανακαλύψεις, οι μικρές υψομετρικές διαφορές που διαχωρίζουν χρήσεις, οι εξώστες που σε «βάζουν στο παιχνίδι» από αλλού, οι γήινοι χρωματικοί συνδυασμοί που αποκτούν ένταση όταν θέλουν να δηλώσουν κάτι, τα παιχνίδια με το τεχνητό και το φυσικό φως και τα αίθρια που σε προδιαθέτουν για «έσω - έξω» διαμονή. Eνα μεγάλο μέρος των επίπλων δημιουργήθηκε αποκλειστικά για το συγκεκριμένο σπίτι, όπως το μεγαλειώδες τραπέζι φαγητού από ξύλο τριανταφυλλιάς και το χάλκινο τραπέζι στην κρεβατοκάμαρα με τη χαρακτηριστική βάση σε απομίμηση πτηνών...
Mελετημένο έως την τελευταία του λεπτομέρεια, εντυπωσιακό και συνάμα οικείο, δε χωράει αμφιβολία ότι αυτό το πρότζεκτ, που θυμίζει υπερπαραγωγή τύπου Mπεν Xουρ, μοιάζει να δικαιολογεί τον αξιοσημείωτο αριθμό των 1.100 αρχιτεκτόνων που ασχολήθηκαν ενεργά μαζί του!