70 χρόνια μετά, ο «Κανόνας του Παιχνιδιού» παραμένει η ταινία που απέδειξε πως το σινεμά είναι ένα διαρκές παιχνίδι ανάμεσα στην κωμωδία και την τραγωδία, ανάμεσα σε αυτό που συμβαίνει σε πρώτο πλάνο και αυτό που διαδραματίζεται στο φόντο. Κάτι σαν αυτό που θα ζήσει μια αριστοκρατική παρέα στη διάρκεια ενός σαββατοκύριακου που θα τη βρει ανυπεράσπιστη μπροστά στην ίδια της τη «βλακεία». Κάτι σαν αυτό το πολύτιμο κομμάτι φιλμ που μοιάζει αθώο, επικίνδυνο, απλό, λαβυρινθώδες και όπως θα δήλωνε ο Ρόμπερτ Ολτμαν το μόνο στην ιστορία που μπορεί «να σε μάθει τους κανόνες του παιχνιδιού». Μ.Κ.